SNO 92/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 17 STYCZNIA 2008 R.
SNO 92/07
Przewodniczący: sędzia SN Jerzy Grubba (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Teresa Bielska-Sobkowicz, Małgorzata Wrębiakowska-
Marzec.
S ą d N a j w y ż s z y I z b a K a r n a w sprawie dyscyplinarnej sędziego
Sądu Rejonowego po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 17 stycznia
2008 r., wniosku obwinionej o wyłączenie od rozpoznania sprawy wszystkich sędziów
Sądu Apelacyjnego i przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu na podstawie art. 41§1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł : n i e u w z g l ę d n i ć w n i o s k u .
U z a s a d n i e n i e
Wniosek obwinionej nie jest zasadny.
Przede wszystkim wskazać należy, że obowiązującej procedurze karnej nie jest
znany wniosek o wyłączenie od orzekania (in gremio) wszystkich sędziów któregoś z
sądów. Zarzuty dotyczące wątpliwości co do bezstronności sędziego zawsze powinny
być konkretne i zindywidualizowane. Co więcej, obwiniona wnioskuje o podjęcie
takich działań, które skutkowałyby „wyłączeniem (od orzekania w jej sprawach – SN)
lokalnego (...) wymiaru sprawiedliwości”. Oczywistym jednak powinno być, że
orzekający w niniejszej sprawie Sąd Najwyższy, jako Sąd Dyscyplinarny, władny jest
zająć stanowisko co do ewentualnego wyłączenia od orzekania sędziów tylko w tej
jednej konkretnej sprawie. Równie stanowczo podkreślić należy, że określenie
„lokalny (...) wymiar sprawiedliwości”, którym posłużyła się wnioskodawczyni jest
tak niejednoznaczny, iż w istocie nie jest jasne, jak szeroki – zdaniem obwinionej –
miałby być ten zakres wyłączenia. Na koniec zaś wskazać należy, że obwiniona
uzasadnia swój wniosek w sposób bardzo lakoniczny, nie wskazując w sposób
konkretny, jakie są powody, dla których domaga się wyłączenia sędziów. Zwrot
wskazujący, że dotąd prowadzone sprawy z jej udziałem „w znacznej mierze
odbiegały od ich prawidłowego toku” jest wybitnie ocenny i nie pozwala na dokonanie
analizy, czy przy prowadzeniu tych spraw doszło do jakichkolwiek uchybień, które
mogłyby dowodzić braku obiektywizmu któregoś z orzekających w tych sprawach
sędziów. W sposób oczywisty zaś, nie może być tak, że wyłączenie sędziego od
rozpoznawania sprawy – z powodu wątpliwości co do jego bezstronności – może
nastąpić na skutek niczym nie umotywowanego żądania strony.
2
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny
orzekł jak na wstępie.
SNO 92/07
Przewodniczący: sędzia SN Jerzy Grubba (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Teresa Bielska-Sobkowicz, Małgorzata Wrębiakowska-
Marzec.
S ą d N a j w y ż s z y I z b a K a r n a w sprawie dyscyplinarnej sędziego
Sądu Rejonowego po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 17 stycznia
2008 r., wniosku obwinionej o wyłączenie od rozpoznania sprawy wszystkich sędziów
Sądu Apelacyjnego i przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu na podstawie art. 41§1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł : n i e u w z g l ę d n i ć w n i o s k u .
U z a s a d n i e n i e
Wniosek obwinionej nie jest zasadny.
Przede wszystkim wskazać należy, że obowiązującej procedurze karnej nie jest
znany wniosek o wyłączenie od orzekania (in gremio) wszystkich sędziów któregoś z
sądów. Zarzuty dotyczące wątpliwości co do bezstronności sędziego zawsze powinny
być konkretne i zindywidualizowane. Co więcej, obwiniona wnioskuje o podjęcie
takich działań, które skutkowałyby „wyłączeniem (od orzekania w jej sprawach – SN)
lokalnego (...) wymiaru sprawiedliwości”. Oczywistym jednak powinno być, że
orzekający w niniejszej sprawie Sąd Najwyższy, jako Sąd Dyscyplinarny, władny jest
zająć stanowisko co do ewentualnego wyłączenia od orzekania sędziów tylko w tej
jednej konkretnej sprawie. Równie stanowczo podkreślić należy, że określenie
„lokalny (...) wymiar sprawiedliwości”, którym posłużyła się wnioskodawczyni jest
tak niejednoznaczny, iż w istocie nie jest jasne, jak szeroki – zdaniem obwinionej –
miałby być ten zakres wyłączenia. Na koniec zaś wskazać należy, że obwiniona
uzasadnia swój wniosek w sposób bardzo lakoniczny, nie wskazując w sposób
konkretny, jakie są powody, dla których domaga się wyłączenia sędziów. Zwrot
wskazujący, że dotąd prowadzone sprawy z jej udziałem „w znacznej mierze
odbiegały od ich prawidłowego toku” jest wybitnie ocenny i nie pozwala na dokonanie
analizy, czy przy prowadzeniu tych spraw doszło do jakichkolwiek uchybień, które
mogłyby dowodzić braku obiektywizmu któregoś z orzekających w tych sprawach
sędziów. W sposób oczywisty zaś, nie może być tak, że wyłączenie sędziego od
rozpoznawania sprawy – z powodu wątpliwości co do jego bezstronności – może
nastąpić na skutek niczym nie umotywowanego żądania strony.
2
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny
orzekł jak na wstępie.