II CSK 633/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZ 61/05 III CZP 72/02
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 633/07
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa E. B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście Powiatowemu w O. i Sądowi Rejonowemu w
O. oraz Gminie O.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 czerwca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i nie obciąża powódki kosztami postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy, zgodnie z treścią art. 3986
§ 3 k.p.c. uprawniony jest do
dokonywania kontroli prawidłowości formalnej skargi kasacyjnej i – jeżeli dostrzeże
usterki, które uszły uwadze Sądu II instancji – może skargę odrzucić lub przekazać ją
temu Sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków. Nie może budzić wątpliwości, że
w wypadku, kiedy wady skargi kasacyjnej dotyczą jej elementów konstrukcyjnych,
wymienionych w art. 3984
§ 1 k.p.c. możliwe jest tylko odrzucenie takiej skargi, bowiem
tego rodzaju niedostatki pozbawiają ją koniecznych cech tego środka odwoławczego.
Skarga złożona przez powódkę nie zawiera prawidłowo sformułowanego
i uzasadnionego wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Jak wielokrotnie wskazywał
Sąd Najwyższy, zarówno na gruncie art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c., jak i już po
znowelizowaniu art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., ustawodawca określając wymogi skargi
2
kasacyjnej wyodrębnił w § 1 tych przepisów kilka wymagań szczególnych, a wśród nich
obowiązek przedstawienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie. To wyodrębnienie oznacza, że wniosek i jego uzasadnienie jest osobnym,
kreatywnym i koniecznym elementem skargi kasacyjnej. Zawarty w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. wymóg złożenia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i
uzasadnienia tego wniosku łączy się ściśle z instytucją tzw. przesądu uregulowaną w
art. 3989
k.p.c., co oznacza, że uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
powinno wskazywać na występowanie w sprawie jednej z okoliczności wymienionych w
art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c. i uzasadniać w wywodzie prawnym, że okoliczność ta
rzeczywiście występuje. Te elementy skargi kasacyjnej badane są przez Sąd Najwyższy
w ramach przedsądu, kiedy podejmowana jest decyzja o przyjęciu lub odmowie
przyjęcia skargi do merytorycznego rozpoznania. Dla spełnienia wymogu z art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c. konieczne jest zatem zawarcie w skardze kasacyjnej odrębnego wniosku o
jej przyjęcie do rozpoznania, zawierającego profesjonalny wywód prawny nawiązujący
do wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. przesłanek przedsądu ze wskazaniem, które z nich
występują w sprawie i z uzasadnieniem stanowiska skarżącego w tym przedmiocie.
Skarga kasacyjna powódki nie spełnia powyższych wymogów, bowiem w
zasadzie nie ma w niej wniosku (a więc wyraźnego żądania), by skargę tą przyjąć do
rozpoznania, choć zapewne taką myśl powódka łączyła z akapitem o treści „Przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania jest konieczne z uwagi na jej oczywistą zasadność,
skoro – jak wskazano wyżej – Sąd II instancji rażąco naruszył przepisy prawa
materialnego tj. art. 467 k.c., 470 k.c. oraz art. 3581
§ 3 k.c. i art. 354 § 1 k.c., co
skutkowało oddaleniem powództwa o waloryzację świadczenia bezpodstawnie
złożonego do depozytu, a nadto nastąpiło istotne uchybienie procedurze cywilnej, co
opisano w pkt 1 podstaw wniesienia kasacji.” Nie jest to jednak prawidłowo
sformułowany wniosek, a co istotniejsze, w treści przytoczonego zapisu nie sposób
doszukać się uzasadnienia odpowiadającego pojęciu wywodu prawnego, wskazującego
na czym polega „oczywistość” naruszeń (porównaj m.in. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006/4/75, oraz uchwałę
połączonych Izb Sądu Najwyższego: Izby Cywilnej oraz Izby Administracyjnej, Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 2002 r. III CZP 72/02 OSNC 2003/7-8/92).
Na pewno takim wywodem nie jest odesłanie do podstaw kasacyjnych, zaś w części
skargi zatytułowanej „uzasadnienie” brak jakiegokolwiek nawiązania do jej fragmentu
odnoszącego się do podstaw przyjęcia tej skargi do rozpoznania.
3
W konsekwencji skarga powódki podlegała odrzuceniu na podstawie powołanego
na wstępie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Z uwagi na sytuację materialną powódki Sąd Najwyższy nie obciążył jej kosztami
postępowania kasacyjnego (art. 102 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa E. B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście Powiatowemu w O. i Sądowi Rejonowemu w
O. oraz Gminie O.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 czerwca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i nie obciąża powódki kosztami postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Najwyższy, zgodnie z treścią art. 3986
§ 3 k.p.c. uprawniony jest do
dokonywania kontroli prawidłowości formalnej skargi kasacyjnej i – jeżeli dostrzeże
usterki, które uszły uwadze Sądu II instancji – może skargę odrzucić lub przekazać ją
temu Sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków. Nie może budzić wątpliwości, że
w wypadku, kiedy wady skargi kasacyjnej dotyczą jej elementów konstrukcyjnych,
wymienionych w art. 3984
§ 1 k.p.c. możliwe jest tylko odrzucenie takiej skargi, bowiem
tego rodzaju niedostatki pozbawiają ją koniecznych cech tego środka odwoławczego.
Skarga złożona przez powódkę nie zawiera prawidłowo sformułowanego
i uzasadnionego wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Jak wielokrotnie wskazywał
Sąd Najwyższy, zarówno na gruncie art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c., jak i już po
znowelizowaniu art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., ustawodawca określając wymogi skargi
2
kasacyjnej wyodrębnił w § 1 tych przepisów kilka wymagań szczególnych, a wśród nich
obowiązek przedstawienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie. To wyodrębnienie oznacza, że wniosek i jego uzasadnienie jest osobnym,
kreatywnym i koniecznym elementem skargi kasacyjnej. Zawarty w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. wymóg złożenia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i
uzasadnienia tego wniosku łączy się ściśle z instytucją tzw. przesądu uregulowaną w
art. 3989
k.p.c., co oznacza, że uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
powinno wskazywać na występowanie w sprawie jednej z okoliczności wymienionych w
art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c. i uzasadniać w wywodzie prawnym, że okoliczność ta
rzeczywiście występuje. Te elementy skargi kasacyjnej badane są przez Sąd Najwyższy
w ramach przedsądu, kiedy podejmowana jest decyzja o przyjęciu lub odmowie
przyjęcia skargi do merytorycznego rozpoznania. Dla spełnienia wymogu z art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c. konieczne jest zatem zawarcie w skardze kasacyjnej odrębnego wniosku o
jej przyjęcie do rozpoznania, zawierającego profesjonalny wywód prawny nawiązujący
do wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. przesłanek przedsądu ze wskazaniem, które z nich
występują w sprawie i z uzasadnieniem stanowiska skarżącego w tym przedmiocie.
Skarga kasacyjna powódki nie spełnia powyższych wymogów, bowiem w
zasadzie nie ma w niej wniosku (a więc wyraźnego żądania), by skargę tą przyjąć do
rozpoznania, choć zapewne taką myśl powódka łączyła z akapitem o treści „Przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania jest konieczne z uwagi na jej oczywistą zasadność,
skoro – jak wskazano wyżej – Sąd II instancji rażąco naruszył przepisy prawa
materialnego tj. art. 467 k.c., 470 k.c. oraz art. 3581
§ 3 k.c. i art. 354 § 1 k.c., co
skutkowało oddaleniem powództwa o waloryzację świadczenia bezpodstawnie
złożonego do depozytu, a nadto nastąpiło istotne uchybienie procedurze cywilnej, co
opisano w pkt 1 podstaw wniesienia kasacji.” Nie jest to jednak prawidłowo
sformułowany wniosek, a co istotniejsze, w treści przytoczonego zapisu nie sposób
doszukać się uzasadnienia odpowiadającego pojęciu wywodu prawnego, wskazującego
na czym polega „oczywistość” naruszeń (porównaj m.in. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006/4/75, oraz uchwałę
połączonych Izb Sądu Najwyższego: Izby Cywilnej oraz Izby Administracyjnej, Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 2002 r. III CZP 72/02 OSNC 2003/7-8/92).
Na pewno takim wywodem nie jest odesłanie do podstaw kasacyjnych, zaś w części
skargi zatytułowanej „uzasadnienie” brak jakiegokolwiek nawiązania do jej fragmentu
odnoszącego się do podstaw przyjęcia tej skargi do rozpoznania.
3
W konsekwencji skarga powódki podlegała odrzuceniu na podstawie powołanego
na wstępie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Z uwagi na sytuację materialną powódki Sąd Najwyższy nie obciążył jej kosztami
postępowania kasacyjnego (art. 102 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c.).