Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 90/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 lipca 2007 r.
skargi PB
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty
Sądu Rejonowego w Ł.
z dnia 29 marca 2005 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa JM
przeciwko PB i SŁ
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwany – PB wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
nakazu zapłaty z dnia 29 marca 2005 r., wydanego przez Sąd Rejonowy. Wskazał,
że nakaz ten narusza przepisy art. 58 § 2 i 3 k.c., ponieważ obejmuje również
odsetki umowne w zakresie, w jakim postanowienie zawartej między stronami
umowy było nieważne. W ocenie skarżącego, wydanie zaskarżonego orzeczenia
spowodowało „nieobliczalną, wręcz gigantyczną szkodę dla pozwanego,
niewspółmierną z kwotą długu.” Wyjaśnił też, że nakaz zapłaty nie został
zaskarżony w normalnym trybie, ponieważ „pozwany uznał dług główny i zapłacił
go”, ale w żaden sposób, uwzględniając przy tym obiektywny miernik tzw.
rozsądnego człowieka, pozwany nie mógł przewidzieć i założyć, iż odsetki umowne
kilkanaście razy przekroczą wysokość długu głównego. Według skarżącego, w
niniejszej sprawie zachodzi sytuacja wyjątkowo określona w art. 4241
§ 2 k.p.c.,
gdyż niezgodność z prawem wspomnianego nakazu zapłaty z dnia 29 marca 2005
r. oznacza naruszenie podstawowych zasad porządku prawnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że zachodzi wyjątkowy
wypadek usprawiedliwiający możliwość domagania się stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego nakazu Sądu Rejonowego z dnia 29 marca 2005 r.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono już to, że pojęcie „wyjątkowego
wypadku” (art. 4241
§ 2 k.p.c.) odnosi się do przyczyn niezgodności z prawem
kwestionowanego orzeczenia Sądu pierwszej instancji oraz powodów, dla których
strona nie skorzystała z możliwości jego zaskarżenia (por. np. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 29 listopada 2006 r., II CNP 85/06 nieopubl.). W postanowieniu
Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r., I CNP 4/06 (OSNC 2006, z. 6, poz. 115)
wyjaśniono, że za wypadek wyjątkowy w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c. można
przykładowo uznać nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka
zaskarżenia z powodu ciągłej choroby, katastrofy, klęski żywiołowej lub też błędnej
informacji udzielonej przez pracownika sądu. Sytuacja taka nie zachodzi
w niniejszej sprawie. Nieświadomość strony co do konsekwencji prawnych braku
3
zaskarżenia orzeczenia Sądu, wydanego na podstawie umowy łączącej strony, nie
może być uznana za „wyjątkowy wypadek” w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.,
usprawiedliwiający nie wniesienie środków zaskarżenia. Ponadto w wypadku
powołania się w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia na naruszenie „podstawowych zasad porządku prawnego”, niezbędne
jest bliższe wykazanie tego, że dana zasada istnieje i ma podstawowe znaczenie
dla porządku prawnego (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia
22 lutego 2006 r., IV CNP 11/06 nieopubl. I z dnia 22 listopada 2006 r., V CNP
140/06, niopubl.). W skardze skarżącego brak jest odpowiedniego wywodu w tym
zakresie.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 2
k.p.c. w zw. z art. 42412
k.p.c. orzekł jak w sentencji.

II CNP 90/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia