II CNP 11/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III BZP 1/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 11/08
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Stanisław Dąbrowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 marca 2008 r.
skargi W. S. i S. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty Sądu
Okręgowego w S. z dnia 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt I Nc (…)
wydanego w postępowaniu upominawczym
w sprawie z powództwa B. W.
przeciwko W. S. i S. S.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwani W. i S. S. wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem nakazu
zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w S. w dniu 6 kwietnia 2004 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje
obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Przymus
adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu o zwolnienie od kosztów
sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego oraz gdy stroną, jej
organem, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator,
notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej
organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
2
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również w
postępowaniu wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Przedmiotowa skarga sporządzona i wniesiona została
osobiście przez uczestników postępowania, a zatem bez zachowania przymusu
adwokacko-radcowskiego. Niezależnie od powyższego skarga jest niedopuszczalna z
tego względu, że dotyczy orzeczenia zapadłego przez dniem 1 września 2004 r. tj. przed
wejściem w życie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny
oraz niektórych innych ustaw nowelizującą księgę trzecią tytuł VI Kodeksu cywilnego w
zakresie odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z
prawem działania lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej i ustanawiającą
przewidziane w art. 4171
§ 2 k.c. „właściwe postępowanie”. Stanowisko takie znalazło
wyraz w uchwale składu siedmiu sędziów SN z dnia 26 października 2005 r., mającej
moc zasady prawnej (III BZP 1/05, OSNC 2006, nr 5, poz. 78). Z tego względu Sąd
Najwyższy odrzucił skargę jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Stanisław Dąbrowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 marca 2008 r.
skargi W. S. i S. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego nakazu zapłaty Sądu
Okręgowego w S. z dnia 6 kwietnia 2004 r., sygn. akt I Nc (…)
wydanego w postępowaniu upominawczym
w sprawie z powództwa B. W.
przeciwko W. S. i S. S.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwani W. i S. S. wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem nakazu
zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w S. w dniu 6 kwietnia 2004 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje
obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Przymus
adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu o zwolnienie od kosztów
sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego oraz gdy stroną, jej
organem, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator,
notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej
organem lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
2
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również w
postępowaniu wywołanym skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia. Przedmiotowa skarga sporządzona i wniesiona została
osobiście przez uczestników postępowania, a zatem bez zachowania przymusu
adwokacko-radcowskiego. Niezależnie od powyższego skarga jest niedopuszczalna z
tego względu, że dotyczy orzeczenia zapadłego przez dniem 1 września 2004 r. tj. przed
wejściem w życie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny
oraz niektórych innych ustaw nowelizującą księgę trzecią tytuł VI Kodeksu cywilnego w
zakresie odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z
prawem działania lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej i ustanawiającą
przewidziane w art. 4171
§ 2 k.c. „właściwe postępowanie”. Stanowisko takie znalazło
wyraz w uchwale składu siedmiu sędziów SN z dnia 26 października 2005 r., mającej
moc zasady prawnej (III BZP 1/05, OSNC 2006, nr 5, poz. 78). Z tego względu Sąd
Najwyższy odrzucił skargę jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.).