IV CSK 85/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 85/08
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z wniosku M. W. i G. W.
przy uczestnictwie A. T., D. K., Anny M. i J. M.
o stwierdzenie zasiedzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 kwietnia 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania D. K.
od postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 8 listopada 2007 r., sygn. akt V Ca
(…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego w S. z
dnia 8 listopada 2007 r., opartej na podstawie naruszenia przepisów prawa materialnego
- art. 172 k.c. w zw. z art. 336 k.c. oraz art. 175 k.c. w zw. z art. 123 § 1 pkt 2 k.c.,
uczestnik postępowania D. K. domagał się przyjęcia jej do rozpoznania, podnosząc, że
skarga ta jest „oczywiście uzasadniona z uwagi na istotne zagadnienie prawne
wywołujące potrzebę dokonania wykładni przepisów”. Stwierdzenie powyższe skarżący
uzupełnił pytaniem dotyczącym oceny charakteru posiadania nieruchomości, której
stwierdzenia nabycia przez zasiedzenie domagali się w sprawie niniejszej
wnioskodawcy oraz możliwości uznania, że okres posiadania niezbędny do jej nabycia
uległ na skutek opisanych w skardze czynności wnioskodawców przerwaniu.
Skargę należało ocenić jako niedopuszczalną.
2
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarga kasacyjna, obok innych zasadniczych
elementów, powinna także zawierać wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oraz
uzasadnienie tego wniosku. Uzasadnienie to powinno obejmować szczegółową,
jurydyczną argumentację przekonującą o tym, że powołana przez skarżącego
przesłanka rzeczywiście w danej sprawie zachodzi. W sytuacji, gdy, tak jak w sprawie
niniejszej, zostało podniesione, że skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 pkt
4 k.p.c.), koniecznym zatem było precyzyjne wyjaśnienie, w czym - zdaniem skarżącego
- oczywistość ta się wyraża, a także uzasadnienie tego stanowiska (por. np.
postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, LEX nr 198531). Odwołanie
się przez skarżącego do wymienionej przesłanki oraz ograniczenie się do,
zacytowanego wyżej, lakonicznego stwierdzenia o oczywistej zasadności skargi, nie
mogło być uznane za zadośćuczynienie wymaganiu uzasadnienia wniosku o przyjęcie
skargi do rozpoznania przewidzianemu w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. (por. aktualne w tym
zakresie postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr
12, poz. 151). Sprzeciwia się temu zarówno brak podjęcia choćby próby przekonania
Sądu o tym, że skarga istotnie jest oczywiście uzasadniona, jak i opaczne rozumienie
tego pojęcia przez autora skargi. O oczywistej zasadności skargi nie decyduje bowiem,
wbrew przyjętemu - jak można sądzić - założeniu, występowanie w sprawie istotnego
zagadnienia prawnego (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), które jako samodzielna przesłanka
przyjęcia skargi do rozpoznania powinno być również oddzielnie wykazane. Zasadność
ta występuje w sytuacji, gdy naruszenie powołanych w ramach podstaw skargi
przepisów prawa, jest na tyle widoczne i niewątpliwe, że jego stwierdzenie nie wymaga
głębszej analizy konkretnej sprawy, a zarazem miało istotny wpływ na jej wynik (por.
zachowujące aktualność w tym zakresie postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2003 r., V
CZ 187/02, OSNC 2004, nr 3, poz. 49). Chodzi zatem tylko o takie przypadki, w których
już na pierwszy rzut oka skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie. W tym też
kierunku powinny zmierzać argumenty mające stanowić uzasadnienie wniosku o
przyjęcie skargi do rozpoznania ze względu na jej oczywistą zasadność.
Odnosząc się do powołanej przez uczestnika przesłanki, o której mowa w art.
3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., także nie sposób przyjąć, że wniosek skarżącego o przyjęcie skargi
do rozpoznania został w tym zakresie prawidłowo uzasadniony. Skarżący, ograniczając
się do przedstawienia w formie pytania istotnego - jego zdaniem - zagadnienia
prawnego, nie podjął próby wykazania, iż problem ten jest na tyle istotny, że potrzeba
jego rozstrzygnięcia przemawia za rozpoznaniem niniejszej skargi. Co więcej,
3
sformułowane przez skarżącego zagadnienie prawne w istocie za takie w rozumieniu
art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. nie może uchodzić. Zostało ono przedstawione jedynie w celu
rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a zatem nie ma charakteru uniwersalnego, którym
powinno się odznaczać (por. np. postanowienie SN z dnia 13 lipca 2007 r., III CSK
180/07, nie publ.). Powołanie się na potrzebę oceny przywołanego w skardze stanu
faktycznego nie jest wystarczające dla uzasadnienia przesłanki polegającej na
występowaniu w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Wobec powyższego, ponieważ skarga uczestnika dotknięta jest istotnym,
nieusuwalnym brakiem odpowiadającego ustawowym wymaganiom uzasadnienia
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, skargę tę należało odrzucić (por. postanowienie
SN z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75).
Z omówionych przyczyn orzeczono, jak w sentencji, stosownie do art. 3986
§ 3
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z wniosku M. W. i G. W.
przy uczestnictwie A. T., D. K., Anny M. i J. M.
o stwierdzenie zasiedzenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 kwietnia 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania D. K.
od postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 8 listopada 2007 r., sygn. akt V Ca
(…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego w S. z
dnia 8 listopada 2007 r., opartej na podstawie naruszenia przepisów prawa materialnego
- art. 172 k.c. w zw. z art. 336 k.c. oraz art. 175 k.c. w zw. z art. 123 § 1 pkt 2 k.c.,
uczestnik postępowania D. K. domagał się przyjęcia jej do rozpoznania, podnosząc, że
skarga ta jest „oczywiście uzasadniona z uwagi na istotne zagadnienie prawne
wywołujące potrzebę dokonania wykładni przepisów”. Stwierdzenie powyższe skarżący
uzupełnił pytaniem dotyczącym oceny charakteru posiadania nieruchomości, której
stwierdzenia nabycia przez zasiedzenie domagali się w sprawie niniejszej
wnioskodawcy oraz możliwości uznania, że okres posiadania niezbędny do jej nabycia
uległ na skutek opisanych w skardze czynności wnioskodawców przerwaniu.
Skargę należało ocenić jako niedopuszczalną.
2
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarga kasacyjna, obok innych zasadniczych
elementów, powinna także zawierać wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oraz
uzasadnienie tego wniosku. Uzasadnienie to powinno obejmować szczegółową,
jurydyczną argumentację przekonującą o tym, że powołana przez skarżącego
przesłanka rzeczywiście w danej sprawie zachodzi. W sytuacji, gdy, tak jak w sprawie
niniejszej, zostało podniesione, że skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 pkt
4 k.p.c.), koniecznym zatem było precyzyjne wyjaśnienie, w czym - zdaniem skarżącego
- oczywistość ta się wyraża, a także uzasadnienie tego stanowiska (por. np.
postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, LEX nr 198531). Odwołanie
się przez skarżącego do wymienionej przesłanki oraz ograniczenie się do,
zacytowanego wyżej, lakonicznego stwierdzenia o oczywistej zasadności skargi, nie
mogło być uznane za zadośćuczynienie wymaganiu uzasadnienia wniosku o przyjęcie
skargi do rozpoznania przewidzianemu w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. (por. aktualne w tym
zakresie postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr
12, poz. 151). Sprzeciwia się temu zarówno brak podjęcia choćby próby przekonania
Sądu o tym, że skarga istotnie jest oczywiście uzasadniona, jak i opaczne rozumienie
tego pojęcia przez autora skargi. O oczywistej zasadności skargi nie decyduje bowiem,
wbrew przyjętemu - jak można sądzić - założeniu, występowanie w sprawie istotnego
zagadnienia prawnego (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), które jako samodzielna przesłanka
przyjęcia skargi do rozpoznania powinno być również oddzielnie wykazane. Zasadność
ta występuje w sytuacji, gdy naruszenie powołanych w ramach podstaw skargi
przepisów prawa, jest na tyle widoczne i niewątpliwe, że jego stwierdzenie nie wymaga
głębszej analizy konkretnej sprawy, a zarazem miało istotny wpływ na jej wynik (por.
zachowujące aktualność w tym zakresie postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2003 r., V
CZ 187/02, OSNC 2004, nr 3, poz. 49). Chodzi zatem tylko o takie przypadki, w których
już na pierwszy rzut oka skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie. W tym też
kierunku powinny zmierzać argumenty mające stanowić uzasadnienie wniosku o
przyjęcie skargi do rozpoznania ze względu na jej oczywistą zasadność.
Odnosząc się do powołanej przez uczestnika przesłanki, o której mowa w art.
3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., także nie sposób przyjąć, że wniosek skarżącego o przyjęcie skargi
do rozpoznania został w tym zakresie prawidłowo uzasadniony. Skarżący, ograniczając
się do przedstawienia w formie pytania istotnego - jego zdaniem - zagadnienia
prawnego, nie podjął próby wykazania, iż problem ten jest na tyle istotny, że potrzeba
jego rozstrzygnięcia przemawia za rozpoznaniem niniejszej skargi. Co więcej,
3
sformułowane przez skarżącego zagadnienie prawne w istocie za takie w rozumieniu
art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. nie może uchodzić. Zostało ono przedstawione jedynie w celu
rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a zatem nie ma charakteru uniwersalnego, którym
powinno się odznaczać (por. np. postanowienie SN z dnia 13 lipca 2007 r., III CSK
180/07, nie publ.). Powołanie się na potrzebę oceny przywołanego w skardze stanu
faktycznego nie jest wystarczające dla uzasadnienia przesłanki polegającej na
występowaniu w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Wobec powyższego, ponieważ skarga uczestnika dotknięta jest istotnym,
nieusuwalnym brakiem odpowiadającego ustawowym wymaganiom uzasadnienia
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, skargę tę należało odrzucić (por. postanowienie
SN z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75).
Z omówionych przyczyn orzeczono, jak w sentencji, stosownie do art. 3986
§ 3
k.p.c.