V CZ 138/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 138/07
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi interwenientów ubocznych J. K. i L. K.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października
2006 r., sygn. akt I ACa (…),
w sprawie z powództwa Banku (...) S.A. w W. - - Oddziału w W.
przeciwko K. K. i „K.(…)” Spółce z o.o. w G.
z udziałem interwenientów ubocznych J. K. i L. K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2008 r.,
zażalenia interwenientów ubocznych na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28
września 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 września 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
interwenientów ubocznych o wznowienie postępowania w sprawie l ACa (…) [l C (…)]
wskazując, że nie został zachowany termin do jej wniesienia. Odrzucił prezentowaną w
skardze koncepcję, że bieg terminu rozpoczął się od chwili dowiedzenia się przez
interwenientów o treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2007 r., III CZP (…).
Sąd zauważył także, że powołana uchwała wiąże jedynie w konkretnej sprawie, a jej
treść jest kontrowersyjna.
W zażaleniu na to postanowienie interwenienci zarzucili nieważność
postępowania, gdyż w sprawie orzekał sąd rzeczowo niewłaściwy (art. 405 w związku z
art. 379 pkt 5 k.p.c.) oraz naruszenie art. 407 k.p.c.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne. W sprawie nie zachodziła nieważność postępowania.
Sąd Apelacyjny trafnie podniósł, że uchwała Sądu Najwyższego podjęta w składzie
trzech sędziów wiąże jedynie w konkretnej sprawie. Ponadto, stanowisko zajęte w
powoływanej uchwale z dnia 17 lipca 2007 r. nie zostało zaaprobowane przez pełny
skład Sądu Najwyższego, który w dniu 14 listopada 2007 r. podjął uchwałę w sposób
odmienny interpretującą art. 77 u.s.p.
Nie jest także zasadny zarzut naruszenia art. 405 k.p.c. Zgodnie z treścią tego
przepisu właściwy do orzekania w sprawie skargi o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października 2006 r. właściwy
był ten Sąd Apelacyjny. Okoliczność, że Sąd Najwyższy rozstrzygał w kwestii przyjęcia
do rozpoznania wniesionych od wskazanego wyroku nie uchyla obowiązywania normy
zawartej w art. 405 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 3941
w związku z art.
385 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi interwenientów ubocznych J. K. i L. K.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października
2006 r., sygn. akt I ACa (…),
w sprawie z powództwa Banku (...) S.A. w W. - - Oddziału w W.
przeciwko K. K. i „K.(…)” Spółce z o.o. w G.
z udziałem interwenientów ubocznych J. K. i L. K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2008 r.,
zażalenia interwenientów ubocznych na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28
września 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 września 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
interwenientów ubocznych o wznowienie postępowania w sprawie l ACa (…) [l C (…)]
wskazując, że nie został zachowany termin do jej wniesienia. Odrzucił prezentowaną w
skardze koncepcję, że bieg terminu rozpoczął się od chwili dowiedzenia się przez
interwenientów o treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2007 r., III CZP (…).
Sąd zauważył także, że powołana uchwała wiąże jedynie w konkretnej sprawie, a jej
treść jest kontrowersyjna.
W zażaleniu na to postanowienie interwenienci zarzucili nieważność
postępowania, gdyż w sprawie orzekał sąd rzeczowo niewłaściwy (art. 405 w związku z
art. 379 pkt 5 k.p.c.) oraz naruszenie art. 407 k.p.c.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne. W sprawie nie zachodziła nieważność postępowania.
Sąd Apelacyjny trafnie podniósł, że uchwała Sądu Najwyższego podjęta w składzie
trzech sędziów wiąże jedynie w konkretnej sprawie. Ponadto, stanowisko zajęte w
powoływanej uchwale z dnia 17 lipca 2007 r. nie zostało zaaprobowane przez pełny
skład Sądu Najwyższego, który w dniu 14 listopada 2007 r. podjął uchwałę w sposób
odmienny interpretującą art. 77 u.s.p.
Nie jest także zasadny zarzut naruszenia art. 405 k.p.c. Zgodnie z treścią tego
przepisu właściwy do orzekania w sprawie skargi o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 12 października 2006 r. właściwy
był ten Sąd Apelacyjny. Okoliczność, że Sąd Najwyższy rozstrzygał w kwestii przyjęcia
do rozpoznania wniesionych od wskazanego wyroku nie uchyla obowiązywania normy
zawartej w art. 405 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 3941
w związku z art.
385 k.p.c.).