I CNP 28/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 28/07
POSTANOWIENIE
Dnia 15 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi K. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 21 stycznia 2005 r.,
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym nakazem zapłaty
Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 lutego 2003 r.,
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko K. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 czerwca 2007 r.,
odrzuca skargę, nie obciążając skarżącej kosztami postępowania
przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie
pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 25 sierpnia 2004 r. o
odrzuceniu skargi pozwanej o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym nakazem zapłaty wydanym przez ten Sąd dnia 28 lutego 2003 r.
W związku z wymienionym postanowieniem Sądu Apelacyjnego pozwana
wniosła w dniu 5 lutego 2007 r. o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c., skargę wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Od zaskarżonego postanowienia Sądu drugiej instancji nie przysługiwało zażalenie
ani inny zwyczajny środek zaskarżenia, a zatem uprawomocniło się ono w dacie
wydania, a zatem dnia 21 stycznia 2005 r. Skarga pozwanej wniesiona została
natomiast po upływie dwóch lat od tej daty – dnia 5 lutego 2007 r.
Uchybienie terminowi do wniesienia skargi dostrzegła sama skarżąca,
domagając się jego przywrócenia. Wniosek ten nie mógł jednak odnieść
zamierzonego skutku. W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że dwuletni termin
do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem jest z jednej strony
terminem zawitym prawa materialnego, z drugiej zaś – terminem procesowym.
Materialnoprawna funkcja analizowanego terminu wiąże się z podstawową funkcją
skargi polegającą na zainicjowaniu postępowania mającego doprowadzić do
stwierdzenia jednej z przesłanek odpowiedzialności państwa za działalność
judykacyjną – niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4171
§ 2
k.c.). Na gruncie prawa materialnego uchybienie terminowi do wniesienia skargi
powoduje niemożność skutecznego dochodzenia roszczenia odszkodowawczego.
Procesowy charakter omawianego terminu wyraża się natomiast w tym, że
wyznacza on okres, w którym skarga może być wniesiona, zaś jego niedochowanie
powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Uwzględniając dwoisty charakter
przedmiotowego terminu, pełniącego istotną funkcję materialnoprawną, a także
3
jego prekluzyjność, uznać trzeba, że nie podlega on przywróceniu na podstawie art.
168 i nast. k.p.c.
Z podanych względów, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę pozwanej jako wniesioną po terminie. O kosztach postępowania
skargowego orzeczono stosownie do art. 102 w zw. z art. 391 § 1, 39821
i 42412
k.p.c.
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 15 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi K. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 21 stycznia 2005 r.,
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym nakazem zapłaty
Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 lutego 2003 r.,
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko K. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 czerwca 2007 r.,
odrzuca skargę, nie obciążając skarżącej kosztami postępowania
przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie
pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 25 sierpnia 2004 r. o
odrzuceniu skargi pozwanej o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym nakazem zapłaty wydanym przez ten Sąd dnia 28 lutego 2003 r.
W związku z wymienionym postanowieniem Sądu Apelacyjnego pozwana
wniosła w dniu 5 lutego 2007 r. o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c., skargę wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Od zaskarżonego postanowienia Sądu drugiej instancji nie przysługiwało zażalenie
ani inny zwyczajny środek zaskarżenia, a zatem uprawomocniło się ono w dacie
wydania, a zatem dnia 21 stycznia 2005 r. Skarga pozwanej wniesiona została
natomiast po upływie dwóch lat od tej daty – dnia 5 lutego 2007 r.
Uchybienie terminowi do wniesienia skargi dostrzegła sama skarżąca,
domagając się jego przywrócenia. Wniosek ten nie mógł jednak odnieść
zamierzonego skutku. W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że dwuletni termin
do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem jest z jednej strony
terminem zawitym prawa materialnego, z drugiej zaś – terminem procesowym.
Materialnoprawna funkcja analizowanego terminu wiąże się z podstawową funkcją
skargi polegającą na zainicjowaniu postępowania mającego doprowadzić do
stwierdzenia jednej z przesłanek odpowiedzialności państwa za działalność
judykacyjną – niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4171
§ 2
k.c.). Na gruncie prawa materialnego uchybienie terminowi do wniesienia skargi
powoduje niemożność skutecznego dochodzenia roszczenia odszkodowawczego.
Procesowy charakter omawianego terminu wyraża się natomiast w tym, że
wyznacza on okres, w którym skarga może być wniesiona, zaś jego niedochowanie
powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Uwzględniając dwoisty charakter
przedmiotowego terminu, pełniącego istotną funkcję materialnoprawną, a także
3
jego prekluzyjność, uznać trzeba, że nie podlega on przywróceniu na podstawie art.
168 i nast. k.p.c.
Z podanych względów, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę pozwanej jako wniesioną po terminie. O kosztach postępowania
skargowego orzeczono stosownie do art. 102 w zw. z art. 391 § 1, 39821
i 42412
k.p.c.
jc