II CNP 79/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 79/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 czerwca 2007 r.,
skargi M. D. i in. ,
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Ł.z dnia 4 lutego 2005 r., sygn. akt X Gz …/05,
wydanego w sprawie ze sprzeciwu Banku […] od listy wierzytelności ustalonej
postanowieniem sędziego komisarza z dnia 15 lipca 2004r., w postępowaniu
upadłościowym przedsiębiorców P. C. i J. D. - Przedsiębiorstwo "G."
z udziałem wierzycieli […],
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 lutego 2005 r. Sąd Okręgowy w Ł. wierzytelności
objęte listą wierzytelności ustaloną postanowieniem sędziego-komisarza,
2
przysługujące m.in. skarżącym wierzycielom zaliczył w miejsce dotychczasowej
kategorii drugiej zaspokojenia do kategorii szóstej
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia skarżący, podnieśli, że postanowienie jest niezgodne z art. 165 § 1,
art. 162 § 3 Prawa upadłościowego, art. 126 w zw. z art. 130 k.p.c. i art. 68 i 162
Prawa upadłościowego, art. 328 § 2 k.p.c., art. 410 k.p.c., art. 365 § 1 k.p.c., art.
494 k.c. w zw. z art. 40 Prawa upadłościowego, art. 204 § 1 pkt 2 Prawa
upadłościowego i wnosili o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Strona powodowa wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia dnia 2 marca 2007 r., a więc po upływie terminu
określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c. Postanowienie stało się bowiem prawomocne
z dniem jego wydania, a więc dnia 4 lutego 2005 r., a nie dnia 4 marca 2005 r.,
kiedy zostało doręczone skarżącym. Nie ma tu znaczenia okoliczność, że
postanowienie to zostało wydane na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie bowiem
z art. 363 § 1 k.p.c., orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje
co do niego środek odwoławczy lub inny środek zaskarżenia, żaden zaś przepis
ustawy nie wiąże prawomocności orzeczenia z jego doręczeniem (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2007 r., II CNP 69/07 i II
CNP 77/07 oraz z dnia 28 czerwca 2007 r., II CNP 82/87 i II CNP 82/87)
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 czerwca 2007 r.,
skargi M. D. i in. ,
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Ł.z dnia 4 lutego 2005 r., sygn. akt X Gz …/05,
wydanego w sprawie ze sprzeciwu Banku […] od listy wierzytelności ustalonej
postanowieniem sędziego komisarza z dnia 15 lipca 2004r., w postępowaniu
upadłościowym przedsiębiorców P. C. i J. D. - Przedsiębiorstwo "G."
z udziałem wierzycieli […],
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 lutego 2005 r. Sąd Okręgowy w Ł. wierzytelności
objęte listą wierzytelności ustaloną postanowieniem sędziego-komisarza,
2
przysługujące m.in. skarżącym wierzycielom zaliczył w miejsce dotychczasowej
kategorii drugiej zaspokojenia do kategorii szóstej
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia skarżący, podnieśli, że postanowienie jest niezgodne z art. 165 § 1,
art. 162 § 3 Prawa upadłościowego, art. 126 w zw. z art. 130 k.p.c. i art. 68 i 162
Prawa upadłościowego, art. 328 § 2 k.p.c., art. 410 k.p.c., art. 365 § 1 k.p.c., art.
494 k.c. w zw. z art. 40 Prawa upadłościowego, art. 204 § 1 pkt 2 Prawa
upadłościowego i wnosili o stwierdzenie jego niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4246
§ 1 k.p.c. skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia się.
Strona powodowa wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia dnia 2 marca 2007 r., a więc po upływie terminu
określonego w art. 4246
§ 1 k.p.c. Postanowienie stało się bowiem prawomocne
z dniem jego wydania, a więc dnia 4 lutego 2005 r., a nie dnia 4 marca 2005 r.,
kiedy zostało doręczone skarżącym. Nie ma tu znaczenia okoliczność, że
postanowienie to zostało wydane na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie bowiem
z art. 363 § 1 k.p.c., orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje
co do niego środek odwoławczy lub inny środek zaskarżenia, żaden zaś przepis
ustawy nie wiąże prawomocności orzeczenia z jego doręczeniem (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 2007 r., II CNP 69/07 i II
CNP 77/07 oraz z dnia 28 czerwca 2007 r., II CNP 82/87 i II CNP 82/87)
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
kg