Sygn. akt IV Cz 193/13
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział IV Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Elżbieta Jaroszewicz
Sędziowie SO: Mariola Watemborska, Andrzej Jastrzębski (spr.),
po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2012 r. w Słupsku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa K. Ż.
przeciwko S. K.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 26 stycznia 2012r., sygn. akt I C 385/10
postanawia: oddalić zażalenie.
Sygn. akt IV Cz 193/13
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Słupsku z powołaniem się na treść art. 182 § 1 kpc w umorzył zawieszone postępowanie, bowiem powód w okresie od dnia 26 stycznia 2012 r., (kiedy to zwieszono postępowanie wobec braku wskazania adresu pozwanego) nie zgłosił wniosku o podjęcie postępowania.
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się powód.
W złożonym zażaleniu domagał się uchylenia w całości zaskarżonego postanowienia podnosząc, że nie był w stanie wskazać adresu pozwanego, zważywszy, że odbywa karę pozbawienia wolności.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
Użyte w art. 182 § 1 kpc słowo „umarza" oznacza, że sąd musi wydać postanowienie o umorzeniu zawieszonego postępowania, jeżeli została spełniona wskazana w nim przesłanka. Jeżeli zatem w prawomocnym postanowieniu o zawieszeniu postępowania została wskazana przyczyna zwieszenia, to nie ma podstaw do weryfikowania jej na etapie umarzania zawieszonego postępowania. Taki obowiązek nie wynika ani z art. 182 § 2 kpc, ani z innych przepisów. W konsekwencji należy przyjąć, że prawomocne postanowienie o zawieszeniu postępowania – zawierające przyczynę zawieszenia – ma prejudycjalny charakter dla umorzenia postępowania (postanowienie SN z dnia 9 lutego 2006 r., V CK 457/05, LEX nr 421411).
Odnosząc się do argumentacji zażalenia przypomnieć należy powodowi o wskazaniu w uzasadnieniu postanowienia Sądu Okręgowego w sprawie IV Cz 87/12 o możliwości ustanowienia na wniosek strony - kuratora procesowego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, z której to możliwości powód nie skorzystał.
W związku z powyższym na podstawie art. 397 § 2 kpc w związku z art. 385 kpc orzeczono jak w sentencji.