Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 92/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 6 lipca 2007 r.
skargi Przedsiębiorstwa G. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w S. z dnia 14 września 2006 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa G. Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością
przeciwko JS i WS
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powód – G. Spółka z o.o. domagała się stwierdzenia niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia z dnia 14 września 2006 r., w którym zmieniony został
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 4 października 2005 r. Skarżący wskazywał, że
wyrok z dnia 14 września 2006 r. naruszył przepisy art. 365 § 1, art. 379 pkt 3
k.p.c., art. 386 § 1 k.p.c., art. 328 § 2 k.p.c., art. 378 § 1 k.p.c. i art. 6 ust. 1, art. 5
ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu porządku i czystości
w gminach (Dz.U. nr 132, poz. 622 ze zm.). Wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
nie jest już możliwe z uwagi na brak ustawowych podstaw do wznowienia
postępowania i do złożenia skargi kasacyjnej. Dla uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody zaskarżonym orzeczeniem, skarżący zgłosił jako dowód akta
sprawy – Sądu Rejonowego w M. i akta … Sądu Okręgowego w S. Skarżący
stwierdza, że w aktach tych znajdują się „dowody powoda i opinie biegłych
potwierdzające wysokość wydatkowanych kwot, które stanowią szkodę powoda i
obciążają jego budżet” (s. 2 skargi). Szkoda powoda polega na pozbawieniu go
należnej zapłaty za usługi dokonywane przez powoda na rzecz pozwanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprawdzie skarżący wskazuje na postać szkody (utrata należnej mu
zapłaty) i wiąże jej powstanie z zaskarżonym wyrokiem, ale nie precyzuje jednak
ani jej rozmiaru ani sposobu jej wyliczenia. Odsyła tylko ogólnie w tym zakresie do
odpowiednich akt sądowych, nawet bez wskazania tego, jakie dokumenty mogłyby
w tym zakresie wchodzić w rachubę. Tym samym nie można przyjąć, że został
spełniony wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Istniały zatem podstawy do odrzucenia wniesionej skargi (art. 4248
§ 1 k.p.c.).