Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 15/08
POSTANOWIENIE
Dnia 29 maja 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa J. D.
przeciwko A. J. i J. J.
o eksmisję z lokalu mieszkalnego i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 maja 2008 r.,
na skutek skargi pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 6 grudnia 2006 r., sygn. akt II Ca
(…),
odrzuca skargę oraz oddala wniosek powoda o zasądzenie kosztów postępowania
wywołanego wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
Pozwani A. i J. J. zastępowani przez profesjonalnego pełnomocnika wnieśli
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w K. z dnia 6 grudnia 2006 r.
Skarga podlega odrzuceniu z następujących powodów:
Stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c. jednym z wymogów prawidłowego
sporządzenia skargi o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
jest powołanie podstaw skargi i ich uzasadnienie. Niniejsza skarga nie wypełnia
powyższego obowiązku.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
2
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego
orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść
skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby
nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia. Niniejsza skarga nie wypełnia
obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
powinna zawierać ponadto uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Obowiązek uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej zaskarżonym orzeczeniem
zostaje spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu fakty,
które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi wskutek
jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub co
najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym. W
postępowaniu wywołanym skargą Sąd Najwyższy – jak już podniesiono – wprawdzie nie
bada tych dowodów, ale ich powołanie jest konieczne dla uprawdopodobnienia
(uwiarygodnienia) szkody. W przeciwnym razie mogłoby się okazać, że skarga o
stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem przyjęta zostanie do
merytorycznego rozpoznania, mimo że zaskarżone orzeczenie nie spowodowało
szkody, albo wywołało skutki, które tylko w mniemaniu skarżącego stanowią o szkodzie,
która w istocie nie zaistniała.
Skarżący nie uprawdopodobnili w skardze wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Skarga dotknięta wskazanymi brakami podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.)
i dlatego orzeczono jak w sentencji.
Oddalając wniosek powoda o zasądzenie kosztów postępowania ze skargi,
Sąd Najwyższy miał na uwadze, że jego pismo procesowe, mające stanowić
odpowiedź na skargę, zostało wniesione po upływie dwutygodniowego terminu
przewidzianego dla podjęcia tego rodzaju czynności (art. 3987
§ 1 k.p.c. w zw. art. 42412
k.p.c.). Pismo to nie mogło być zatem za taką odpowiedź uznane (art. 167 k.p.c.), co
3
wykluczało przyznanie zwrotu kosztów wiążących się z jej sporządzeniem i
wniesieniem.