V CZ 53/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 53/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku M. W.
przy uczestnictwie T. W.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w J.
z dnia 26 marca 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 marca 2007 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy od postanowienia tego Sądu z dnia 5 stycznia 2007 r.,
wydanego w sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami, uznając wniesioną skargę za niedopuszczalną ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą niż 150 000 zł (art. 3986
§ 2 w
związku z art. 13 § 2 oraz art. 5191
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca zarzucił naruszenie art.
3986
k.p.c. przez odrzucenie skargi kasacyjnej pomimo spełnienia wymagań
określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c. Podniósł, że wniesiona skarga zawiera
oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem zakresu zaskarżenia,
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie
orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia. W oparciu o te zarzuty
żalący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione przez żalącego nie mogą odnieść zamierzonego skutku,
gdyż wniesiona przez niego skarga kasacyjna została odrzucona nie z powodu
braków w zakresie jej elementów konstrukcyjnych, lecz z powodu
niedopuszczalności, którą to okoliczność żalący całkowicie pominął.
Kwestia dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami uregulowana
została przez ustawodawcę w art. 5191
k.p.c. W myśl tego przepisu, od wydanego
przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od
postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania
kończących postępowanie w sprawie – w sprawach o podział majątku wspólnego
po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami – przysługuje skarga
3
kasacyjna do Sądu Najwyższego, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Sąd Najwyższy podkreślał już, że regulacja zawarta w art. 5191
k.p.c. ma
charakter autonomiczny i wyczerpujący. Wyjaśniał też, że wartością przedmiotu
zaskarżenia w sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami jest wartość poszczególnych rzeczy i praw, których
objęcie lub nieobjęcie rozstrzygnięciem sądu albo sposób ich podziału kwestionuje
skarżący, a także wartość roszczeń dochodzonych w tych sprawach, będących
przedmiotem zaskarżenia (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
6 listopada 2002 r., III CZ 98/02, OSNC 2004, nr 1, poz. 11, z dnia 7 lipca 2005 r.,
IV CZ 65/05, niepubl., z dnia 27 stycznia 2006 r., III CZ 1/06, niepubl., z dnia
10 marca 2006 r., IV CZ 17/06, niepubl.).
Zarówno w skardze kasacyjnej, jak i w zażaleniu żalący oznaczył wartość
przedmiotu zaskarżenia kwotą 93 419 zł, precyzując, że kwota ta obejmuje wartość
jego udziału w majątku wspólnym i w pożytkach (tj. 74 880 zł + 18 539 zł). Wartość
przedmiotu zaskarżenia jest zatem niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
W tej sytuacji Sąd Okręgowy trafnie uznał wniesioną przez żalącego skargę
kasacyjną za niedopuszczalną.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na zasadzie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako pozbawione uzasadnionych podstaw.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku M. W.
przy uczestnictwie T. W.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w J.
z dnia 26 marca 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 marca 2007 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy od postanowienia tego Sądu z dnia 5 stycznia 2007 r.,
wydanego w sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami, uznając wniesioną skargę za niedopuszczalną ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą niż 150 000 zł (art. 3986
§ 2 w
związku z art. 13 § 2 oraz art. 5191
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca zarzucił naruszenie art.
3986
k.p.c. przez odrzucenie skargi kasacyjnej pomimo spełnienia wymagań
określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c. Podniósł, że wniesiona skarga zawiera
oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem zakresu zaskarżenia,
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania i jego uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie
orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia. W oparciu o te zarzuty
żalący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty podniesione przez żalącego nie mogą odnieść zamierzonego skutku,
gdyż wniesiona przez niego skarga kasacyjna została odrzucona nie z powodu
braków w zakresie jej elementów konstrukcyjnych, lecz z powodu
niedopuszczalności, którą to okoliczność żalący całkowicie pominął.
Kwestia dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami uregulowana
została przez ustawodawcę w art. 5191
k.p.c. W myśl tego przepisu, od wydanego
przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od
postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania
kończących postępowanie w sprawie – w sprawach o podział majątku wspólnego
po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami – przysługuje skarga
3
kasacyjna do Sądu Najwyższego, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
Sąd Najwyższy podkreślał już, że regulacja zawarta w art. 5191
k.p.c. ma
charakter autonomiczny i wyczerpujący. Wyjaśniał też, że wartością przedmiotu
zaskarżenia w sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami jest wartość poszczególnych rzeczy i praw, których
objęcie lub nieobjęcie rozstrzygnięciem sądu albo sposób ich podziału kwestionuje
skarżący, a także wartość roszczeń dochodzonych w tych sprawach, będących
przedmiotem zaskarżenia (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
6 listopada 2002 r., III CZ 98/02, OSNC 2004, nr 1, poz. 11, z dnia 7 lipca 2005 r.,
IV CZ 65/05, niepubl., z dnia 27 stycznia 2006 r., III CZ 1/06, niepubl., z dnia
10 marca 2006 r., IV CZ 17/06, niepubl.).
Zarówno w skardze kasacyjnej, jak i w zażaleniu żalący oznaczył wartość
przedmiotu zaskarżenia kwotą 93 419 zł, precyzując, że kwota ta obejmuje wartość
jego udziału w majątku wspólnym i w pożytkach (tj. 74 880 zł + 18 539 zł). Wartość
przedmiotu zaskarżenia jest zatem niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
W tej sytuacji Sąd Okręgowy trafnie uznał wniesioną przez żalącego skargę
kasacyjną za niedopuszczalną.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na zasadzie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie jako pozbawione uzasadnionych podstaw.
jz