Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 484/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Grzelka
w sprawie z powództwa K. R.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Finansów
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 kwietnia
2007 r., sygn. akt I ACa (…),
1. odrzuca skargę kasacyjną,
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3. 600,- (trzy tysiące
sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Uzasadniając wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący
powołał się na występowanie istotnego zagadnienia prawnego wymagającego wykładni
art. 3581
§ 2 k.c. i ustalenia, w jaki sposób i jakimi kryteriami powinny kierować się sądy
przy dokonywaniu waloryzacji świadczeń wynikających z obligacji, oraz czy wykup
obligacji leży w sferze dominium czy imperium Państwa i czy wprowadzając przepisy
powodujące niemożność realizacji roszczeń z tytułu obligacji Państwo naruszyło zasady
współżycia społecznego i nie może we wszystkich sprawach dotyczących obligacji
bronić się zarzutem przedawnienia. Ponadto, skarżący podniósł, że wskazywane
naruszenia przepisów prawa materialnego są istotne, a zatem skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona.
2
Sąd Najwyższy uznał, że uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nie pozwala na przyjęcie, iż skarga kasacyjna odpowiada wymaganiom z
art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Przede wszystkim nie jest jasne, czy skarżący powołuje się na istnienie
zagadnienia prawnego, czy na potrzebę wykładni art. 3581
§ 2 k.c., ponieważ
sformułowanie skargi kasacyjnej nasuwa wniosek o powoływaniu się na wymagające
wykładni zagadnienie prawne, podczas gdy czym innym jest zagadnienie prawne (art.
3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), a czym innym potrzeba wykładni przepisów prawnych (art. 3989
§
1 pkt 2 k.p.c.); każda z tych przesłanek, warunkujących przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania rządzi się co do treści i sposobu jej zredagowania innymi regułami. W
każdym zaś razie postawienie przez skarżącego pytań bez jednoczesnego wskazania z
czego wynikają wątpliwości i do jakich różnych odpowiedzi mogłyby prowadzić
określone argumenty nie może być uznane ani za przedstawienie zagadnienia
prawnego, ani za wywód dotyczący potrzeby wykładni przepisów prawnych. Podobnie,
samo tylko stwierdzenie skarżącego, że naruszenia prawa materialengo w zaskarżonym
wyroku są istotne nie zaświadcza o „oczywistości” tych naruszeń i oczywistości skargi.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną (art.
3986
§ 3 k.p.c.).
Na marginesie można zauważyć, że pytanie o kryteria waloryzacji świadczeń
wynikających z obligacji nie pozostawało w związku z treścią zaskarżonego wyroku w
sytuacji, gdy Sąd Apelacyjny wykluczył w ogóle ewentualność dokonania żądanej
waloryzacji, natomiast pytanie o „imperium” mogłoby mieć znaczenie przy ocenie
żądania powoda jako odszkodowawczego co jednak także Sąd Apelacyjny w
zaskarżonym wyroku wykluczył.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i art. 108 § 1 k.p.c.