V CSK 122/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 122/08
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lipca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie X. w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 lipca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 15
listopada 2007 r., sygn. akt V ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną oraz zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej
kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) zł z tytułu kosztów postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
W skardze kasacyjnej powódka zarzuciła naruszenie art. 233 k.p.c. i wnosiła o
uchylenie zaskarżonego wyroku "do ponownego rozpoznania".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76). Tymczasem
skarżąca jako podstawę skargi wskazała art. 233 k.p.c., który dotyczy oceny przez sąd
wiarygodności i mocy dowodów. Zarzucając natomiast naruszenie prawa materialnego
nie wskazała, naruszenie których przepisów zarzuca. Zgodnie z utrwalonym
2
orzecznictwem Sądu Najwyższego dla zachowania formy skargi kasacyjnej nie jest
wystarczające ograniczenie się do powołania przepisu art. art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c., ale
konieczne jest także uzasadnienie podnoszonej podstawy kasacyjnej przez wskazanie,
które przepisy – oznaczone numerem artykułu (paragrafu, ustępu) ustawy – zostały
naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik
sprawy. W przeciwnym razie ocena zasadności kasacji nie jest w ogóle możliwa, samo
zaś pismo pozostaje tylko namiastką środka odwoławczego (zob. np. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1997 r., III CKN 13/97, OSNC 1997, nr 8, poz. 114,
z dnia 7 kwietnia 1997 r., III CKN 29/97, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 96, z dnia 26 marca
1997 r., II CKN 63/97, OSNC 1997, nr 9, poz. 129, z dnia 10 stycznia 1997 r., II CKN
21/96, OSNC 1997, nr 5, poz. 61).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 98 § 1 w zw. z art.
391 § 1 i art. 39319
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lipca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie X. w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 lipca 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 15
listopada 2007 r., sygn. akt V ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną oraz zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej
kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) zł z tytułu kosztów postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w G.
W skardze kasacyjnej powódka zarzuciła naruszenie art. 233 k.p.c. i wnosiła o
uchylenie zaskarżonego wyroku "do ponownego rozpoznania".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty
dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów (por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 76). Tymczasem
skarżąca jako podstawę skargi wskazała art. 233 k.p.c., który dotyczy oceny przez sąd
wiarygodności i mocy dowodów. Zarzucając natomiast naruszenie prawa materialnego
nie wskazała, naruszenie których przepisów zarzuca. Zgodnie z utrwalonym
2
orzecznictwem Sądu Najwyższego dla zachowania formy skargi kasacyjnej nie jest
wystarczające ograniczenie się do powołania przepisu art. art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c., ale
konieczne jest także uzasadnienie podnoszonej podstawy kasacyjnej przez wskazanie,
które przepisy – oznaczone numerem artykułu (paragrafu, ustępu) ustawy – zostały
naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik
sprawy. W przeciwnym razie ocena zasadności kasacji nie jest w ogóle możliwa, samo
zaś pismo pozostaje tylko namiastką środka odwoławczego (zob. np. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 1997 r., III CKN 13/97, OSNC 1997, nr 8, poz. 114,
z dnia 7 kwietnia 1997 r., III CKN 29/97, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 96, z dnia 26 marca
1997 r., II CKN 63/97, OSNC 1997, nr 9, poz. 129, z dnia 10 stycznia 1997 r., II CKN
21/96, OSNC 1997, nr 5, poz. 61).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 98 § 1 w zw. z art.
391 § 1 i art. 39319
k.p.c.