Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 511/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa (...) Banku S.A. w W.
przeciwko G. K.
o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 lutego 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 4 kwietnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powoda na rzecz pozwanego 1800 (jeden
tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powódki (...) Banku Spółki Akcyjnej w W. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 7
listopada 2006 r., którym tenże Sąd oddalił powództwo przeciwko G. K. o uznanie
czynności prawnej za bezskuteczną.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku powódka zarzuciła błędną
wykładnię art. 527 § 2 k.c. We wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania skarżąca
podaje, że z uwagi na całokształt powołanych okoliczności zachodzi „potrzeba
zanalizowania przez Sąd Najwyższy niniejszej sprawy pod kątem prawidłowej
interpretacji przepisów art. 527 § 1 i 2 k.c.” Taka interpretacja powinna, zdaniem
skarżącej, wskazywać zakres wykładni pojęcia niewypłacalności dłużnika przy
uwzględnieniu specyficznych uprawnień bądź roszczeń konkretnego wierzyciela nawet
2
w sytuacji, gdy dłużnicy z sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości częściowo
zaspokoili wierzyciela.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Obowiązujące przepisy kodeksu postępowania cywilnego nakazują stronie
wnoszącej skargę wywieść w niej „wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
i jego uzasadnienie” (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.), nawiązujący do co najmniej jednej z
ustawowych przesłanek tzw. przedsądu, zawartych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (por. m.in.
postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006 nr 4, poz. 75).
Obowiązkiem zatem skarżącego jest powołać się na jedną z enumeratywnie
wskazanych w ostatnio powołanym przepisie okoliczności. Ponadto skarżący powinien
uzasadnić swoje stanowisko w zakresie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, poprzez powołanie się na argumenty natury jurydycznej.
Skarga kasacyjna powódki nie czyni zadość powyższym wymaganiom, gdyż nie
wskazuje wyraźnie, czy skarżąca zmierza do sformułowania istotnego zagadnienia
prawnego (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), czy też pragnie wskazać Sądowi Najwyższemu na
potrzebę wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów (art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c.). Kwestia ta
nie powinna być pozostawiana do dyskrecjonalnej oceny Sądowi kasacyjnemu.
Nadzwyczaj lakoniczne wywody w części skargi kasacyjnej zatytułowanej jako
„uzasadnienie” nie określają także stanowiska skarżącej co do prawidłowej wykładni
powołanych przepisów kodeksu cywilnego ani w żaden sposób nie nawiązują do
bogatego dorobku orzecznictwa i nauki w zakresie tzw. roszczenia pauliańskiego.
Nawet zatem gdyby przyjąć, że skarżąca w sposób dorozumiany powołuje się na
jedną z okoliczności wyliczonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., a konkretnie na potrzebę
wykładni przepisów prawa budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, to nie sposób uznać, że skarżąca uzasadniła
wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, wobec czego skarga kasacyjna
nie odpowiada ustalonym standardom konstrukcyjnym i podlegała odrzuceniu bez
wzywania skarżącej do uzupełnienia braków formalnych już przez Sąd drugiej instancji.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. orzeczono, jak w
sentencji.

V CSK 511/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia