Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 74/08
POSTANOWIENIE
Dnia 30 października 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSA Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi I. K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Wojewódzkiego w S. z dnia 17 czerwca 1997 r., sygn. akt I C (…) wydanego w sprawie
z powództwa R. Z. i M. K.
przeciwko M. K. z udziałem interwenienta ubocznego I. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 października 2008
r.,
zażalenia interwenienta ubocznego na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 8
lutego 2008 r., sygn. akt I ACz (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 lutego 2008 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
skargę o wznowienie postępowania wniesioną przez I. K., interwenientkę uboczną po
stronie pozwanej w sprawie z powództwa R. Z. i M. K. przeciwko M. K. i I. K. o
zasądzenie kwoty 80 700 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu, zakończonej
prawomocnym wyrokiem uwzględniającym powództwo, wydanym przez Sąd
Wojewódzki w S. w dniu 17 czerwca 1997 r. w sprawie I C (…).
Odrzucając skargę Sąd Apelacyjny stwierdził, że dotyczy ona postępowania
toczącego się w ramach sprawy o zapłatę, wywołanego zażaleniem I. K. na
postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 10 sierpnia 2006 r., a zatem
postępowania wpadkowego, zaś zgodnie z art. 399 § 1 k.p.c. skarga o wznowienie
postępowania przysługuje od prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie w
2
sprawie i jest niedopuszczalna w odniesieniu do postępowania incydentalnego. Z tych
przyczyn została odrzucona na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej wnosił o jego
uchylenie jako bezpodstawnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w wyniku wniesienia przez
interwenientkę uboczną I. K. kolejnej skargi o wznowienie postępowania w sprawie I C
(...) zakończonej wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w S. z dnia 17 czerwca 1997 r.
Poprzednia skarga o wznowienie postępowania w tej sprawie została wniesiona przez I.
K. w dniu 21 grudnia 2005 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia,
oddalonym postanowieniem Sądu Okręgowego w S. z dnia 26 maja 2006 r., którym
odrzucona również została skarga o wznowienie postępowania. W dniu 10 sierpnia 2006
r. Sąd Okręgowy w S. odrzucił także zażalenie skarżącej na postanowienie o oddaleniu
wniosku o przywrócenie terminu, a Sąd Apelacyjny w dniu 19 października 2006 r.
oddalił zażalenie na to postanowienie, natomiast postanowieniem z dnia 6 grudnia 2006
r. oddalił zażalenie skarżącej na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania. Postanowieniem Sądu Apelacyjnego z dnia 16 stycznia 2007 r. została
odrzucona skarga kasacyjna I. K. od postanowienia z dnia 19 października 2006 r.
W takim stanie faktycznym i prawnym I. K. złożyła w dniu 16 sierpnia 2007 r.
pismo, w którym powołując się na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 16 stycznia
2007 r. o odrzuceniu jej skargi kasacyjnej, wnosiła „kolejny raz o wznowienie sprawy I C
(...)”. Poza przytoczonymi w uzasadnieniu tego pisma okolicznościami, które w jej
ocenie uzasadniają wznowienie postępowania w sprawie I C (...), wskazała też, że
wyrok w tej sprawie zapadł w dniu 17 czerwca 1997 r.
To właśnie pismo powinno być przedmiotem oceny i rozstrzygnięcia Sądu
Okręgowego jako kolejny wniosek o wznowienie postępowania. Tymczasem
z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie tylko nie wynika, z jakiej daty pismo I.
K. rozpoznał Sąd Okręgowy jako wniosek o wznowienie postępowania, lecz nie wynika
także, na jakiej podstawie uznał, że wniosek o wznowienie postępowania dotyczy
incydentalnego postępowania zakończonego postanowieniem Sądu Apelacyjnego z
dnia 16 stycznia 2007 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej, a nie postępowania w sprawie I
C (...) zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego z dnia 17 czerwca
1997 r. Jak wskazano wyżej skarżąca w swoim piśmie z dnia 16 sierpnia 2007 r.
określiła, że stanowi ono kolejny wniosek o wznowienie postępowania w sprawie I C
3
(...), zakończonego wyrokiem z dnia 17 czerwca 1997 r. Jeżeli Sąd Okręgowy miał
wątpliwości, wznowienia jakiego postępowania skarga dotyczy, powinien wezwać
skarżącą w trybie art. 410 § 2 k.p.c. do ich wyjaśnienia i uprawdopodobnienia
dopuszczalności wznowienia, ewentualnie też innych okoliczności, o których mowa w
tym przepisie. Nie było jednak żadnych podstaw do oceny, że skarga dotyczy
wznowienia postępowania incydentalnego, jak przyjął Sąd Okręgowy w uzasadnieniu
zaskarżonego postanowienia oraz do odrzucenia na tej podstawie skargi jako
niedopuszczalnej.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 k.p.c. w zw. z
art. 3941
§ 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.