III CNP 36/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 36/08
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie egzekucyjnej
z wniosku „V.(...)” sp. z o.o. w S.
przeciwko A. W. i R. W.
przy uczestnictwie H. N.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 września 2008 r.,
na skutek skargi pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w T. z dnia 22 czerwca 2007 r., sygn. akt I Cz (…),
odrzuca skargę i oddala wniosek H. N. o zasądzenie kosztów postępowania
wywołanych wniesioną skargą.
Uzasadnienie
Wniesiona przez dłużników A. W. i R. W. skarga o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w T. z dnia 22 czerwca 2007
r. podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi wykazanie, że
„wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe”. Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie - w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia - jest
niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący
2
powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego
orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną ale także o inne środki
prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące
pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności orzeczenia.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać” (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być uznana za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Podnieść
ponadto należy, że wprawdzie skarżący skierowali skargę przeciwko orzeczeniu Sądu II
instancji, jednak uzasadnieniem skargi objęte są twierdzono przez skarżących
uchybienia popełnione przez komornika, Sąd l instancji a nawet biegłego, a także zarzut
niepodjęcia przez Sąd II instancji stosownych czynności procesowych w toku
postępowania egzekucyjnego. Skarga przewidziana w art. 4241
§ 1 k.p.c., jeśli
wniesiona została od prawomocnego orzeczeniu sądu II instancji, powinna zaś
wskazywać na jego niezgodność z prawem i wyrządzenie szkody przez wydanie takiego
orzeczenia.
Skarga dotknięta wskazanymi brakami podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Oddalając wniosek uczestnika - licytanta H. N. o zasądzenie kosztów
postępowania ze skargi, Sąd Najwyższy miał na uwadze, że pismo procesowe
uczestnika mające stanowić odpowiedź na skargę dłużników, zostało wniesione po
upływie dwutygodniowego terminu przewidzianego dla podjęcia tego rodzaju czynności
(art. 3987
§ 1 k.p.c. w zw. art. 42412
k.p.c.). Pismo to nie mogło być zatem za taką
odpowiedź uznane (art. 167 k.p.c.), co wykluczało przyznanie zwrotu kosztów wiążących
się z jej sporządzeniem i wniesieniem.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie egzekucyjnej
z wniosku „V.(...)” sp. z o.o. w S.
przeciwko A. W. i R. W.
przy uczestnictwie H. N.
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 września 2008 r.,
na skutek skargi pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w T. z dnia 22 czerwca 2007 r., sygn. akt I Cz (…),
odrzuca skargę i oddala wniosek H. N. o zasądzenie kosztów postępowania
wywołanych wniesioną skargą.
Uzasadnienie
Wniesiona przez dłużników A. W. i R. W. skarga o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w T. z dnia 22 czerwca 2007
r. podlegała odrzuceniu z następujących przyczyn.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi wykazanie, że
„wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe”. Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że skarżącego obciąża
obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków
zaskarżenia, których zastosowanie - w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia - jest
niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący
2
powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego
orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną ale także o inne środki
prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące
pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności orzeczenia.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać” (nie tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być uznana za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Podnieść
ponadto należy, że wprawdzie skarżący skierowali skargę przeciwko orzeczeniu Sądu II
instancji, jednak uzasadnieniem skargi objęte są twierdzono przez skarżących
uchybienia popełnione przez komornika, Sąd l instancji a nawet biegłego, a także zarzut
niepodjęcia przez Sąd II instancji stosownych czynności procesowych w toku
postępowania egzekucyjnego. Skarga przewidziana w art. 4241
§ 1 k.p.c., jeśli
wniesiona została od prawomocnego orzeczeniu sądu II instancji, powinna zaś
wskazywać na jego niezgodność z prawem i wyrządzenie szkody przez wydanie takiego
orzeczenia.
Skarga dotknięta wskazanymi brakami podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Oddalając wniosek uczestnika - licytanta H. N. o zasądzenie kosztów
postępowania ze skargi, Sąd Najwyższy miał na uwadze, że pismo procesowe
uczestnika mające stanowić odpowiedź na skargę dłużników, zostało wniesione po
upływie dwutygodniowego terminu przewidzianego dla podjęcia tego rodzaju czynności
(art. 3987
§ 1 k.p.c. w zw. art. 42412
k.p.c.). Pismo to nie mogło być zatem za taką
odpowiedź uznane (art. 167 k.p.c.), co wykluczało przyznanie zwrotu kosztów wiążących
się z jej sporządzeniem i wniesieniem.