III CNP 48/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 48/08
POSTANOWIENIE
Dnia 21 października 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa G. Z.
przeciwko Przedsiębiorstwu "N.(...)" sp. z o.o. w K.
przy interwencji ubocznej po stronie powódki – J. W.
o upoważnienie ewentualnie o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 października 2008 r.,
na skutek skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem, prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego – Sądu Gospodarczego w K. z dnia 18 grudnia 2006 r. w ten sposób, że
zasądził od pozwanej Przedsiębiorstwa N.(...), sp. z o.o. w K. na rzecz powódki G. Z.
kwotę 16 932,35 zł i oddalił powództwo w pozostałej części oraz oddalił apelację strony
pozwanej w pozostałym zakresie i w całości oddalił apelację powódki.
Wyrok ten powódka G. Z. zaskarżyła skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia, od którego
została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia, wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, wniosku o stwierdzenie
2
niezgodności orzeczenia z prawem, wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe – także
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy. Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione w sposób kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca
któregokolwiek z nich dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie
właściwym dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. obowiązek
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na złożeniu przez skarżącego
oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz
uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów
(postanowienia z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z
dnia 13 grudnia 2005 r., I CNP 28/05, niepubl.; por. także art. 243 k.p.c.). Niezbędne jest
przy tym przeprowadzenie przekonywającego wywodu wskazującego czas powstania
szkody oraz związek przyczynowy między nią a wydaniem zaskarżonego orzeczenia
(postanowienie z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141).
We skardze powódka zamieściła wprawdzie wywód dotyczący
uprawdopodobnienia doznanej przez nią na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia
szkody, ale stwierdziła, że szkoda ta polega na tym, że przez wydanie ww. orzeczenia
powódka nie może uzyskać od pozwanego środków finansowych, co prowadzi do
konieczności naprawy dachu za kwotę co najmniej 16 000 zł. Z tego stwierdzenia
wynika, że powódka do chwili wniesienia skargi nie poniosła jeszcze szkody; powołuje
się jedynie na konieczność poniesienia jej w przyszłości. Należy także zauważyć, że
powódka nie wykazała istnienia adekwatnego związku przyczynowego między
zaskarżonym orzeczeniem a ewentualną szkodą, który występuje wtedy, gdy szkoda
jest normalnym, naturalnym następstwem zaskarżonego orzeczenia, tzn. nie
powstałaby, gdyby orzeczenie nie zostało wydane. Szkoda musi zatem powstać po
wydaniu zaskarżonego orzeczenia, a przed wniesieniem skargi. Tymczasem powódka w
skardze powołała się na szkodę, która powstanie w przyszłości na skutek konieczności
poniesienia kosztów naprawy dachu. Z tych względów – wobec braku szkody – należy
uznać, że skarga powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia nie przysługuje.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 października 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa G. Z.
przeciwko Przedsiębiorstwu "N.(...)" sp. z o.o. w K.
przy interwencji ubocznej po stronie powódki – J. W.
o upoważnienie ewentualnie o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 października 2008 r.,
na skutek skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem, prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 marca 2007 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego – Sądu Gospodarczego w K. z dnia 18 grudnia 2006 r. w ten sposób, że
zasądził od pozwanej Przedsiębiorstwa N.(...), sp. z o.o. w K. na rzecz powódki G. Z.
kwotę 16 932,35 zł i oddalił powództwo w pozostałej części oraz oddalił apelację strony
pozwanej w pozostałym zakresie i w całości oddalił apelację powódki.
Wyrok ten powódka G. Z. zaskarżyła skargą o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia, od którego
została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia, wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, wniosku o stwierdzenie
2
niezgodności orzeczenia z prawem, wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe – także
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy. Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione w sposób kumulatywny, w związku z czym skarga niespełniająca
któregokolwiek z nich dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie
właściwym dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. obowiązek
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na złożeniu przez skarżącego
oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru – oraz
uwiarygodnienie tego oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów
(postanowienia z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z
dnia 13 grudnia 2005 r., I CNP 28/05, niepubl.; por. także art. 243 k.p.c.). Niezbędne jest
przy tym przeprowadzenie przekonywającego wywodu wskazującego czas powstania
szkody oraz związek przyczynowy między nią a wydaniem zaskarżonego orzeczenia
(postanowienie z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141).
We skardze powódka zamieściła wprawdzie wywód dotyczący
uprawdopodobnienia doznanej przez nią na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia
szkody, ale stwierdziła, że szkoda ta polega na tym, że przez wydanie ww. orzeczenia
powódka nie może uzyskać od pozwanego środków finansowych, co prowadzi do
konieczności naprawy dachu za kwotę co najmniej 16 000 zł. Z tego stwierdzenia
wynika, że powódka do chwili wniesienia skargi nie poniosła jeszcze szkody; powołuje
się jedynie na konieczność poniesienia jej w przyszłości. Należy także zauważyć, że
powódka nie wykazała istnienia adekwatnego związku przyczynowego między
zaskarżonym orzeczeniem a ewentualną szkodą, który występuje wtedy, gdy szkoda
jest normalnym, naturalnym następstwem zaskarżonego orzeczenia, tzn. nie
powstałaby, gdyby orzeczenie nie zostało wydane. Szkoda musi zatem powstać po
wydaniu zaskarżonego orzeczenia, a przed wniesieniem skargi. Tymczasem powódka w
skardze powołała się na szkodę, która powstanie w przyszłości na skutek konieczności
poniesienia kosztów naprawy dachu. Z tych względów – wobec braku szkody – należy
uznać, że skarga powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia nie przysługuje.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).