Pełny tekst orzeczenia

UCHWAŁA Z DNIA 20 MARCA 2008 R.
SNO 26/08
Przewodniczący: sędzia SN Waldemar Płóciennik.
Sędziowie SN: Krzysztof Cesarz (sprawozdawca), Krzysztof Strzelczyk.
S ą d N a j w y ż s z y  S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego przy Sądzie Okręgowym oraz protokolanta w sprawie
asesora Sądu Rejonowego po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2008 r. zażalenia obrońcy
na uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 30 października 2007
r., sygn. akt (...), w przedmiocie zawieszenia asesora w czynnościach służbowych i
obniżenia wysokości jego wynagrodzenia
u c h w a l i ł :
1. u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę ,
2. określić, że koszty postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.
Z u z a s a d n i e n i a :
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 30 października 2007 r.,
sygn. akt ASDo (...), na podstawie art. 129 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo
o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm. – u.s.p.) zawiesił
asesora Sądu Rejonowego w czynnościach służbowych na okres 4 miesięcy oraz
obniżył jego wynagrodzenie o 30 % na czas zawieszenia w czynnościach służbowych.
Zażalenie na tę uchwałę złożył obrońca asesora Sądu Rejonowego, zarzucając
naruszenie art. 129 § 1 i 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.) „poprzez ograniczenie
postępowania wyłącznie do przyjęcia argumentacji zamieszczonej we wniosku
Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego bez uwzględnienia toku sprawy prowadzonej
pod sygnaturą ASD (...), w której prowadzone jest postępowanie dowodowe włącznie
z korzystaniem z opinii biegłych”, po czym wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały,
ewentualnie o jej zmianę przez „zawieszenie asesora w czynnościach służbowych na
okres 2 miesięcy i obniżenie o 25 % wynagrodzenia asesora przez okres zawieszenia”.
W toku posiedzenia odwoławczego Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wniósł
o pozostawienie zażalenia bez rozpoznania z uwagi na upływ okresu zawieszenia
asesora w czynnościach służbowych.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
2
Wniosek Zastępcy Rzecznika nie mógł być uwzględniony, ponieważ, mimo
upływu terminu, do którego zawieszono asesora w czynnościach służbowych, badaniu
podlegała legalność i zasadność tej decyzji procesowej oraz obniżenie wynagrodzenia
powyżej minimalnej granicy.
Zażalenie nie jest zasadne. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego w dniu 9
października 2007 r. wszczął wobec asesora sądowego postępowanie dyscyplinarne o
czyn uchybiający godności urzędu, opisany w ten sposób, że asesor od października
2006 r. do kwietnia 2007 r. wielokrotnie, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z
góry powziętego zamiaru, używając przemocy poprzez bicie rękoma i kijem oraz
groźby bezprawnej wobec małoletniego syna Kamila M., doprowadził go do
obcowania płciowego oraz poddania się innym czynnościom seksualnym (...), to jest o
przewinienie dyscyplinarne z art. 107 § 1 u.s.p., którego opis odpowiada ustawowym
znamionom czynu zabronionego stypizowanego jako przestępstwo umyślne określone
w art. 197 § 1 i 2 k.k., 200 § 1 k.k. i 202 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i 11 § 2 k.k.
Wcześniej asesor Sądu Rejonowego był zawieszony w czynnościach służbowych
do dnia 30 października 2007 r. na podstawie uchwały Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 28 czerwca 2007 r., zmienionej uchwałą Sądu Najwyższego –
Sądu Dyscyplinarnego z dnia 11 września 2007 r., zapadłej na skutek zawiadomienia
prezesa z dnia 22 czerwca 2007 r. o zarządzeniu natychmiastowej przerwy w
czynnościach służbowych asesora, wydanym wobec zebrania w postępowaniu
przygotowawczym dowodów wskazujących co najmniej na dopuszczenie się przez
asesora czynu z at. 200 § 1 k.k.
Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się w razie zaistnienia podstaw
dowodowych do przedstawienia sędziemu zarzutu (art. 114 § 2 u.s.p.). Uprzednie
postępowanie wyjaśniające musiało zatem dostarczyć okoliczności koniecznych do
ustalenia znamion przewinienia (art. 114 § 1 u.s.p.). Jeżeli zarzucone przewinienie
odpowiada zarazem cechom przestępstwa, które wyczerpuje znamiona kilku
przepisów ustawy karnej, było popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
trwało dłuższy czas i zostało skierowane przeciwko małoletniemu pokrzywdzonemu, a
wreszcie, godziło w jego dobra osobiste, to zachodziły przesłanki najpierw do
natychmiastowej przerwy w czynnościach służbowych, a następnie do zawieszenia
asesora w tych czynnościach. Tymi przesłankami, wymienionymi w art. 130 § 1 u.s.p.,
występującymi łącznie i również obecnie, były: rodzaj zarzucanego czynu oraz (nie
wymienione w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały, ale też niewątpliwie zachodzące)
konieczność zachowania powagi sądu i istotnych interesów służby. Na istnienie tych
przesłanek wskazywała już powołana wyżej uchwała Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 11 września 2007 r.
3
Wbrew twierdzeniu zawartemu w uzasadnieniu zażalenia, u podstaw zaskarżonej
uchwały nie było więc „niezakończone postępowanie o zezwolenie na przedstawienie
zarzutów, w którym postępowanie dowodowe toczy się...”.
Nie ma też powodów do uwzględnienia alternatywnego żądania zażalenia, jeżeli
weźmie się pod uwagę ciężar zarzucanego przewinienia oraz brak uzasadnienia dla
tezy, z którego wywodzone jest żądanie, iż obecnie nie zachodzą żadne okoliczności
potwierdzające sprawstwo asesora. Podzielając nadto stanowisko co do przesłanek
ewentualnego miarkowania obniżenia wynagrodzenia, wyrażone w uchwale Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 15 września 2006 r. (SNO 48/06 –
OSNSD 2006, poz. 15), które w tej sprawie nie zachodzą, orzeczono jak na wstępie.