III CNP 2/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 2/09
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa H. F.
przeciwko A. I. i in.,
przy interwencji ubocznej Gminy Miejskiej K. po stronie powoda
o eksmisję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 kwietnia 2009 r.,
na skutek skargi pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 16 października 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 16 października 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
zażalenie pozwanych […], od postanowienia Sądu Rejonowego, w sprawie
z powództwa H. F., o eksmisję.
Pozwani wnieśli skargę na podstawie art. 4241
§ 1 k.p.c., w której żądali
stwierdzenia niezgodności z prawem tego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, przytoczenie podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne oraz wykazanie że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Tymczasem w skardze pozwanych brak jest uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody oraz wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne.
Z tych względów, stwierdziwszy że skarga pozwanych nie spełnia wymagań
określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie z powództwa H. F.
przeciwko A. I. i in.,
przy interwencji ubocznej Gminy Miejskiej K. po stronie powoda
o eksmisję,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 kwietnia 2009 r.,
na skutek skargi pozwanych o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 16 października 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 16 października 2007 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
zażalenie pozwanych […], od postanowienia Sądu Rejonowego, w sprawie
z powództwa H. F., o eksmisję.
Pozwani wnieśli skargę na podstawie art. 4241
§ 1 k.p.c., w której żądali
stwierdzenia niezgodności z prawem tego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, przytoczenie podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne oraz wykazanie że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Tymczasem w skardze pozwanych brak jest uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody oraz wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne.
Z tych względów, stwierdziwszy że skarga pozwanych nie spełnia wymagań
określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
jz