II CZ 61/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 61/07
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości
"A." K. Spółki Akcyjnej w .
przeciwko E. K. i H. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 19 września 2007 r.,
zażalenia pozwanych
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 października 2006 r.
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 12 października 2006 r. odrzucił
jako niedopuszczalną skargę kasacyjną pozwanych E. K. i H. B. od postanowienia
tego Sądu z dnia 5 lipca 2006 r. odrzucającego wniesioną przez nich apelację.
Pozwani w zażaleniu na to postanowienie wnieśli o jego uchylenie,
zarzucając, że zostali błędnie pouczeni przez Sąd o przysługującym im środku
zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3981
k.p.c. skarga kasacyjna przysługuje od wydanego
przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie
odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących postępowanie
w sprawie.
W niniejszej sprawie skarżący wnieśli skargę kasacyjną od postanowienia
sądu drugiej instancji, odrzucającego ich apelację.
Z treści powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że od postanowienia
odrzucającego apelację skarga kasacyjna nie przysługuje. Jest to niewątpliwie
również postanowienie kończące postępowanie w sprawie, jednakże jego
przedmiotem jest odrzucenie apelacji, a nie odrzucenie pozwu czy umorzenie
postępowania. Takiemu stanowisku dał wyraz Sąd Najwyższy m.in. w orzeczeniach
z dnia 21 grudnia 2004 r. I CZ 169/04, niepubl., z dnia 28 lipca 2004 r., III CZ 47/04,
niepubl., z dnia 05 września 2002 r., II CZ 86/02, niepubl., z dnia 26 listopada
2002 r., V CZ 151/02, niepubl.
Odrzucenie apelacji przez sąd drugiej instancji w sprawie, w której
przysługuje skarga kasacyjna może być zaskarżone do Sądu Najwyższego, jednak
nie skargą kasacyjną, lecz zażaleniem, co wynika z treści przepisu art. 3941
§ 2
k.p.c.
Podnoszony przez skarżących zarzut, jakoby zostali nieprawidłowo pouczeni
o przysługującym im środku zaskarżenia od wydanego przez sąd postanowienia,
nie może zastać uwzględniony z kilku przyczyn.
Przede wszystkim z treści protokołu rozprawy apelacyjnej jednoznacznie
wynika, że po zamknięciu rozprawy przewodniczący pouczył pozwanych o terminie
3
i sposobie wniesienia zażalenia (k. 254). Protokół sądowy stanowi dokument
urzędowy, zgodnie zaś z treścią art. 244 k.p.c. dokumenty urzędowe stanowią
dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone.
Również fakt, że przy doręczeniu pozwanym uzasadnienia postanowienia,
otrzymali oni druk, w którym skreślono pouczenie mówiące o zażaleniu jako
przysługującym środku zaskarżenia nie usprawiedliwia pozwanych, skoro już
wcześniej zostali prawidłowo pouczeni i ponawianie tej czynności przy doręczeniu
było zbędne.
Wreszcie, co najważniejsze, pozwani zaskarżyli postanowienie Sądu
Okręgowego korzystając z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, którego
obowiązkiem jest dostosowanie odpowiedniego środka zaskarżenia do istoty
skarżonego orzeczenia. Nawet błędne pouczenie udzielone przez sąd nie usuwa
tego obowiązku, bowiem jest on konsekwencją dysponowania przez takiego
pełnomocnika fachową wiedzą, pozwalającą na dostrzeżenie i skorygowanie
ewentualnego błędu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 października
2005 r., IV CZ 89/05, Lex nr 186913).
W tej sytuacji należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy słusznie odrzucił skargę
kasacyjną jako niedopuszczalną, co przesądza o bezzasadności zażalenia
i skutkowało jego oddaleniem (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.).
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości
"A." K. Spółki Akcyjnej w .
przeciwko E. K. i H. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 19 września 2007 r.,
zażalenia pozwanych
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 października 2006 r.
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 12 października 2006 r. odrzucił
jako niedopuszczalną skargę kasacyjną pozwanych E. K. i H. B. od postanowienia
tego Sądu z dnia 5 lipca 2006 r. odrzucającego wniesioną przez nich apelację.
Pozwani w zażaleniu na to postanowienie wnieśli o jego uchylenie,
zarzucając, że zostali błędnie pouczeni przez Sąd o przysługującym im środku
zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3981
k.p.c. skarga kasacyjna przysługuje od wydanego
przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie
odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących postępowanie
w sprawie.
W niniejszej sprawie skarżący wnieśli skargę kasacyjną od postanowienia
sądu drugiej instancji, odrzucającego ich apelację.
Z treści powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że od postanowienia
odrzucającego apelację skarga kasacyjna nie przysługuje. Jest to niewątpliwie
również postanowienie kończące postępowanie w sprawie, jednakże jego
przedmiotem jest odrzucenie apelacji, a nie odrzucenie pozwu czy umorzenie
postępowania. Takiemu stanowisku dał wyraz Sąd Najwyższy m.in. w orzeczeniach
z dnia 21 grudnia 2004 r. I CZ 169/04, niepubl., z dnia 28 lipca 2004 r., III CZ 47/04,
niepubl., z dnia 05 września 2002 r., II CZ 86/02, niepubl., z dnia 26 listopada
2002 r., V CZ 151/02, niepubl.
Odrzucenie apelacji przez sąd drugiej instancji w sprawie, w której
przysługuje skarga kasacyjna może być zaskarżone do Sądu Najwyższego, jednak
nie skargą kasacyjną, lecz zażaleniem, co wynika z treści przepisu art. 3941
§ 2
k.p.c.
Podnoszony przez skarżących zarzut, jakoby zostali nieprawidłowo pouczeni
o przysługującym im środku zaskarżenia od wydanego przez sąd postanowienia,
nie może zastać uwzględniony z kilku przyczyn.
Przede wszystkim z treści protokołu rozprawy apelacyjnej jednoznacznie
wynika, że po zamknięciu rozprawy przewodniczący pouczył pozwanych o terminie
3
i sposobie wniesienia zażalenia (k. 254). Protokół sądowy stanowi dokument
urzędowy, zgodnie zaś z treścią art. 244 k.p.c. dokumenty urzędowe stanowią
dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone.
Również fakt, że przy doręczeniu pozwanym uzasadnienia postanowienia,
otrzymali oni druk, w którym skreślono pouczenie mówiące o zażaleniu jako
przysługującym środku zaskarżenia nie usprawiedliwia pozwanych, skoro już
wcześniej zostali prawidłowo pouczeni i ponawianie tej czynności przy doręczeniu
było zbędne.
Wreszcie, co najważniejsze, pozwani zaskarżyli postanowienie Sądu
Okręgowego korzystając z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, którego
obowiązkiem jest dostosowanie odpowiedniego środka zaskarżenia do istoty
skarżonego orzeczenia. Nawet błędne pouczenie udzielone przez sąd nie usuwa
tego obowiązku, bowiem jest on konsekwencją dysponowania przez takiego
pełnomocnika fachową wiedzą, pozwalającą na dostrzeżenie i skorygowanie
ewentualnego błędu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 października
2005 r., IV CZ 89/05, Lex nr 186913).
W tej sytuacji należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy słusznie odrzucił skargę
kasacyjną jako niedopuszczalną, co przesądza o bezzasadności zażalenia
i skutkowało jego oddaleniem (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.).
kg