II CZ 9/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 9/09
POSTANOWIENIE
Dnia 6 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSA Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi R.M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 kwietnia 2006 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa R.M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w K.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 marca 2009 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...],
1) oddala zażalenie;
2) przyznaje adwokatowi J.S. od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 5400 zł (pięć tysięcy czterysta) z 22%
podatku od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za
pomoc prawną świadczoną z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym, która nie była opłacona.
Uzasadnienie
2
Od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 kwietnia 2006 r.
sygn. [...] oddalającego apelację R.M. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 7
czerwca 2007 r., którym oddalone zostało jej powództwo skierowane przeciwko
Skarbowi Państwa – Prezesowi Sądu Okręgowego w K. o odszkodowanie i
zadośćuczynienie za nierzetelne prowadzenie postępowania w sprawie, wniosła
ona skargę o wznowienie postępowania. Podała, że podstawą skargi jest
przestępstwo sądów orzekających, które stwierdziły, że mogła rozporządzać
nieruchomością obciążoną drogą czynu przestępczego, bez jej wiedzy i zgody, a w
uzasadnieniu zawarła polemikę ze stanowiskiem Sądu zawartym w powołanym
wyroku.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę R.M. o
wznowienie postępowania. Podniósł, że samo sformułowanie podstawy wznowienia
w sposób odpowiadający ustawie nie oznacza, że opiera się ona na tej podstawie.
Skarżąca nie wskazała, że doszło do wydania prawomocnego wyroku skazującego
konkretne osoby za czyn związany z postępowaniem prowadzonym w jej sprawie,
jak też, że wydaniu takiego wyroku stały na przeszkodzie przyczyny wskazane w
art. 404 k.p.c.
W zażaleniu skarżąca powołała zarzuty naruszenia art. 410 § 1 k.p.c. oraz
art. 403 § 1 pkt 2 i art. 404 k.p.c. przez zaniechanie zbadania, czy skarga oparta
jest na którejkolwiek z ustawowych przyczyn wznowienia oraz ustalenia i oceny,
czy przestępstwo zostało popełnione, skoro twierdziła, że odmowa wszczęcia
postępowania karnego jest następstwem „układu”, mającego za zadanie ukrycie
faktu dokonania przestępstwa na jej szkodę.
Domagała się uchylenia postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Badanie dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania, przewidziane
art. 410 § 1 k.p.c., obejmuje także ustalenie, czy oparta została na ustawowej
podstawie wznowienia, wymienionej w art. 401, art. 4011
i art. 403 k.p.c. oraz ocenę
wskazanej podstawy, celem stwierdzenia, czy podane okoliczności uzasadniają jej
powołanie.
3
Sąd przeprowadza go w oparciu o przytoczone przez skarżącego
okoliczności, powołane w uzasadnieniu skargi lub jej uzupełnieniu.
Nie jest zatem wystarczające jedynie przytoczenie treści przepisu
określającego podstawę, ponieważ okoliczności te powinny wskazywać na istnienie
tej podstawy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 1968 r.
I CZ 122/67, OSNC 1968, 8-9,154, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
24 stycznia 2007 r. III CZ 1/07, niepubl., wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja
2007 r. III CSK 56/07, niepubl.).
Wnoszący skargę jest zobowiązany do konkretnego określenia, która lub
które z wymienionych powyższymi przepisami podstaw powinny być przyczyną
rozpoznania sprawy na nowo, ponieważ wiążą one sąd w dalszym postępowaniu.
Skarżąca powołała jako podstawę przestępstwo sądów orzekających
w wymienionej sprawie i chociaż nie określiła, czy łączy je z tą przewidzianą art.
403 § 1 ust. 1, czy 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny odniósł się, w ramach badania
dopuszczalności skargi, do obu podstaw, stwierdzając że uzasadnienie nie
wskazuje na istnienie żadnej z nich.
Odwołując się do szeregu okoliczności mających decydować o zaistnieniu
podstawy wznowienia, skarżąca powtarza te, które powołała na uzasadnienie
oddalonego powództwa i apelacji.
Nie wskazała, że doszło do zmiany treści aktów notarialnych, bądź
sporządzenia ich w całości przez inne osoby, niż na nich podpisane.
Nie określiła czynu przestępczego, który został popełniony przez konkretne
osoby, bo wymogów tych nie spełnia powoływanie się na korupcję.
Nie istnieje prawomocny wyrok ustalający, że popełniono czyn karalny,
za który wymierzona została kara, albo zaistniały przeszkody we wszczęciu
postępowania karnego, lub jego zakończeniu z innych przyczyn niż brak dowodów.
Wbrew stanowisku skarżącej liczne niepowodzenia w uzyskaniu orzeczenia
o wszczęciu postępowania karnego, będące następstwem „układu”, który ukrywa
fakt dokonania przestępstwa nie wyczerpuje przesłanki przewidzianej art. 403 § 1
4
pkt 2 k.p.c., jak również nie mógł być przyczyną dokonywania przez Sąd ustaleń
w tym zakresie.
Skarga nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
Z powyższych względów zażalenie jako nieuzasadnione Sąd Najwyższy
oddalił w oparciu o art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Na podstawie § 19 i 20 oraz § 6 pkt 7 i § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1348 ze zm.) przyznane zostało
pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenie za nie opłaconą pomoc prawną
świadczoną z urzędu.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 marca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper
SSA Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi R.M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 kwietnia 2006 r., sygn. akt [...]
wydanego w sprawie z powództwa R.M.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w K.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 marca 2009 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt [...],
1) oddala zażalenie;
2) przyznaje adwokatowi J.S. od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 5400 zł (pięć tysięcy czterysta) z 22%
podatku od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za
pomoc prawną świadczoną z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym, która nie była opłacona.
Uzasadnienie
2
Od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 kwietnia 2006 r.
sygn. [...] oddalającego apelację R.M. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 7
czerwca 2007 r., którym oddalone zostało jej powództwo skierowane przeciwko
Skarbowi Państwa – Prezesowi Sądu Okręgowego w K. o odszkodowanie i
zadośćuczynienie za nierzetelne prowadzenie postępowania w sprawie, wniosła
ona skargę o wznowienie postępowania. Podała, że podstawą skargi jest
przestępstwo sądów orzekających, które stwierdziły, że mogła rozporządzać
nieruchomością obciążoną drogą czynu przestępczego, bez jej wiedzy i zgody, a w
uzasadnieniu zawarła polemikę ze stanowiskiem Sądu zawartym w powołanym
wyroku.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę R.M. o
wznowienie postępowania. Podniósł, że samo sformułowanie podstawy wznowienia
w sposób odpowiadający ustawie nie oznacza, że opiera się ona na tej podstawie.
Skarżąca nie wskazała, że doszło do wydania prawomocnego wyroku skazującego
konkretne osoby za czyn związany z postępowaniem prowadzonym w jej sprawie,
jak też, że wydaniu takiego wyroku stały na przeszkodzie przyczyny wskazane w
art. 404 k.p.c.
W zażaleniu skarżąca powołała zarzuty naruszenia art. 410 § 1 k.p.c. oraz
art. 403 § 1 pkt 2 i art. 404 k.p.c. przez zaniechanie zbadania, czy skarga oparta
jest na którejkolwiek z ustawowych przyczyn wznowienia oraz ustalenia i oceny,
czy przestępstwo zostało popełnione, skoro twierdziła, że odmowa wszczęcia
postępowania karnego jest następstwem „układu”, mającego za zadanie ukrycie
faktu dokonania przestępstwa na jej szkodę.
Domagała się uchylenia postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Badanie dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania, przewidziane
art. 410 § 1 k.p.c., obejmuje także ustalenie, czy oparta została na ustawowej
podstawie wznowienia, wymienionej w art. 401, art. 4011
i art. 403 k.p.c. oraz ocenę
wskazanej podstawy, celem stwierdzenia, czy podane okoliczności uzasadniają jej
powołanie.
3
Sąd przeprowadza go w oparciu o przytoczone przez skarżącego
okoliczności, powołane w uzasadnieniu skargi lub jej uzupełnieniu.
Nie jest zatem wystarczające jedynie przytoczenie treści przepisu
określającego podstawę, ponieważ okoliczności te powinny wskazywać na istnienie
tej podstawy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 1968 r.
I CZ 122/67, OSNC 1968, 8-9,154, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
24 stycznia 2007 r. III CZ 1/07, niepubl., wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja
2007 r. III CSK 56/07, niepubl.).
Wnoszący skargę jest zobowiązany do konkretnego określenia, która lub
które z wymienionych powyższymi przepisami podstaw powinny być przyczyną
rozpoznania sprawy na nowo, ponieważ wiążą one sąd w dalszym postępowaniu.
Skarżąca powołała jako podstawę przestępstwo sądów orzekających
w wymienionej sprawie i chociaż nie określiła, czy łączy je z tą przewidzianą art.
403 § 1 ust. 1, czy 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny odniósł się, w ramach badania
dopuszczalności skargi, do obu podstaw, stwierdzając że uzasadnienie nie
wskazuje na istnienie żadnej z nich.
Odwołując się do szeregu okoliczności mających decydować o zaistnieniu
podstawy wznowienia, skarżąca powtarza te, które powołała na uzasadnienie
oddalonego powództwa i apelacji.
Nie wskazała, że doszło do zmiany treści aktów notarialnych, bądź
sporządzenia ich w całości przez inne osoby, niż na nich podpisane.
Nie określiła czynu przestępczego, który został popełniony przez konkretne
osoby, bo wymogów tych nie spełnia powoływanie się na korupcję.
Nie istnieje prawomocny wyrok ustalający, że popełniono czyn karalny,
za który wymierzona została kara, albo zaistniały przeszkody we wszczęciu
postępowania karnego, lub jego zakończeniu z innych przyczyn niż brak dowodów.
Wbrew stanowisku skarżącej liczne niepowodzenia w uzyskaniu orzeczenia
o wszczęciu postępowania karnego, będące następstwem „układu”, który ukrywa
fakt dokonania przestępstwa nie wyczerpuje przesłanki przewidzianej art. 403 § 1
4
pkt 2 k.p.c., jak również nie mógł być przyczyną dokonywania przez Sąd ustaleń
w tym zakresie.
Skarga nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
Z powyższych względów zażalenie jako nieuzasadnione Sąd Najwyższy
oddalił w oparciu o art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Na podstawie § 19 i 20 oraz § 6 pkt 7 i § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.1348 ze zm.) przyznane zostało
pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenie za nie opłaconą pomoc prawną
świadczoną z urzędu.