Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 39/08
POSTANOWIENIE
Dnia 10 lipca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi Z. M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 13 października 2006 r., sygn. akt XXIII
GA (…), wydanego w sprawie
z powództwa E.(...) Spółki z o.o. w W.
przeciwko Z. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 lipca 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Pozwany wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 13 października 2006 r. Postanowieniem tym
odrzucono apelację pozwanego, wniesioną od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 8 marca
2006 r. Według skarżącego, zaskarżone postanowienie jest niezgodne z art. 28 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Postanowienie to
nie mogło być wzruszone w drodze innych środków prawnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W przepisie art. 4255
§ 1 k.p.c. przewidziano niezbędne, konstrukcyjne wymogi
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Określono
także wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4255
§ 1 pkt 4 k.p.c. i art. 4241
§ 1 k.p.c.).
2
Szkoda taka powinna pozostawać w normalnym związku przyczynowym z wydaniem
kwestionowanego orzeczenia (art. 361 § 1 k.c.).
Uprawdopodabniając fakt poniesienia szkody majątkowej [s. (…) skargi],
skarżący stwierdza, że szkoda polega na tym, iż „prawomocnym wyrokiem został
zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda kwoty 15.042,60 zł”, a „Sąd Okręgowy
wydając postanowienie o apelacji (...), pozbawił skarżącego możliwości weryfikacji
orzeczenia Sądu I instancji”. Skarżący stwierdza ponadto, że w wyniku porozumienia
zawartego z powodem sukcesywnie spłaca ratami należność zasądzoną przez Sąd
pierwszej instancji, co oznacza, że jego szkoda majątkowa jest rzeczywista. Istnieje też
związek przyczynowy pomiędzy powstaniem szkody a orzeczeniem Sądu Okręgowego
objętego skargą.
Z przedstawionego wywodu wynika, że fakt powstania uszczerbku majątkowego
opisanego przez skarżącego, można łączyć z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 8
marca 2006 r., który zawierał definitywne rozstrzygnięcie merytoryczne. Tymczasem
powstanie wskazanego uszczerbku skarżący wiąże z wydaniem postanowienia
odrzucającego apelację z przyczyn formalnych. Oznacza to brak bezpośredniego
(normalnego) związku przyczynowego pomiędzy eksponowaną szkodą a
kwestionowanym rozstrzygnięciem o charakterze formalnym w rozumieniu art. 361 § 1
k.c. (por. także postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 grudnia 2006 r., IV CNP
120/06, nieopubl.; źródłem szkody, np. w postaci możliwości uzyskania świadczenia
dochodzonego w procesie, może być wydanie wyroku oddalającego powództwo, a nie
postanowienie o odrzuceniu apelacji od tego wyroku).
Należy też zwrócić uwagę na to, że posługując się globalną kwotą
eksponowanego uszczerbku majątkowego (15.042,60 zł), skarżący nie wskazuje na
zasadnicze elementy (składniki) komponujące tę kwotę. Z załączonego do skargi
„zestawienia uiszczonych wpłat” wynika to, że obejmuje ono m.in. zasądzone od
skarżącego (pozwanego) koszty sądowe. Tymczasem w orzecznictwie Sądu
Najwyższego eksponuje się trafne stanowisko, że koszty procesu, którymi strona
zostanie obciążona, nie stanowią szkody uzasadniającej wniesienie skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, nawet gdy zostały
już zapłacone.
W związku z tym, że skarga nie zawiera konstrukcyjnego wymogu określonego w
art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., należało ją odrzucić jako niedopuszczalną (art. 4248
§ 1 k.p.c.).

I CNP 39/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia