IV CZ 33/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CKN 509/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 33/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa A. J.
przeciwko Gminie S.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej Towarzystwa
Ubezpieczeń F. SA
o zapłatę, rentę i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 czerwca 2007 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 3 kwietnia 2007 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
pozwanej Gminy Miejskiej S. w sprawie z powództwa A. J. o zapłatę, rentę i
ustalenie. Sąd wskazał, że strona pozwana otrzymała odpis wyroku wraz z
uzasadnieniem w dniu 31 stycznia 2007 r., tak więc termin do wniesienia apelacji
upływał w dniu 14 lutego 2007 r. Tymczasem apelacja pozwanej została wniesiona
w dniu 16 lutego 2007 r.
Pozwana w zażaleniu wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Żaląca zarzuciła, że w dniu 31 stycznia 2007 r. doręczenie wyroku
z uzasadnieniem nastąpiło do rąk osoby nieupoważnionej do odbioru pism, która
dopiero w dniu 2 lutego 2007 r. przekazała je osobie upoważnionej.
W sprawie, odbiór pisma dokonał pracownik żalącej. Potwierdził odbiór
przybijając pieczątkę zawierającą oznaczenie pozwanej oraz zwrot „biuro obsługi
interesanta”. Inne pisma sądowe w sprawie, adresowane do pełnomocnika żalącej
zawierają taką samą adnotację. Pomimo tego, ich odbiór przez pracownika biura
obsługi interesanta nie był wcześniej kwestionowany. Pisma te docierały do
pełnomocnika procesowego żalącej. Zarówno doręczający korespondencję
listonosz, jak i nadawca, mieli podstawy do uznania, że kwitujący ją pracownik jest
osobą upoważnioną do jej odbioru.
Przewidziane w art. 133 § 2 k.p.c. upoważnienie do odbioru korespondencji
sądowej może być udzielone w sposób dorozumiany (por. zwłaszcza
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 1999 r., sygn. akt II CKN
509/99, OSNC 2000 r. Nr 2, poz. 42). Zatem Sąd II instancji trafnie przyjął, że
doręczenie apelacji pełnomocnikowi żalącej było procesowo skuteczne z dniem
31 stycznia 2007 r.
Należy też wskazać, iż dalsze okoliczności podnoszone przez żalącą, a więc
dwudniowe opóźnienie w przekazaniu wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi
oraz brak powiadomienia go o tym, że pismo wpłynęło już 31 stycznia 2007 r.
są okolicznościami związanymi z niewłaściwą organizacją przyjmowania
3
korespondencji przez żalącą i jej pełnomocnika, przez co nie mogą być tu
uwzględnione.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa A. J.
przeciwko Gminie S.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej Towarzystwa
Ubezpieczeń F. SA
o zapłatę, rentę i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 czerwca 2007 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 3 kwietnia 2007 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił apelację
pozwanej Gminy Miejskiej S. w sprawie z powództwa A. J. o zapłatę, rentę i
ustalenie. Sąd wskazał, że strona pozwana otrzymała odpis wyroku wraz z
uzasadnieniem w dniu 31 stycznia 2007 r., tak więc termin do wniesienia apelacji
upływał w dniu 14 lutego 2007 r. Tymczasem apelacja pozwanej została wniesiona
w dniu 16 lutego 2007 r.
Pozwana w zażaleniu wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Żaląca zarzuciła, że w dniu 31 stycznia 2007 r. doręczenie wyroku
z uzasadnieniem nastąpiło do rąk osoby nieupoważnionej do odbioru pism, która
dopiero w dniu 2 lutego 2007 r. przekazała je osobie upoważnionej.
W sprawie, odbiór pisma dokonał pracownik żalącej. Potwierdził odbiór
przybijając pieczątkę zawierającą oznaczenie pozwanej oraz zwrot „biuro obsługi
interesanta”. Inne pisma sądowe w sprawie, adresowane do pełnomocnika żalącej
zawierają taką samą adnotację. Pomimo tego, ich odbiór przez pracownika biura
obsługi interesanta nie był wcześniej kwestionowany. Pisma te docierały do
pełnomocnika procesowego żalącej. Zarówno doręczający korespondencję
listonosz, jak i nadawca, mieli podstawy do uznania, że kwitujący ją pracownik jest
osobą upoważnioną do jej odbioru.
Przewidziane w art. 133 § 2 k.p.c. upoważnienie do odbioru korespondencji
sądowej może być udzielone w sposób dorozumiany (por. zwłaszcza
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 1999 r., sygn. akt II CKN
509/99, OSNC 2000 r. Nr 2, poz. 42). Zatem Sąd II instancji trafnie przyjął, że
doręczenie apelacji pełnomocnikowi żalącej było procesowo skuteczne z dniem
31 stycznia 2007 r.
Należy też wskazać, iż dalsze okoliczności podnoszone przez żalącą, a więc
dwudniowe opóźnienie w przekazaniu wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi
oraz brak powiadomienia go o tym, że pismo wpłynęło już 31 stycznia 2007 r.
są okolicznościami związanymi z niewłaściwą organizacją przyjmowania
3
korespondencji przez żalącą i jej pełnomocnika, przez co nie mogą być tu
uwzględnione.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
db