II UK 228/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZ 35/01 III UZP 1/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UK 228/08
POSTANOWIENIE
Dnia 13 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku W. W.
przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu
o wysokość świadczenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 13 listopada 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 15 kwietnia 2008 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2008 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych na skutek apelacji pozwanego Wojskowego Biura
Emerytalnego oddalił apelację od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 marca 2007 r. stwierdzającego, że odwołujący
W. W. nie jest zobowiązany do zwrotu świadczenia emerytalnego pobranego za
okres od 1 lipca 2004 r. do dnia 31 maja 2006 r.
Skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie wniósł organ rentowy zarzucając
naruszenie art. 12 w związku z art. 41 ust. 2 ustawy z 10 grudnia 1993 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2004 r.
nr 8, poz. 66 ze zm.), polegające na ich niezastosowaniu w sprawie i przyjęciu, że
podstawą żądania strony pozwanej może być jedynie art. 48 tej ustawy, a w
konsekwencji na wadliwym ustaleniu, że wnioskodawca nie ma obowiązku zwrotu
kwoty emerytury określonej w zaskarżonej decyzji. Jako okoliczności uzasadniające
2
rozpoznanie skargi kasacyjnej organ rentowy wskazał istotne zagadnienie prawne
polegające na tym, że w sprawie istnieje potrzeba rozstrzygnięcia kwestii
podwójnego pobierania świadczeń, tj. emerytury wojskowej oraz uposażenia
przyznanego wstecz, w sytuacji, gdy w myśl art. 41 ust. 2 wojskowej ustawy
emerytalnej, emerytury lub renty inwalidzkiej nie wypłaca się za okres, za który
żołnierz otrzymał uposażenie. Z powyższego przepisu w ocenie organu rentowego
wynika jednoznacznie, iż nie można łączyć wojskowej emerytury z równoczesnym
pobieraniem uposażenia przewidzianego w ustawie o uposażeniu żołnierzy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna, spełniająca wymagania z przepisu art. 3984
k.p.c. podlega
dalszej kontroli w postaci tzw. przedsądu a więc badaniu, czy w sprawie występują
okoliczności uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania (art.3989
§ 1 i 2 k.p.c.) a
mianowicie, czy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne (co polega na
przytoczeniu jego treści i wskazaniu argumentów prawnych, które z reguły
prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych – por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, M.Prawn. 2001, nr 13, poz. 670), czy istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości a także
potrzeba wykładni przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w orzecznictwie
sądów (co wymaga przedstawienia tych rozbieżności i wykazania, że przepisy je
wywołujące nie zostały dostatecznie wyjaśnione w dotychczasowej judykaturze
sądowej). W ramach przedsądu następuje także badanie, czy skarga jest
oczywiście uzasadniona (przy czym oczywistość ta musi jawić się jako rażące i od
razu dostrzegalne, uwidoczniające się bez głębszej analizy naruszenie prawa
wyrażające się w sprzeczności wykładni lub stosowania prawa z jego brzmieniem
lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji) a nadto, czy w sprawie nie
występuje nieważność postępowania (art. 39813
§ 1 k.p.c.). Tę ostatnią okoliczność
Sąd Najwyższy bierze pod uwagę z urzędu, jakkolwiek może ją także podnieść
strona skarżąca, co podlega ocenie w ramach przedsądu.
Oceniając skargę Sąd Najwyższy nie dopatruje się występowania przesłanek
pozwalających na przyjęcie jej do rozpoznania. W szczególności nie formułuje ona
w istocie zagadnienia prawnego w sposób, jaki oczekiwałby tego Sąd Najwyższy,
nie jest też w świetle wywodów kasacji kwestią wymagającą rozstrzygnięcia ani
3
wykładnia wskazanych przepisów ani zasady ich stosowania, skoro Sąd Najwyższy
uchwałą z dnia 11 września 2008 r., III UZP 1/08 (jeszcze niepublikowana) w
składzie siedmiu sędziów przesądził, że stwierdzenie nieważności decyzji o
zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej nie powoduje obowiązku
zwrotu emerytury wypłaconej po zwolnieniu ze służby (art. 48 ust. 1 ustawy z dnia
10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz. U. z 2004
r. Nr 8, poz. 66).
Z powyższych motywów Sąd Najwyższy - na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. -
odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 listopada 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z wniosku W. W.
przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu
o wysokość świadczenia,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 13 listopada 2008 r.,
na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 15 kwietnia 2008 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2008 r. Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych na skutek apelacji pozwanego Wojskowego Biura
Emerytalnego oddalił apelację od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 marca 2007 r. stwierdzającego, że odwołujący
W. W. nie jest zobowiązany do zwrotu świadczenia emerytalnego pobranego za
okres od 1 lipca 2004 r. do dnia 31 maja 2006 r.
Skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie wniósł organ rentowy zarzucając
naruszenie art. 12 w związku z art. 41 ust. 2 ustawy z 10 grudnia 1993 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2004 r.
nr 8, poz. 66 ze zm.), polegające na ich niezastosowaniu w sprawie i przyjęciu, że
podstawą żądania strony pozwanej może być jedynie art. 48 tej ustawy, a w
konsekwencji na wadliwym ustaleniu, że wnioskodawca nie ma obowiązku zwrotu
kwoty emerytury określonej w zaskarżonej decyzji. Jako okoliczności uzasadniające
2
rozpoznanie skargi kasacyjnej organ rentowy wskazał istotne zagadnienie prawne
polegające na tym, że w sprawie istnieje potrzeba rozstrzygnięcia kwestii
podwójnego pobierania świadczeń, tj. emerytury wojskowej oraz uposażenia
przyznanego wstecz, w sytuacji, gdy w myśl art. 41 ust. 2 wojskowej ustawy
emerytalnej, emerytury lub renty inwalidzkiej nie wypłaca się za okres, za który
żołnierz otrzymał uposażenie. Z powyższego przepisu w ocenie organu rentowego
wynika jednoznacznie, iż nie można łączyć wojskowej emerytury z równoczesnym
pobieraniem uposażenia przewidzianego w ustawie o uposażeniu żołnierzy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna, spełniająca wymagania z przepisu art. 3984
k.p.c. podlega
dalszej kontroli w postaci tzw. przedsądu a więc badaniu, czy w sprawie występują
okoliczności uzasadniające przyjęcie jej do rozpoznania (art.3989
§ 1 i 2 k.p.c.) a
mianowicie, czy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne (co polega na
przytoczeniu jego treści i wskazaniu argumentów prawnych, które z reguły
prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych – por. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, M.Prawn. 2001, nr 13, poz. 670), czy istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości a także
potrzeba wykładni przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w orzecznictwie
sądów (co wymaga przedstawienia tych rozbieżności i wykazania, że przepisy je
wywołujące nie zostały dostatecznie wyjaśnione w dotychczasowej judykaturze
sądowej). W ramach przedsądu następuje także badanie, czy skarga jest
oczywiście uzasadniona (przy czym oczywistość ta musi jawić się jako rażące i od
razu dostrzegalne, uwidoczniające się bez głębszej analizy naruszenie prawa
wyrażające się w sprzeczności wykładni lub stosowania prawa z jego brzmieniem
lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji) a nadto, czy w sprawie nie
występuje nieważność postępowania (art. 39813
§ 1 k.p.c.). Tę ostatnią okoliczność
Sąd Najwyższy bierze pod uwagę z urzędu, jakkolwiek może ją także podnieść
strona skarżąca, co podlega ocenie w ramach przedsądu.
Oceniając skargę Sąd Najwyższy nie dopatruje się występowania przesłanek
pozwalających na przyjęcie jej do rozpoznania. W szczególności nie formułuje ona
w istocie zagadnienia prawnego w sposób, jaki oczekiwałby tego Sąd Najwyższy,
nie jest też w świetle wywodów kasacji kwestią wymagającą rozstrzygnięcia ani
3
wykładnia wskazanych przepisów ani zasady ich stosowania, skoro Sąd Najwyższy
uchwałą z dnia 11 września 2008 r., III UZP 1/08 (jeszcze niepublikowana) w
składzie siedmiu sędziów przesądził, że stwierdzenie nieważności decyzji o
zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej nie powoduje obowiązku
zwrotu emerytury wypłaconej po zwolnieniu ze służby (art. 48 ust. 1 ustawy z dnia
10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.; obecnie jednolity tekst: Dz. U. z 2004
r. Nr 8, poz. 66).
Z powyższych motywów Sąd Najwyższy - na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. -
odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.