I CSK 32/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZ 35/01 III CKN 570/01 III CSK 23/05 V CSK 15/05 V CZ 131/00 C III 319/37 II CKN 404/97 II CKN 711/00 II CZ 178/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 32/08
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra Skarbu
Państwa
przeciwko J. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną, nie obciążając pozwanego kosztami postępowania
kasacyjnego na rzecz strony powodowej.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2005 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego W. z dnia 7 listopada 2006 r. w ten sposób, że uchylił w stosunku do
pozwanego J. M. wyrok zaoczny wydany przez Sąd Okręgowy w W. z dnia 16.06.2004
r. i zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa – Ministra Skarbu Państwa
wyszczególnione w tym wyroku kwoty, w pozostałym zakresie apelację oddalił.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwany J. M. wniósł skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna – obok oznaczenia zaskarżonego
orzeczenia wraz ze wskazaniem zakresu zaskarżenia, podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienia, wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem
zakresu żądanego uchylenia lub zmiany – powinna zawierać, jako jeden z elementów
2
konstrukcyjnych, wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie.
Sąd Najwyższy wielokrotnie już wyjaśniał w swoim orzecznictwie, że brak
okoliczności uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest tzw. wadą
istotną (wadą konstrukcyjną), nienaprawialną w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych, zatem skarga kasacyjna dotknięta taką wadą podlega odrzuceniu a limine
(uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 30 kwietnia 1938 r., C III 319/37, Zb. Urz. 1938,
poz. 303 oraz postanowienia z dnia 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000, nr 7-8,
poz. 147, z dnia 16 października 1997 r., II CKN 404/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 59, z
dnia 21 marca 2000 r., II CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151, z dnia 21 lipca
2005 r., V CSK 15/05, niepubl. oraz z dnia 26 października 2005 r., III CSK 23/05,
niepubl.).
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinno
odnosić się do przesłanek przewidzianych w art. 3989
§ 1 k.p.c., skarżący powinien
zatem wskazać jako okoliczności uzasadniające wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne i uzasadnić dlaczego
jest ono istotne, albo że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów i wskazać
które przepisy wymagają wykładni Sądu Najwyższego i na czym polegają związane z
tym poważne wątpliwości lub przedstawić rozbieżności występujące w orzecznictwie
sądów, albo że zachodzi nieważność postępowania lub że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona, przy czym należy to wykazać stosownym wywodem (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC
2002, nr 12, poz. 151, z dnia 10 maja 2001, II CZ 35/01, BSN 2001, nr 6, s. 11 lub z dnia
22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, nr 10, poz. 156).
W skardze kasacyjnej w ramach wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
skarżący postawił dwa pytania, które w ocenie Sądu Najwyższego w żadnym wypadku
nie mogą być uznane za sformułowanie zagadnienia prawnego. W istocie rzeczy mają
pytania te mają charakter hipotetyczny i sprowadzają się do poddania w wątpliwość
poczynionych przez sąd drugiej instancji ustaleń faktycznych. Dotyczy to przede
wszystkim powołanego jako rzekomo istotne zagadnienie prawne sposobu
zakwalifikowania umowy zawartej między stronami w dniu 28.10.1999 r., a także
możliwości zastrzeżenia w tejże umowy kary umownej. Przedstawione pytania, które
skarżący, błędnie określa jako istotne zagadnienia prawne, są pozbawione
3
jakiegokolwiek uzasadnienia, stanowiącego wymaganie konstrukcyjne skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej nie może bowiem polegać jedynie
na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne bez wyjaśnienia i
skonkretyzowania tego zagadnienia. Wymagana jest przede wszystkim próba
uzasadnienia istotności tego zagadnienia. Zdaniem Sądu Najwyższego, samo
sformułowanie pytań, nie spełniających wymagań istotnego zagadnienia prawnego nie
stanowi wypełnienia wymagania formalnego, o którym mowa w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Skarżący równie gołosłownie zawarł w skardze kasacyjnej stwierdzenie, że jest
ona oczywiście uzasadniona, nie usiłując nawet wskazać w czym tej zasadności
upatruje.
W tej sytuacji zaistniałe uchybienie formalno - konstrukcyjne w zakresie wymagań
stawianych skardze kasacyjnej w art. 3984
§ 1 k.p.c. uzasadnia wydanie orzeczenia, jak
w sentencji (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Sąd Najwyższy na podstawie art. 108 § 1 i art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art.
39820
k.p.c. postanowił nie obciążać pozwanego kosztami postępowania kasacyjnego na
rzecz strony powodowej.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra Skarbu
Państwa
przeciwko J. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną, nie obciążając pozwanego kosztami postępowania
kasacyjnego na rzecz strony powodowej.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2005 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego W. z dnia 7 listopada 2006 r. w ten sposób, że uchylił w stosunku do
pozwanego J. M. wyrok zaoczny wydany przez Sąd Okręgowy w W. z dnia 16.06.2004
r. i zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa – Ministra Skarbu Państwa
wyszczególnione w tym wyroku kwoty, w pozostałym zakresie apelację oddalił.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwany J. M. wniósł skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna – obok oznaczenia zaskarżonego
orzeczenia wraz ze wskazaniem zakresu zaskarżenia, podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienia, wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem
zakresu żądanego uchylenia lub zmiany – powinna zawierać, jako jeden z elementów
2
konstrukcyjnych, wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie.
Sąd Najwyższy wielokrotnie już wyjaśniał w swoim orzecznictwie, że brak
okoliczności uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest tzw. wadą
istotną (wadą konstrukcyjną), nienaprawialną w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych, zatem skarga kasacyjna dotknięta taką wadą podlega odrzuceniu a limine
(uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 30 kwietnia 1938 r., C III 319/37, Zb. Urz. 1938,
poz. 303 oraz postanowienia z dnia 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000, nr 7-8,
poz. 147, z dnia 16 października 1997 r., II CKN 404/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 59, z
dnia 21 marca 2000 r., II CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151, z dnia 21 lipca
2005 r., V CSK 15/05, niepubl. oraz z dnia 26 października 2005 r., III CSK 23/05,
niepubl.).
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinno
odnosić się do przesłanek przewidzianych w art. 3989
§ 1 k.p.c., skarżący powinien
zatem wskazać jako okoliczności uzasadniające wniosek o przyjęcie skargi do
rozpoznania, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne i uzasadnić dlaczego
jest ono istotne, albo że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów i wskazać
które przepisy wymagają wykładni Sądu Najwyższego i na czym polegają związane z
tym poważne wątpliwości lub przedstawić rozbieżności występujące w orzecznictwie
sądów, albo że zachodzi nieważność postępowania lub że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona, przy czym należy to wykazać stosownym wywodem (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC
2002, nr 12, poz. 151, z dnia 10 maja 2001, II CZ 35/01, BSN 2001, nr 6, s. 11 lub z dnia
22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, nr 10, poz. 156).
W skardze kasacyjnej w ramach wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
skarżący postawił dwa pytania, które w ocenie Sądu Najwyższego w żadnym wypadku
nie mogą być uznane za sformułowanie zagadnienia prawnego. W istocie rzeczy mają
pytania te mają charakter hipotetyczny i sprowadzają się do poddania w wątpliwość
poczynionych przez sąd drugiej instancji ustaleń faktycznych. Dotyczy to przede
wszystkim powołanego jako rzekomo istotne zagadnienie prawne sposobu
zakwalifikowania umowy zawartej między stronami w dniu 28.10.1999 r., a także
możliwości zastrzeżenia w tejże umowy kary umownej. Przedstawione pytania, które
skarżący, błędnie określa jako istotne zagadnienia prawne, są pozbawione
3
jakiegokolwiek uzasadnienia, stanowiącego wymaganie konstrukcyjne skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej nie może bowiem polegać jedynie
na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne bez wyjaśnienia i
skonkretyzowania tego zagadnienia. Wymagana jest przede wszystkim próba
uzasadnienia istotności tego zagadnienia. Zdaniem Sądu Najwyższego, samo
sformułowanie pytań, nie spełniających wymagań istotnego zagadnienia prawnego nie
stanowi wypełnienia wymagania formalnego, o którym mowa w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Skarżący równie gołosłownie zawarł w skardze kasacyjnej stwierdzenie, że jest
ona oczywiście uzasadniona, nie usiłując nawet wskazać w czym tej zasadności
upatruje.
W tej sytuacji zaistniałe uchybienie formalno - konstrukcyjne w zakresie wymagań
stawianych skardze kasacyjnej w art. 3984
§ 1 k.p.c. uzasadnia wydanie orzeczenia, jak
w sentencji (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Sąd Najwyższy na podstawie art. 108 § 1 i art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art.
39820
k.p.c. postanowił nie obciążać pozwanego kosztami postępowania kasacyjnego na
rzecz strony powodowej.