Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 19/08
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi H. F. i J. F.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Rejonowego w G. z dnia 19 października 2004 r., sygn. akt I Ns (…) oraz
prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w N. z dnia 10 lutego 2005 r., sygn.
akt III Ca (…)
w sprawie z wniosku H. F.
przy uczestnictwie J. P. , S. P., M. P. i M. K.
o zasiedzenie nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2008 r.,
zażalenia skarżącej H. F.
na postanowienie Sądu Okręgowego w N. z dnia 13 lutego 2008 r., sygn. akt III Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 lutego 2008 r. Sąd Okręgowy w N. odrzucił skargę o
wznowienie postępowania, z którą wystąpili H. F. i J. F. Skarga dotyczyła
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w N. z dnia 10 lutego 2005 r.
zapadłego w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia. Jako podstawę swojego orzeczenia
Sąd wskazał brak ustawowych podstaw wznowienia. Nienależyte działanie fachowego
pełnomocnika nie jest równoważne nienależytej reprezentacji, a także w skardze nie
2
skazano okoliczności ani środków dowodowych ujawnionych już po zakończeniu
postępowania.
W zażaleniu na to postanowienie H. F. podniosła, że Sąd rozpoznający sprawę o
stwierdzenie zasiedzenia naruszył art. 199 w związku z art. 60 k.c. przyjmując jako
dowód nieważną umowę „bezczynszowego użytkowania”. Umowa ta została bowiem
podpisana przez osobę, której nie przysługiwały żadne prawa do przedmiotu umowy.
Okoliczność ta jest nową i mogła mieć wpływ na wynik sprawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne. Sąd Okręgowy trafnie położył nacisk na to, że zgodnie
z art. 403 § 2 k.p.c. wykrycie nowych faktów i dowodów musi być „późniejsze" i strona
nie miała możliwości powołania się na nie włoku postępowania. Wskazanie przez
skarżącą na nieważność umowy „bezczynszowego użytkowania", której oceny
dokonywał Sąd rozpoznający sprawę, z całą pewnością nie stanowi „nowości" w
rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. Jest to okoliczność, którą skarżąca mogła podnieść w toku
postępowania o stwierdzenie zasiedzenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 3941
w związku z art. 385
k.p.c.).