II CSK 156/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 156/08
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa K. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą
Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo - Usługowe "G.(...)" w Ł.
przeciwko "P.(...)" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.
o ochronę prawa na znak towarowy i zaniechanie czynów nieuczciwej konkurencji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 26 listopada 2007 r.,
sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę i zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 420 (czterysta
dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym, a zarazem
kwalifikowanym pismem procesowym o ściśle określonej przez ustawę treści. Zgodnie z
art. 3984
k.p.c. powinna ona czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma
procesowego w ogólności, wymaganiom formalnym samej skargi, a ponadto zawierać
tzw. elementy konstrukcyjne.
Konieczne elementy budowy skargi - według art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. -stanowią
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania oraz jego uzasadnienie. Wymaganie to związane
jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c. Czyniąc zadość temu
wymaganiu skarżący powinien w sposób stanowczy przedstawić żądanie przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania, a ponadto wskazać, że w sprawie występuje istotne
zagadnienie prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
2
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, albo że
zachodzi nieważność postępowania, lub że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dniał 3 października 2005 r. l CZ
124/05, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005 r., II
CZ 89/05, OSNC nr 7-8, poz. 135; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
26 października 2005 r., III CSK 23/05, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 11 kwietnia 2006 r., II CSK 65/06, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, nie publ.).
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznanie nie może
ograniczyć się do samego wskazania konkretnej przyczyny, czy też przytoczenia
dowolnych argumentów, istotnych w odczuciu skarżącego. Wnoszący skargę powinien
bowiem w formie wyodrębnionego wywodu prawnego przedstawić szczegółową
argumentację celem wykazania, że - na gruncie danej sprawy - ta konkretna przyczyna
uzasadniająca przyjęcie skargi do rozpoznania faktycznie istnieje (por. postanowienie
SN z dnia 20 października 2005 r., II CZ 89/05, OSNC 2006 nr 7-8, poz. 135 oraz
postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75).
Skarga kasacyjna pozwanej nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§
1 pkt 3 k.p.c., gdyż nie przytacza - w nawiązaniu do przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. - argumentacji uzasadniającej wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania.
Skarżąca zasadności powyższego wniosku upatruje w powołanej w skardze podstawie
kasacyjnej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało już wyjaśnione, że nie jest
spełnieniem wymagania uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązanie, czy też wyraźne odwołanie się do uzasadnienia podstaw
kasacyjnych (por. m.in. uzasadnienia powołanych wyżej postanowień z dnia 26 kwietnia
2006 r., II CZ 28/06 oraz z dnia 11 kwietnia 2006 r., II CSK 65/06). Sąd Najwyższy -
poza sytuacją określoną w art. 3989
§ 1 pkt 3 k.p.c. - nie ma obowiązku wyręczania
skarżącego i poszukiwania argumentów przemawiających za przyjęciem skargi
kasacyjnej do rozpoznania.
Skoro skarga kasacyjna pozwanej nie spełnia wymagania przewidzianego
w przepisie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., tj. nie zawiera uzasadnienia wniosku o jej przyjęcie
do rozpoznania, to podlega odrzuceniu a limine.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3986
§ 3
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa K. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą
Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowo - Usługowe "G.(...)" w Ł.
przeciwko "P.(...)" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.
o ochronę prawa na znak towarowy i zaniechanie czynów nieuczciwej konkurencji,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 26 listopada 2007 r.,
sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę i zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 420 (czterysta
dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym, a zarazem
kwalifikowanym pismem procesowym o ściśle określonej przez ustawę treści. Zgodnie z
art. 3984
k.p.c. powinna ona czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma
procesowego w ogólności, wymaganiom formalnym samej skargi, a ponadto zawierać
tzw. elementy konstrukcyjne.
Konieczne elementy budowy skargi - według art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. -stanowią
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania oraz jego uzasadnienie. Wymaganie to związane
jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c. Czyniąc zadość temu
wymaganiu skarżący powinien w sposób stanowczy przedstawić żądanie przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania, a ponadto wskazać, że w sprawie występuje istotne
zagadnienie prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
2
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, albo że
zachodzi nieważność postępowania, lub że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dniał 3 października 2005 r. l CZ
124/05, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2005 r., II
CZ 89/05, OSNC nr 7-8, poz. 135; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
26 października 2005 r., III CSK 23/05, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 11 kwietnia 2006 r., II CSK 65/06, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, nie publ.).
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznanie nie może
ograniczyć się do samego wskazania konkretnej przyczyny, czy też przytoczenia
dowolnych argumentów, istotnych w odczuciu skarżącego. Wnoszący skargę powinien
bowiem w formie wyodrębnionego wywodu prawnego przedstawić szczegółową
argumentację celem wykazania, że - na gruncie danej sprawy - ta konkretna przyczyna
uzasadniająca przyjęcie skargi do rozpoznania faktycznie istnieje (por. postanowienie
SN z dnia 20 października 2005 r., II CZ 89/05, OSNC 2006 nr 7-8, poz. 135 oraz
postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75).
Skarga kasacyjna pozwanej nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§
1 pkt 3 k.p.c., gdyż nie przytacza - w nawiązaniu do przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. - argumentacji uzasadniającej wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania.
Skarżąca zasadności powyższego wniosku upatruje w powołanej w skardze podstawie
kasacyjnej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało już wyjaśnione, że nie jest
spełnieniem wymagania uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązanie, czy też wyraźne odwołanie się do uzasadnienia podstaw
kasacyjnych (por. m.in. uzasadnienia powołanych wyżej postanowień z dnia 26 kwietnia
2006 r., II CZ 28/06 oraz z dnia 11 kwietnia 2006 r., II CSK 65/06). Sąd Najwyższy -
poza sytuacją określoną w art. 3989
§ 1 pkt 3 k.p.c. - nie ma obowiązku wyręczania
skarżącego i poszukiwania argumentów przemawiających za przyjęciem skargi
kasacyjnej do rozpoznania.
Skoro skarga kasacyjna pozwanej nie spełnia wymagania przewidzianego
w przepisie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., tj. nie zawiera uzasadnienia wniosku o jej przyjęcie
do rozpoznania, to podlega odrzuceniu a limine.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3986
§ 3
k.p.c.).