V CZ 87/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 87/08
POSTANOWIENIE
Dnia 16 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi "E" Sp. z o.o. w likwidacji
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 stycznia 2009 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 30 kwietnia 2008 r.,
oddala zażalenie oraz wniosek o przyznanie kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy, orzekając jako Sąd pierwszej instancji, postanowieniem z
dnia 30 kwietnia 2008 r. odrzucił, wniesioną osobiście przez likwidatora strony
powodowej w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu, skargę o stwierdzenie
2
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wydanego w tamtej sprawie.
Rozstrzygnięcie powyższe uzasadnione zostało stwierdzeniem, że skarga
wniesiona została z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
Rozpoznając zażalenie powoda, wniesione przez zawodowego
pełnomocnika procesowego, zawierające wniosek o „uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania skargi
Likwidatora w trybie art. 399-410 k.p.c., jako skargi o wznowienie postępowania”,
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wbrew zarzutom podniesionym w zażaleniu Sąd Okręgowy, nie kierując się
błędną nazwą, lecz mając na względzie treść i cel pisma wniesionego przez
powoda, prawidłowo nadał mu bieg jako skardze o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia. Okoliczność, że skarga ta dotknięta jest
brakami formalnymi, nie stanowi argumentu na rzecz tezy zaprezentowanej
w zażaleniu, że pismu temu należało nadać bieg jako skardze o wznowienie
postępowania, skoro nie zawiera ono żadnych elementów takiej skargi.
Zarzucając Sądowi - z powołaniem się na postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZ 49/05, OSNC 2005, nr 10, poz.180 -
naruszenie art. 4248
k.p.c. przez odrzucenie skargi, mimo że – zdaniem
pełnomocnika skarżącego - z powodu naruszenia art. 871
§ 1 k.p.c. sądem
właściwym do odrzucenia skargi jest wyłącznie Sąd Najwyższy, autorka zażalenia
pominęła okoliczność, że wspomniane orzeczenie Sądu Najwyższego wydane
zostało na gruncie stanu prawnego, który już nie obowiązuje. Zgodnie z aktualnym
brzmieniem art. 4246
§ 1 i 3 k.p.c. wynikającym z art.1 pkt 14 ustawy z dnia 9 maja
2007 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. nr 121, poz. 831), skargę wniesioną z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
odrzuca sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie.
Wniesione zażalenie ocenić należało – zważywszy na przytoczone jego
wady – jako oczywiście bezzasadne. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu podlegał z tego powodu oddaleniu
(por. postanowienie SN z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC 2008, nr 3,
poz. 41).
3
Z przytoczonych względów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 16 stycznia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi "E" Sp. z o.o. w likwidacji
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 stycznia 2009 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 30 kwietnia 2008 r.,
oddala zażalenie oraz wniosek o przyznanie kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy, orzekając jako Sąd pierwszej instancji, postanowieniem z
dnia 30 kwietnia 2008 r. odrzucił, wniesioną osobiście przez likwidatora strony
powodowej w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu, skargę o stwierdzenie
2
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wydanego w tamtej sprawie.
Rozstrzygnięcie powyższe uzasadnione zostało stwierdzeniem, że skarga
wniesiona została z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
Rozpoznając zażalenie powoda, wniesione przez zawodowego
pełnomocnika procesowego, zawierające wniosek o „uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania skargi
Likwidatora w trybie art. 399-410 k.p.c., jako skargi o wznowienie postępowania”,
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wbrew zarzutom podniesionym w zażaleniu Sąd Okręgowy, nie kierując się
błędną nazwą, lecz mając na względzie treść i cel pisma wniesionego przez
powoda, prawidłowo nadał mu bieg jako skardze o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia. Okoliczność, że skarga ta dotknięta jest
brakami formalnymi, nie stanowi argumentu na rzecz tezy zaprezentowanej
w zażaleniu, że pismu temu należało nadać bieg jako skardze o wznowienie
postępowania, skoro nie zawiera ono żadnych elementów takiej skargi.
Zarzucając Sądowi - z powołaniem się na postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZ 49/05, OSNC 2005, nr 10, poz.180 -
naruszenie art. 4248
k.p.c. przez odrzucenie skargi, mimo że – zdaniem
pełnomocnika skarżącego - z powodu naruszenia art. 871
§ 1 k.p.c. sądem
właściwym do odrzucenia skargi jest wyłącznie Sąd Najwyższy, autorka zażalenia
pominęła okoliczność, że wspomniane orzeczenie Sądu Najwyższego wydane
zostało na gruncie stanu prawnego, który już nie obowiązuje. Zgodnie z aktualnym
brzmieniem art. 4246
§ 1 i 3 k.p.c. wynikającym z art.1 pkt 14 ustawy z dnia 9 maja
2007 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. nr 121, poz. 831), skargę wniesioną z naruszeniem art. 871
§ 1 k.p.c.
odrzuca sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie.
Wniesione zażalenie ocenić należało – zważywszy na przytoczone jego
wady – jako oczywiście bezzasadne. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu podlegał z tego powodu oddaleniu
(por. postanowienie SN z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC 2008, nr 3,
poz. 41).
3
Z przytoczonych względów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).