Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 12/08
POSTANOWIENIE
Dnia 2 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku P. P., A. P., T. S., J. W., W. W. i L. M.
przy uczestnictwie W. P., A. G., nieznanego z miejsca pobytu K. S. działającego przez
kuratora B. W., A. S. i małoletniego M. S. działającego przez przedstawiciela
ustawowego matkę A. S.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 kwietnia 2008 r.,
zażalenia wnioskodawcy P. P. i uczestniczki postępowania W. P.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 23 listopada 2007 r., sygn. akt II Ca
(…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w K. w sprawie z wniosku P. P., A. P., T. S., J. W., W.a W., L. M.,
przy uczestnictwie A. G., W. P., nieznanego z miejsca pobytu K. S. działającego przez
kuratora B. W., A. S. i małoletniego M. S. o zniesienie współwłasności, postanowieniem
z dnia 16 listopada 2006 r. dokonał zniesienia współwłasności jak w sentencji, ustalił
wartość przedmiotu zniesienia współwłasności na kwotę 2.196.030 zł oraz rozstrzygnął
stosownie o kosztach postępowania.
Apelację od tego orzeczenia wnieśli W. P., P. P. i A. P., domagając się zmiany
zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej orzeczenia o spłatach, przez
2
zasądzenie na ich rzecz kwoty 65.530 zł lub jego uchylenia i przekazania sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Autor apelacji wskazał jako wartość
przedmiotu zaskarżenia (określając ją mianem wartości apelacji) kwotę 65.530 zł.
Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
uczestników. Od tego orzeczenia W. P. i P. P. wnieśli skargę kasacyjną domagając się
zmiany postanowienia Sądu drugiej instancji przez zasądzenie na rzecz skarżących
dopłat w łącznej kwocie 65.530 zł oraz o uchylenie postanowień Sądu pierwszej instancji
i Sądu drugiej instancji w zakresie rozstrzygnięcia o podziale piwnic. Skarżący podali
jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 65.530 zł. - odnosząc ją do „spłat-dopłat”,
ponadto oświadczyli, że w pozostałej części wartość przedmiotu zaskarżenia jest nie
określona.
Następnie skarżący zostali wezwani do uzupełnienia braków formalnych skargi
kasacyjnej przez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia w terminie 1 tygodnia pod
rygorem odrzucenia skargi. W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący w piśmie
procesowym z dnia 22 listopada 2007 r. oświadczyli, że wartość przedmiotu skargi
kasacyjnej jest podana na kwotę 65.530 zł oraz że ten element pisma procesowego
został umieszczony na drugiej stronie przedmiotowej skargi kasacyjnej, obok omyłkowo
naklejonych znaków sądowych, co uszło uwadze Sądu Okręgowego.
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2007 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną W. P. i P. P. podnosząc w uzasadnieniu, że wniesiony środek zaskarżenia
jest niedopuszczalny albowiem zgodnie z art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., skarga kasacyjna nie
przysługuje w sprawach dotyczących zniesienia współwłasności i działu spadku, jeżeli
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. W
niniejszej sprawie wartość ta została określona na kwotę 65.530 zł, a w konsekwencji
Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zarzucili Sądowi Okręgowemu
naruszenie przepisów postępowania i wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia i
przekazanie skargi kasacyjnej Sądowi Najwyższemu do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
O dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o podział majątku wspólnego
po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami rozstrzyga wartość przedmiotu
zaskarżania (art. 5191
§ 2 k.p.c.). Jak trafnie podkreślił to Sąd Najwyższy w
postanowieniu z dnia 11 lipca 2001 r., IV CZ 106/01, (Prok. i Pr. 2002, nr 6) dla oceny
dopuszczalności skargi kasacyjnej nie ma znaczenia wartość poszczególnych
3
składników majątku, czy też wartość całego majątku wspólnego będącego przedmiotem
podziału.
Zgodnie z art. 1261
§ 1 k.p.c. w każdym piśmie procesowym należy podać
wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości
zależy właściwość rzeczowa sądu, wysokość opłaty lub dopuszczalność środka
odwoławczego, a przedmiotem sprawy nie jest oznaczona kwota pieniężna. Wymóg
wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia w stosunku do apelacji przewiduje art. 368
§ 2 k.p.c., zaś w stosunku do skargi kasacyjnej art. 3984
§ 2 k.p.c.
W niniejszej sprawie skarżący w sposób konsekwentny wskazywali jako wartość
przedmiotu zaskarżenia kwotę 65.530 zł. Taka kwota została wskazana w skardze
apelacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 16 listopada 2006 r.,
a następnie w skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 27 czerwca 2007 r. i w piśmie procesowym z dnia 22 listopada 2007 r.
uzupełniającym braki formalne przedmiotowej skargi. Trafnie więc Sąd Okręgowy
odrzucił skargę kasacyjną wniesiona w niniejszej sprawie uznając ją za
niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z
art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.