Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Liliana Gambal

Protokolant: Kalina Tanaś

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2013 r. w J.

odwołania E. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 14.01.2011r., znak: I (...)

w sprawie E. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 337/11

UZASADNIENIE

Wnioskodawca E. C.złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.z dnia 14.01.2011 r. (znak:(...) (...)) odmawiającej przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniósł, że przedmiotowa decyzja jest błędna, ponieważ stan zdrowia czyni go niezdolnym do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 04.01.2011 r. wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tym samym nie spełnia warunku określonego w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz.1227).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. C. urodzony (...) posiada wykształcenie średnie – technik budowlany. Pracował jako pracownik fizyczny, murarz, pracownik ogólnobudowlany, majster budowy, inspektor technicznej obsługi nieruchomości. W okresie od 01.2008 r. do 12.2010 r. był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/bezsporne/

W dniu 01.10.2010 r. wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 22.11.2010 r. uznano, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 04.01.2011 r. uznała, że wnioskodawca jest zdolny do pracy. U wnioskodawcy rozpoznano nadciśnienie tętnicze regulowane farmakologicznie, chorobę niedokrwienna serca, nadwagę, niedosłuch obustronny niezaprotezowany z zachowaną wydolnością społeczną słuchu, zawroty głowy w wywiadzie, zespół bezdechu śródsennego, stan po elektropalatoplastyce (10.04.2008 r.), stan po operacji przegrody nosa (2000 r.).

Decyzją z dnia 14.01.2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 04.01.2011 r.

/dowód: wniosek z dnia 01.10.2010 r. – k.91 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 22.11.2010 r. – k.97 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 04.01.2011 r. – k.107 akt rentowych ZUS;

opinia lekarska z dnia 04.01.2011 r. – k.118v akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 14.01.2011 r. – k.115 akt rentowych ZUS/

Biegły sądowy kardiolog J. S. rozpoznał u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, zespół bezdechu śródsennego, otyłość, podejrzenie zespołu psychoorganicznego.

Biegła sadowa kardiolog M. P. rozpoznała u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze I (...), zespól bezdechu śródsennego, niedosłuch obustronny.

Rozpoznane schorzenia kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy wnioskodawcy.

/dowód: opinia z dnia 27.05.2011 r. i z dnia 14.11.2011 r. – k.7 i k.34/

Biegła sądowa neurolog J. J. rozpoznała u wnioskodawcy przedwczesne objawy miażdżycowe w postaci niewydolności podstawno-kręgowej, podejrzenie zespołu psychoorganicznego, nadciśnienie tętnicze oraz bezdech przysenny. Zdaniem biegłej wnioskodawca był częściowo niezdolny do pracy w okresie od 01.2011 r. do 12.2011 r.

/dowód: opinia z dnia 05.07.2011 r. z opinią uzupełniającą – k.18-19 i k.43/

Biegły sądowy neurochirurg H. A. rozpoznał u wnioskodawcy stan po złamaniu kości udowej (w dzieciństwie), stan po urazie czaszkowo-mózgowym (1979), stan po leczeniu operacyjnym torbieli kości ogonowej (1988), przebyte leczenie zabiegowe laryngologiczne: resekcję przegrody nosowej (2000 r.), elektropalatoplastykę (2008 r.), septoplastyke nosa (2008 r.), leczenie kriochirurgiczne małżowin nosowych dolnych (2010 r.), zespół bezdechu śródsennego, miażdżycę układu naczyniowego z nadciśnieniem tętniczym i niedostatecznością krążenia kręgowo-podstawnego z zespołem zawrotów głowy, encephalopatię z ogniskami niedokrwiennymi w istocie białej płatów ciemieniowych oraz zanikami korowymi – z zespołem zmian adaptacyjnych, zespół bólowy szyjny i lędźwiowo-krzyżowy na podłożu zmian zwyrodnieniowych oraz niedosłuch obustronny niewielkiego stopnia. Przedmiotowy stan neurologiczny nie powoduje niezdolności do pracy wnioskodawcy.

/dowód: opinia z dnia 10.05.2012 r. z opinią uzupełniającą – k.70-72 i k.78/

Biegły sądowy psychiatra rozpoznał u wnioskodawcy zaburzenia adaptacyjne. Z przyczyn psychiatrycznych wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/dowód: opinia z dnia 18.01.2012 r. – k.52-53/

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawcy nadwagę, zespół bezdechu śródsennego, nadciśnienie tętnicze bez udokumentowanych powikłań narządowych, chorobę niedokrwienna serca, zawroty głowy w wywiadzie, obustronny niedosłuch z zachowaną wydolnością społeczną słuchu, nawracający zespół bólowy korzeniowy odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, przerost gruczołu krokowego w dokumentacji, stan po elektropalatoplastyce z powodu bezdechu śródsennego, stan po operacji przegrody nosa. Wnioskodawca nie może zostać uznany za niezdolnego do pracy.

/dowód: opinia z dnia 10.12.2012 r. – k.94-96/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie mogło zostać uwzględnione.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 ust.1 pkt.3 cytowanej ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca poddany został przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku, orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 04.01.2011 r. uznano wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

Na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej organ rentowy decyzją z dnia 14.01.2011 r. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ sporna decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawcy przez biegłych sądowych z zakresu kardiologii, neurologii, psychiatrii oraz medycyny pracy, a zatem przez lekarzy specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niego schorzeń.

Biegły sądowy kardiolog J. S. rozpoznał u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, zespół bezdechu śródsennego, otyłość, podejrzenie zespołu psychoorganicznego. Biegły nie znalazł jednak podstaw do przyjęcia, że wnioskodawca jest z powodów kardiologicznych niezdolny do pracy podnosząc, że stan układu krążenia wnioskodawcy jest prawidłowy.

W związku z zastrzeżeniami wnioskodawcy do powyższej opinii Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnej biegłej kardiolog M. P., która rozpoznała u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze I (...), zespól bezdechu śródsennego, niedosłuch obustronny. Także zdaniem tej biegłej rozpoznane schorzenia kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy wnioskodawcy. Biegła podniosła, że od 2008 r. stan kardiologiczny wnioskodawcy jest stabilny, nie był on leczony szpitalnie ani też nie stwierdzono powikłań narządowych wynikających z obecności nadciśnienia tętniczego, wykluczona została również choroba wieńcowa.

Biegły sądowy psychiatra rozpoznał u wnioskodawcy zaburzenia adaptacyjne. W ocenie biegłego wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

Biegła sądowa neurolog J. J. rozpoznała u wnioskodawcy przedwczesne objawy miażdżycowe w postaci niewydolności podstawno-kręgowej, podejrzenie zespołu psychoorganicznego, nadciśnienie tętnicze oraz bezdech przysenny. Zdaniem biegłej wnioskodawca był częściowo niezdolny do pracy w okresie od 01.2011 r. do 12.2011 r. Po zapoznaniu się z przedstawionymi w toku postępowania wynikami badań MR głowy z dnia 29.08.2011 r. oraz USG – D. tętnic szyi z dnia 17.08.2011 r. biegła podała, że oba wyniki wskazują na potrzebę leczenia i kontroli, ale nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy wnioskodawcy po 01.01.2012 r..

W związku z zastrzeżeniami organu rentowego do opinii biegłej neurolog Sad dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego neurochirurga, który rozpoznał u wnioskodawcy stan po złamaniu kości udowej (w dzieciństwie), stan po urazie czaszkowo-mózgowym (1979), stan po leczeniu operacyjnym torbieli kości ogonowej (1988), przebyte leczenie zabiegowe laryngologiczne: resekcję przegrody nosowej (2000 r.), elektropalatoplastykę (2008 r.), septoplastyke nosa (2008 r.), leczenie kriochirurgiczne małżowin nosowych dolnych (2010 r.), zespół bezdechu śródsennego, miażdżycę układu naczyniowego z nadciśnieniem tętniczym i niedostatecznością krążenia kręgowo-podstawnego z zespołem zawrotów głowy, encephalopatię z ogniskami niedokrwiennymi w istocie białej płatów ciemieniowych oraz zanikami korowymi – z zespołem zmian adaptacyjnych, zespół bólowy szyjny i lędźwiowo-krzyżowy na podłożu zmian zwyrodnieniowych oraz niedosłuch obustronny niewielkiego stopnia. Zdaniem biegłego przedmiotowy stan neurologiczny nie powoduje niezdolności do pracy wnioskodawcy. Ze względu zaś na wszystkie występujące u badanego schorzenia z ich objawami i dolegliwościami przeciwwskazane są dla wnioskodawcy prace wysiłkowe, fizyczne, prace na wysokości, praca w zawodzie kierowcy. Tym niemniej, zdaniem biegłego, w zakresie rozstrzygnięcia o kwestii zdolności do pracy w odniesieniu do kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy powinien wypowiedzieć się ostatecznie biegły z zakresu medycyny pracy.

Biegła sądowa z zakresu medycyny pracy rozpoznała u wnioskodawcy nadwagę, zespół bezdechu śródsennego, nadciśnienie tętnicze bez udokumentowanych powikłań narządowych, chorobę niedokrwienna serca, zawroty głowy w wywiadzie, obustronny niedosłuch z zachowaną wydolnością społeczną słuchu, nawracający zespół bólowy korzeniowy odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, przerost gruczołu krokowego w dokumentacji, stan po elektropalatoplastyce z powodu bezdechu śródsennego, stan po operacji przegrody nosa. W ocenie biegłej wnioskodawca nie może zostać uznany za niezdolnego do pracy. Poprawa stanu zdrowia w stosunku do poprzedniego okresu orzekania o niezdolności do pracy wynika z braku istotnych ograniczeń w układzie ruchu, co potwierdzają badania lekarskie. Odnosząc się do poszczególnych schorzeń wnioskodawcy biegła wskazała, że wnioskodawca jest sprawny fizycznie i samodzielny. Badanie nie wykazało ostrych objawów korzeniowych i ubytkowych. Zawroty głowy towarzyszące zmianie pozycji ciała można eliminować poprzez odpowiednie zachowanie. Słuch wnioskodawcy jest społecznie wydolny i nie zaburza komunikacji, zaś pozostałe schorzenia są skutecznie leczone. Zdaniem biegłej dla wnioskodawcy przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna, praca przy maszynach w ruchu, na wysokości, czy na stanowisku kierowcy.

Mając na uwadze treść wszystkich sporządzonych w toku postepowania opinii biegłych Sąd przyjął, iż nie ma podstaw do uznania wnioskodawcy za osobę niezdolną do pracy po 01.01.2011 r. Wprawdzie pierwsza z biegłych neurologów J. J. dopuszczała możliwość przyjęcia, iż wnioskodawca pozostawał niezdolny do pracy w okresie od 01.01.2011 r. do 31.12.2011 r., jednakże opinia ta została skutecznie podważona przez kolejnego biegłego neurochirurga H. A.. Biegły ten po dokonaniu obszernej i dokładnej analizy historii chorobowej wnioskodawcy stanowczo stwierdził, że wnioskodawca aczkolwiek wymaga kontynuacji leczenia zachowawczo – objawowego internistycznego i neurologicznego, nie jest jednak osobą długotrwale niezdolną do pracy z przyczyn neurologicznych.

Także w ocenie pozostałych biegłych wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. W ocenie Sądu decydujące znaczenie miała przy tym opinia biegłej z zakresu medycyny pracy, która odnosząc się do wszystkich schorzeń wnioskodawcy obszernie i logicznie uzasadniła swoje stanowisko, iż wnioskodawca nie utracił zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Sąd oceniał opinie biegłych również w kontekście cytowanego powyżej art.12 ustawy o emeryturach i rentach, biorąc zatem pod uwagę, że wnioskodawca bezsprzecznie cierpi na liczne schorzenia, rozpoznane zarówno przez lekarzy orzeczników, jak i biegłych sądowych, to jednak w ocenie większości z lekarzy stopień zaawansowania tych schorzeń nie wpływa na możliwość uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy, a ewentualne zaostrzenie dolegliwości może być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy (zwolnień lekarskich). Należy podkreślić, że Sąd, który sam nie dysponuje specjalistyczną wiedzą medyczną, nie mógł poczynić ustaleń sprzecznych z opiniami biegłych, skoro uznał, że są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym.

Można również zauważyć, że subiektywne przekonanie wnioskodawcy o istnieniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem miarodajny jest jedynie obiektywnie istniejący stan zdrowia stwierdzony w toku postępowania w kontekście zachowanej zdolności do pracy, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej. Według cytowanego powyżej art.12 ustawy emerytalnej, o niezdolności do pracy nie decyduje biologiczny stan kalectwa lub choroby, niemający wpływu na zdolność do pracy, lecz połączenie niezdolności do pracy z niezdolnością do przekwalifikowania się do innego zawodu. Chodzi tu o potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia oraz celowości przekwalifikowania zawodowego z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Nie każde zatem schorzenie, nawet przy bezspornym fakcie stwierdzenia jego istnienia, powoduje niezdolność do podjęcia zatrudnienia. W pewnych sytuacjach, ocenianych przez biegłych lekarzy indywidualnie w odniesieniu do każdego badanego, istniejący stan chorobowy - tak jak ma to miejsce w przypadku wnioskodawcy - nie dyskwalifikuje osoby jako potencjalnego pracownika. Zdaniem Sądu, z opinii biegłych (potwierdzających stanowisko komisji lekarskiej ZUS) wynika, że wnioskodawca jest osobą, która pomimo swoich schorzeń zachowała zdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji.

Reasumując, skoro wnioskodawca nie mógł zostać uznany za niezdolnego do pracy chociażby w stopniu częściowym, brak było podstaw do przyznania prawa do renty zgodnie z przepisem art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał odwołanie za bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł o jego oddaleniu.

(...).

(...)

(...)

(...)