Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Liliana Gambal

Protokolant: Kalina Tanaś

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2013 r. w J.

odwołania A. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 13.05.2011r., znak: I (...)

w sprawie A. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 730/11

UZASADNIENIE

Wnioskodawca A. H. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. z dnia 13.05.2011 r. (znak: I- (...)) odmawiającej przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniósł, że przedmiotowa decyzja jest błędna, ponieważ stale pogarszający się stan zdrowia czyni go niezdolnym do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 04.05.2011 r. wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tym samym nie spełnia warunku określonego w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz.1227).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. H. urodzony (...) posiada wykształcenie podstawowe. Pracował m. in. jako elektromonter samochodowy, ślusarz, układacz mas bitumicznych, operator walca, palacz CO. Do 31.05.2011 r. wnioskodawca miał ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/bezsporne/

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 01.04.2011 r. uznano, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 04.05.2011 r. uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. U wnioskodawcy rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z cechami wypuklin (...), L1/L2, L2/L3, L4/L5, L5/S1.

Decyzją z dnia 13.05.2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 04.05.2011 r.

/dowód: orzeczenie z dnia 01.04.2011 r. – k.167 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 04.05.2011 r. – k.177 akt rentowych ZUS;

opinia lekarska z dnia 04.05.2011 r. – k.183 akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 13.05.2011 r. – k.181 akt rentowych ZUS/

Biegła sądowa neurolog J. J. rozpoznała u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne od (...) do S1. W ocenie neurologicznej wnioskodawca jest zdolny do pracy.

/dowód: opinia z dnia 26.07.2011 r. – k.6-7/

Biegły sądowy neurochirurg H. A. rozpoznał u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze z osteofitozą i dyskopatią wielopoziomową odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa z przewlekłym uporczywym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym typu lumbagii z rwą kulszową głównie prawostronną, nadciśnienie tętnicze z bólami i zawrotami głowy, zespół nerwicowy psychosomatyczny. Zdaniem biegłego wnioskodawca pozostaje nadal od 01.06.2011 r. częściowo niezdolny do pracy na okres 1,5 roku.

/dowód: opinia z dnia 29.03.2012 r. z opinią uzupełniającą – k.32-34 i k.55/

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze bez udokumentowanych powikłań narządowych, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z wielopoziomowymi wypuklinami odcinka lędźwiowo-krzyżowego, nawracające dolegliwości bólowe. Wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/dowód: opinia z dnia 06.11.2012 r. – k.66-68/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 ust.1 pkt.3 cytowanej ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca poddany został przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku nie uznano wnioskodawcy za niezdolnego do pracy i odmówiono mu dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ sporna decyzja ZUS oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawcy przez biegłych sądowych z zakresu neurologii oraz medycyny pracy, a zatem przez lekarzy o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niego schorzeń.

Biegła sądowa neurolog J. J. rozpoznała u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne od (...) do S1. W ocenie biegłej wnioskodawca jest zdolny do pracy. Biegła wskazała, że w badaniu neurologicznym nie stwierdziła istotnych zmian. Podniosła przy tym, że wieloletnie zmiany zwyrodnieniowe przestają być bolesne, zaś najsilniejsze dolegliwości występują podczas tworzenia się zmian. Zdaniem biegłej leczenie operacyjne po 15 latach nieczynności i wielopoziomowych zmianach nie ma uzasadnienia. Stan ogólny wnioskodawcy, w ocenie biegłej, jest dobry.

W związku z zastrzeżeniami do powyższej opinii Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego neurochirurga, który rozpoznał u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze z osteofitozą i dyskopatią wielopoziomową odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa z przewlekłym uporczywym zespołem bólowym lędźwiowo-krzyżowym typu lumbagii z rwą kulszową głównie prawostronną, nadciśnienie tętnicze z bólami i zawrotami głowy, zespół nerwicowy psychosomatyczny. Zdaniem tego biegłego wnioskodawca pozostaje nadal od 01.06.2011 r. częściowo niezdolny do pracy na okres 1,5 roku. Wskutek zastrzeżeń wniesionych do opinii przez organ rentowy biegły sporządził opinię uzupełniającą, w której podtrzymał swoje dotychczasowe wnioski podnosząc, że stan zdrowia badanego nie uległ poprawie, obserwuje się stopniową progresję zmian i związanych z tym objawów i dolegliwości.

W związku z rozbieżnymi wnioskami końcowymi opinii biegłych neurologów Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy celem ustalenia, czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze bez udokumentowanych powikłań narządowych, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z wielopoziomowymi wypuklinami odcinka lędźwiowo-krzyżowego, nawracające dolegliwości bólowe. W ocenie biegłej wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Biegła podniosła, że z przeprowadzonych badań specjalistycznych wynika, że pomimo stwierdzonych radiologicznie wielopoziomowych wypuklin, w badaniu fizykalnym wnioskodawcy nie stwierdzono istotnych objawów ubytkowych oraz korzeniowych. Pomimo wieloletniego przebiegu choroby stan fizykalny jest stabilny, wnioskodawca w ostatnim czasie nie wymagał intensywnego leczenia ambulatoryjnego bądź szpitalnego. Wnioskodawca jest zdolny do lekkiej pracy fizycznej oraz do pracy bez narażenia na drgania mechaniczne o działaniu ogólnym. Zdaniem biegłej brak istotnych powikłań w zakresie narządu ruchu, wynikających z wieloletniej obecności wypuklin, należy traktować jako poprawę stanu zdrowia wnioskodawcy.

Mając na uwadze treść powyższych opinii Sąd przyjął za własne wnioski zawarte w opiniach biegłej neurolog J. J. oraz biegłej medycyny pracy. Opinie sporządzone zostały przez lekarzy posiadających stosowną wiedzę i doświadczenie w zakresie posiadanych specjalizacji, po zbadaniu wnioskodawcy oraz w oparciu o analizę dostępnej dokumentacji lekarskiej. Szczególnie biegła z zakresu medycyny pracy w pełny i jasny sposób uzasadniła swoje stanowisko, iż wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy, podważając tym skutecznie opinię biegłego neurochirurga H. A., którego zdaniem wnioskodawca mógłby zostać uznany za niezdolnego do pracy. W ocenie Sądu biegły neurochirurg w żaden sposób nie uzasadnił bowiem swojej oceny stanu zdrowia wnioskodawcy i jego wpływu na utratę przez niego zdolności do pracy. W dość lakonicznym uzasadnieniu opinii biegły poprzestał na wskazaniu rozpoznanych schorzeń i stwierdzeniu, że w obecnym stanie zdrowia badany pozostaje nadal niezdolny do pracy. Tymczasem, zarówno z pierwszej opinii neurologicznej, jak również z opinii biegłej z zakresu medycyny pracy wynika jednoznacznie, że rozpoznawane bezspornie przez wszystkich biegłych schorzenia nie mają jednak takiego stopnia natężenia i zaawansowania, aby istotnie i długotrwale ograniczały zdolność wnioskodawcy do podjęcia pracy zarobkowej. Sąd nie mógł zatem poczynić ustaleń sprzecznych z opiniami biegłych neurolog i medycyny pracy, skoro uznał, że są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Opinie tych biegłych potwierdziły wnioski zawarte w orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS.

Należy podkreślić, że subiektywne przekonanie wnioskodawcy o istnieniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem miarodajny jest jedynie obiektywnie istniejący stan zdrowia stwierdzony w toku postępowania w kontekście zachowanej zdolności do pracy, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej. Można również zauważyć, że według cytowanego powyżej art.12 ustawy emerytalnej, o niezdolności do pracy nie decyduje biologiczny stan kalectwa lub choroby, niemający wpływu na zdolność do pracy, lecz połączenie niezdolności do pracy z niezdolnością do przekwalifikowania się do innego zawodu. Chodzi tu o potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia oraz celowości przekwalifikowania zawodowego z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Nie każde zatem schorzenie, nawet przy bezspornym fakcie stwierdzenia jego istnienia, powoduje niezdolność do podjęcia zatrudnienia. W pewnych sytuacjach, ocenianych przez biegłych lekarzy indywidualnie w odniesieniu do każdego badanego, istniejący stan chorobowy - tak jak ma to miejsce w przypadku wnioskodawcy - nie dyskwalifikuje osoby jako potencjalnego pracownika. Zdaniem Sądu, z opinii biegłych (potwierdzających stanowisko komisji lekarskiej ZUS) wynika, że wnioskodawca jest osobą, która pomimo swoich schorzeń zachowała zdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji.

Reasumując, skoro wnioskodawca nie mógł zostać uznany za niezdolnego do pracy chociażby w stopniu częściowym, brak było podstaw do przyznania prawa do renty zgodnie z przepisem art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał odwołanie za bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł o jego oddaleniu.