Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 37/08
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper
w sprawie za skargi M. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt I Ca (…),
z powództwa M. W.
przeciwko Bankowi (…) S.A. w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 czerwca 2008 r.,
odrzuca skargę i nie obciąża skarżącego kosztami postępowania wywołanymi
wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 5 października 2007 r. Sąd Okręgowy w R. na skutek apelacji
pozwanego zmienił wyrok Sądu Rejonowego w D. z dnia 14 czerwca 2007 r.
uwzględniający powództwo M. W. przeciwko Bankowi (…) Spółce Akcyjnej w K. o
zapłatę kwoty 10.006,52 zł w ten sposób, że powództwo oddalił.
Wyrok ten zaskarżony został przez powoda skargą o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
§ 1 k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać: oznaczenie zaskarżonego orzeczenia
(pkt 1), przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie (pkt 2), wskazanie przepisu
prawa z którym zaskarżone jest niezgodne (pkt 3), uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia (pkt 4), wykazanie że wzruszenie
2
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe
(pkt 5) oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem (pkt 6).
Wymagania te maja charakter konstytutywny i powinny być spełnione w sposób
kumulatywny, a co za tym idzie skarga niespełniająca któregokolwiek z nich dotknięta
jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych i podlega odrzuceniu a limine (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27
stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Wniesiona skarga nie zawiera wskazania przepisu, z którym zaskarżone
orzeczenie jest sprzeczne, a tym samym nie spełnia wymagania opisanego w pkt 3 art.
4245
§ 1 k.p.c., które jest wymaganiem odrębnym od przytoczenia podstaw skargi i nie
może być z nim utożsamiane (powołane wyżej postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
27 stycznia 2006 r.).
Nie został wypełniony przez skarżącego nadto wymóg uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie zaskarżonego orzeczenia wobec
niewskazania jej rozmiaru oraz czasu powstania (postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16). Natomiast określone
w skardze co do rozmiaru, jako element szkody, koszty postępowania nie stanowią
szkody uzasadniającej wniesienie skargi przewidzianej w art. 4241
k.p.c., nawet wtedy
gdy zostały uiszczone (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2006 r., III
CNP 46/06 nie publ.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c. w
związku z art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c.). Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
znajduje podstawę w przepisach art. 102 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c.