Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 52/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa M. T.
przeciwko Przedsiębiorstwu […] Spółce z o.o.
w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 września 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 30 stycznia 2007 r.,
1) uchyla punkt 1 zaskarżonego postanowienia i umarza
postępowanie wywołane wnioskiem o przywrócenie
terminu do uzupełnienia braków zażalenia;
2) uchyla punkt 2 zaskarżonego postanowienia orzekający
o odrzuceniu zażalenia powoda na postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 11 października 2006 r.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 stycznia 2007 r. Sąd Apelacyjny
oddalił wniosek powoda o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków zażalenia
na postanowienie tego Sądu z dnia 11 października 2006 r. i zażalenie to odrzucił.
Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 11 października 2006 r. odrzucony
został wniosek powoda o przywrócenie terminu do złożenia wniosku
o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 20 czerwca
2006 r. i odrzucony wniosek powoda o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem,
a także odrzucony wniosek pełnomocnika powoda w tym przedmiocie.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód nie wskazał wartości
przedmiotu zaskarżenia, wobec czego został wezwany do uzupełnienia tego braku
w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia zażalenia. Wskazał wartość
przedmiotu zaskarżenia po terminie i złożył wniosek o przywrócenie terminu do
uzupełnienia tego braku.
Oddalając ten wniosek Sąd Apelacyjny stwierdził, że podane przez powoda
przyczyny uzupełnienia braków zażalenia po terminie nie pozwalają na przyjęcie,
iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c.
W konsekwencji oddalenia wniosku o przywrócenie terminu Sąd Apelacyjny
odrzucił zażalenie na podstawie art. 370 w zw. z art. 391 § 1 i art. 397 § 2 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, obejmującym także oddalenie
wniosku o przywrócenie terminu, powód zarzucił błędną ocenę, iż uchybienie
terminu nastąpiło z jego winy, a także naruszenie art. 394 § 3 w zw. z art. 1261
§ 1
i art. 130 k.p.c. przez odrzucenie zażalenia z powodu nie uzupełnienia w terminie
braku w postaci nie wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia, choć powód nie
miał obowiązku wskazania tej wartości, skoro przedmiotem sprawy jest oznaczona
kwota pieniężna. Wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadniony jest zarzut naruszenia art. 394 § 3 w zw. z art. 1261
§ 1 k.p.c.,
bowiem pozbawione podstaw było wezwanie powoda do usunięcia braków
formalnych zażalenia na postanowienie z dnia 11 października 2006 r., będące
konsekwencją błędnego stanowiska Sądu Apelacyjnego, że zażalenie dotknięte
było brakiem formalnym w postaci nie wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia.
Przepis art. 394 § 3 k.p.c. określający wymagania formalne zażalenia
nie zawiera wymogu wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia, jednak
stwierdzając, że zażalenie między innymi powinno czynić zadość wymaganiom
przepisanym dla pism procesowych, odsyła w tym zakresie do art. 1261
k.p.c.,
nie zaś do art. 126 § 2 k.p.c., który dotyczy tylko pierwszego w sprawie pisma
procesowego. Zgodnie z art. 1261
§ 1 k.p.c. w każdym piśmie procesowym, a więc
i w zażaleniu, należy podać wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu
zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy właściwość rzeczowa sądu, wysokość
opłaty lub dopuszczalność środka odwoławczego, a przedmiotem sprawy nie jest
oznaczona kwota pieniężna. Obowiązek podania wartości przedmiotu sporu lub
zaskarżenia nie powstaje zatem, gdy przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota
pieniężna, a taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie, w której powód
dochodził od strony pozwanej kwoty 1 013 197,10 zł, zaś strona pozwana
dochodziła od niego kwoty 127 723,60 zł. Powód zaskarżył wyrok Sądu pierwszej
instancji, oddalający jego powództwo i uwzględniający powództwo strony
przeciwnej, tylko w części oddalającej jego powództwo wskazując wartość
przedmiotu zaskarżenia na kwotę 1 013 197,10 zł. Jego apelacja została oddalona.
Zatem w postępowaniu apelacyjnym i dalszym postępowaniu wszczętym
wnioskiem o doręczenie odpisu wyroku Sądu drugiej instancji z uzasadnieniem
przedmiotem sprawy była już tylko kwota 1 013 197,10 zł. Zawsze jednak,
na każdym etapie postępowania, przedmiotem sprawy była oznaczona kwota
pieniężna. Zgodnie z art. 394 § 3 w zw. z art. 1261
§ 1 k.p.c. powód nie miał więc
obowiązku wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia w zażaleniu
na postanowienie z dnia 11 października 2006 r. Nie było zatem podstaw do
wezwania go do usunięcia braku zażalenia przez wskazanie wartości przedmiotu
zaskarżenia, a całe dalsze postępowanie wywołane tym wezwaniem i jego
4
konsekwencjami, w tym postępowanie o przywrócenie terminu do usunięcia tego
braku, było bezprzedmiotowe. Z tych względów Sąd Najwyższy uchylił punkt
pierwszy zaskarżonego postanowienia oddalający wniosek o przywrócenie terminu
i umorzył postępowanie w tym przedmiocie oraz uchylił punkt drugi orzekający
o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 11 października 2006 r., jako
pozbawiony podstawy prawnej (art. 39816
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jz