II CNP 220/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 220/07
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Strus
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2008 r.,
skargi Z. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5
sierpnia 2005r., sygn. akt II CO (…), wydanego w sprawie
ze skargi Z. P.
o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 1998 r., sygn. akt I CKN (…),
w sprawie z powództwa Z. P.
przeciwko Skarbowi Państwa – (…) Szpitalowi Wojskowemu - Samodzielnemu
Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W. - Urzędowi Wojewódzkiemu Delegaturze w K. i J. A.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy postanowieniem z 5 sierpnia 2005 r. sygn. akt II CO (…) odrzucił
skargę Z. P. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego z
16 listopada 1998 r. w sprawie o ochronę dóbr osobistych i zapłatę sygn. akt I CKN (…),
którym Sąd Najwyższy oddalił kasację powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z 10
czerwca 1997 r. sygn. akt I ACa (…) oddalającego jego apelację od wyroku Sądu
Okręgowego Ośrodek Zamiejscowy w P. z 21 lutego 1997 r. sygn. akt I 2 C (…)
oddalającego powództwo. W skardze o wznowienie postępowania odrzuconej
postanowieniem oznaczonym na wstępie powód wnosił o powtórne zarejestrowanie
2
swej skargi o wznowienie postępowania z 21.X.2003 r. od wymienionego wyżej wyroku
Sądu Najwyższego.
Postanowienie Sądu Najwyższego, sygn. II CO (…) z 5 sierpnia 2005 r. zostało
doręczone powodowi 12 sierpnia 2005 r. (…)
Powód reprezentowany przez radcę prawnego. W skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem z 12 stycznia 2007 r. wniesionej do Sądu Najwyższego,
uzupełnionej pismem z 16 maja 2007 r. domagał się stwierdzenia niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z 26 października 2006 r.
sygn. I ACa (…), natomiast w piśmie z 30 listopada 2007 r. wskazującym sygnaturę II
CO (…) stwierdził, że „rozdzielnie” zaskarżał tą samą skargą z 12 stycznia 2007 r.
również postanowienie Sądu Najwyższego z 5 sierpnia 2005 r. odrzucające skargę
o wznowienie postępowania.
W związku z tym w Sądzie Najwyższym zostały założone akta sprawy dotyczące
wymienionej ostatnio skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem o sygnaturze
wskazanej w nagłówku.
Rozpoznając tę skargę Sąd Najwyższy rozważył co następuje:
Postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania jest uznawane w
orzecznictwie Sądu Najwyższego za orzeczenie kończące postępowanie w sprawie w
rozumieniu art. 4241
k.p.c. (np. postanowienie Sądu Najwyższego z 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 18/05, OSNC 2006/7-8/139, postanowienie z dnia 22 listopada 1966 r., II UZ
7/96, OSNAPUS 1997, nr 12, poz. 226). Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., od orzeczeń
Sądu drugiej instancji, w których wniesiono skargę kasacyjną oraz od orzeczeń Sądu
Najwyższego skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
nie przysługuje. Wskazany przepis wbrew przekonaniu skarżącego nie dotyczy tylko
wyroków Sądu Najwyższego oraz postanowień co do istoty sprawy. Do takiej
ścieśniającej wykładni brak podstawy, skoro w § 2 art. 4241
k.p.c. ustawodawca posłużył
się szerszym pojęciem orzeczenia – jak w § 1.
Skarżący reprezentowany przez radcę prawnego jest świadomy granic
dopuszczalności wniesionej skargi i do tej przeszkody zdaje się nawiązywać w piśmie
uzupełniającym skargę z dnia 26 października 2007 r., w fragmencie przytoczonym
dosłownie, zmierzającym do wykazania, że postanowienie Sądu Najwyższego „nie było i
nie zostało wydane w postępowaniu sądowym zwykłym instancyjnym kasacyjny . Wobec
czego nie ma tu zastosowania art. 4241
§ 3 k.p.c., i art. 4241
§ 3 k.p.c. nie ma też
zastosowania do prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego Izba Cywilna w Warszawie
3
z dnia 16 listopada 1998 r. sygn. akt I CKN 886/1997, iż prawo nie działa wstecz w
demokratycznym państwie prawnym Rzeczypospolitej Polskiej”.
Niezależnie od tej przeszkody w skardze brak uprawdopodobnienia, że
odrzucenie skargi o wznowienie postępowania wyrządziło powodowi szkodę, co stanowi
konieczny element tego rodzaju środka zaskarżenia. Wymagania tego nie spełnia nawet
kilkakrotne posłużenie się zwrotem „krzywda” lub „szkoda” bez wywodu prawnego
wskazującego jej postać i związek przyczynowy z orzeczeniem zaskarżanym a nie
wyrokiem oddalającym powództwo.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
postanowił skargę odrzucić.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Strus
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lutego 2008 r.,
skargi Z. P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 5
sierpnia 2005r., sygn. akt II CO (…), wydanego w sprawie
ze skargi Z. P.
o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 1998 r., sygn. akt I CKN (…),
w sprawie z powództwa Z. P.
przeciwko Skarbowi Państwa – (…) Szpitalowi Wojskowemu - Samodzielnemu
Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W. - Urzędowi Wojewódzkiemu Delegaturze w K. i J. A.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy postanowieniem z 5 sierpnia 2005 r. sygn. akt II CO (…) odrzucił
skargę Z. P. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego z
16 listopada 1998 r. w sprawie o ochronę dóbr osobistych i zapłatę sygn. akt I CKN (…),
którym Sąd Najwyższy oddalił kasację powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z 10
czerwca 1997 r. sygn. akt I ACa (…) oddalającego jego apelację od wyroku Sądu
Okręgowego Ośrodek Zamiejscowy w P. z 21 lutego 1997 r. sygn. akt I 2 C (…)
oddalającego powództwo. W skardze o wznowienie postępowania odrzuconej
postanowieniem oznaczonym na wstępie powód wnosił o powtórne zarejestrowanie
2
swej skargi o wznowienie postępowania z 21.X.2003 r. od wymienionego wyżej wyroku
Sądu Najwyższego.
Postanowienie Sądu Najwyższego, sygn. II CO (…) z 5 sierpnia 2005 r. zostało
doręczone powodowi 12 sierpnia 2005 r. (…)
Powód reprezentowany przez radcę prawnego. W skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem z 12 stycznia 2007 r. wniesionej do Sądu Najwyższego,
uzupełnionej pismem z 16 maja 2007 r. domagał się stwierdzenia niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z 26 października 2006 r.
sygn. I ACa (…), natomiast w piśmie z 30 listopada 2007 r. wskazującym sygnaturę II
CO (…) stwierdził, że „rozdzielnie” zaskarżał tą samą skargą z 12 stycznia 2007 r.
również postanowienie Sądu Najwyższego z 5 sierpnia 2005 r. odrzucające skargę
o wznowienie postępowania.
W związku z tym w Sądzie Najwyższym zostały założone akta sprawy dotyczące
wymienionej ostatnio skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem o sygnaturze
wskazanej w nagłówku.
Rozpoznając tę skargę Sąd Najwyższy rozważył co następuje:
Postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania jest uznawane w
orzecznictwie Sądu Najwyższego za orzeczenie kończące postępowanie w sprawie w
rozumieniu art. 4241
k.p.c. (np. postanowienie Sądu Najwyższego z 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 18/05, OSNC 2006/7-8/139, postanowienie z dnia 22 listopada 1966 r., II UZ
7/96, OSNAPUS 1997, nr 12, poz. 226). Zgodnie z art. 4241
§ 2 k.p.c., od orzeczeń
Sądu drugiej instancji, w których wniesiono skargę kasacyjną oraz od orzeczeń Sądu
Najwyższego skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
nie przysługuje. Wskazany przepis wbrew przekonaniu skarżącego nie dotyczy tylko
wyroków Sądu Najwyższego oraz postanowień co do istoty sprawy. Do takiej
ścieśniającej wykładni brak podstawy, skoro w § 2 art. 4241
k.p.c. ustawodawca posłużył
się szerszym pojęciem orzeczenia – jak w § 1.
Skarżący reprezentowany przez radcę prawnego jest świadomy granic
dopuszczalności wniesionej skargi i do tej przeszkody zdaje się nawiązywać w piśmie
uzupełniającym skargę z dnia 26 października 2007 r., w fragmencie przytoczonym
dosłownie, zmierzającym do wykazania, że postanowienie Sądu Najwyższego „nie było i
nie zostało wydane w postępowaniu sądowym zwykłym instancyjnym kasacyjny . Wobec
czego nie ma tu zastosowania art. 4241
§ 3 k.p.c., i art. 4241
§ 3 k.p.c. nie ma też
zastosowania do prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego Izba Cywilna w Warszawie
3
z dnia 16 listopada 1998 r. sygn. akt I CKN 886/1997, iż prawo nie działa wstecz w
demokratycznym państwie prawnym Rzeczypospolitej Polskiej”.
Niezależnie od tej przeszkody w skardze brak uprawdopodobnienia, że
odrzucenie skargi o wznowienie postępowania wyrządziło powodowi szkodę, co stanowi
konieczny element tego rodzaju środka zaskarżenia. Wymagania tego nie spełnia nawet
kilkakrotne posłużenie się zwrotem „krzywda” lub „szkoda” bez wywodu prawnego
wskazującego jej postać i związek przyczynowy z orzeczeniem zaskarżanym a nie
wyrokiem oddalającym powództwo.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
postanowił skargę odrzucić.