I CZ 17/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 142/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 17/09
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa K.O.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prezesa Sądu Okręgowego
w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2009 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
1) oddala zażalenie
2) nie obciąża strony powodowej kosztami postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie [...] Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę kasacyjną powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17
września 2008 r. Podstawą prawną odrzucenia skargi był art. 3986
§ 2 k.p.c. ze
względu na nie wniesienie należnej opłaty, zgodnie z art. 10, 13 i 18 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz.
1398 ze zm.).
W zażaleniu wniesionym przez adwokata ustanowionego z urzędu
pełnomocnikiem powoda zarzucono naruszenie art. 3984
§ 2 zd. 1 i art. 3986
§ 2
k.p.c. w zw. z art. 117 k.p.c. Wynika to stąd, zdaniem skarżącego, że odrzucenie
skargi kasacyjnej z powodu jej nieopłacenia nie powinno mieć miejsca, skoro
skarga została opłacona opłatą podstawową 30 złotych. Jeśli zaś sąd uznałby ją za
nieprawidłową, to powinien wezwać pełnomocnika do usunięcia braków w terminie
tygodniowym. Opłata podstawowa wiązała się ze zwolnieniem powoda od kosztów
sądowych w obu instancjach. Jego sytuacja materialna i rodzinna nie zmieniła się
od 2008 r., kiedy to otrzymał zwolnienie od kosztów. Można zatem było
przypuszczać na podstawie postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 25 listopada
2008 r. w sprawie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, a więc po zakończeniu
postępowania apelacyjnego, że zwolnienie od kosztów obejmuje także wniesienie
skargi kasacyjnej. Nie wiedząc jednak, czy tak jest, została uiszczona opłata
podstawowa, a ponieważ strona nie może domyślać się takich kwestii, oczekiwała
na ewentualne wezwanie do uzupełnienia opłaty.
Na zażalenie, odpowiedź przedstawiła Prokuratoria Generalna RP wnosząc
o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie można podzielić stanowiska skarżącego. Z tego między innymi powodu
wniesienie skargi kasacyjnej wymaga działania profesjonalnego, mającego
odpowiednie uprawnienia pełnomocnika, aby wszelkie czynności, również
o charakterze formalnym były prawidłowo wykonane. Wiadomo zaś, że ze
złożeniem pisma procesowego, zawierającego skargę kasacyjną wiąże się
3
wniesienie należnej opłaty. Dlatego nie potrzeba tu żadnych domysłów, tylko
poczynienia takich czynności, które albo będą wykonaniem tej powinności, albo
skorzysta się z uprawnienia do zwolnienia od kosztów sądowych w postępowaniu
kasacyjnym. Skarżący tego nie uczynił, dlatego pod pretekstem opłacenia skargi
kwotą 30 złotych wobec należności opiewającej na kwotę maksymalną nie może
teraz wykazywać braków, o których stanowi art. 3986
§ 1 w zw. z art. 3984
§ 2 zd. 1
k.p.c. Jak podnosi ponadto w swym stanowisku Prokuratoria Generalna, wątpliwe
jest powoływanie się przez skarżącego na art. 3986
§ 1 i 2 k.p.c. oraz art. 3984
§ 2
k.p.c. dla uzasadnienia obowiązku sądu do wezwania do usunięcia braków skargi
w postaci nakazania prawidłowego jej opłacenia, skoro w powołanym art. 3984
§ 2
zd. 1 k.p.c. nie wymienia się opłat sądowych jako elementów, którym powinna
odpowiadać skarga kasacyjna. Według zaś art. 3986
§ 2 k.p.c. skarga nieopłacona
podlega odrzuceniu, co słusznie uczynił Sąd Apelacyjny. Z kolei, z zażalenia
wynika, że pełnomocnik powoda doskonale znał stanowisko Sądu Najwyższego,
zawarte w uchwale siedmiu sędziów SN z dnia 5 czerwca 2008 r. (III CZP 142/07,
OSNC 2008, nr 11, poz. 122), dotyczące, wbrew twierdzeniom zażalenia, istoty
przedmiotowej kwestii.
Dlatego odrzucenie skargi było uzasadnione na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.,
a zażalenie na postanowienie w tej sprawie podlega oddaleniu na podstawie art.
385 k.p.c. w zw. z art. 39821
i 3941
§ 3 k.p.c. Nie obciążenie strony powodowej
kosztami postępowania kasacyjnego nastąpiło na podstawie art. 102 k.p.c. w zw.
z art. 39821
i 391 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa K.O.
przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prezesa Sądu Okręgowego
w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2009 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
1) oddala zażalenie
2) nie obciąża strony powodowej kosztami postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie [...] Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę kasacyjną powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17
września 2008 r. Podstawą prawną odrzucenia skargi był art. 3986
§ 2 k.p.c. ze
względu na nie wniesienie należnej opłaty, zgodnie z art. 10, 13 i 18 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz.
1398 ze zm.).
W zażaleniu wniesionym przez adwokata ustanowionego z urzędu
pełnomocnikiem powoda zarzucono naruszenie art. 3984
§ 2 zd. 1 i art. 3986
§ 2
k.p.c. w zw. z art. 117 k.p.c. Wynika to stąd, zdaniem skarżącego, że odrzucenie
skargi kasacyjnej z powodu jej nieopłacenia nie powinno mieć miejsca, skoro
skarga została opłacona opłatą podstawową 30 złotych. Jeśli zaś sąd uznałby ją za
nieprawidłową, to powinien wezwać pełnomocnika do usunięcia braków w terminie
tygodniowym. Opłata podstawowa wiązała się ze zwolnieniem powoda od kosztów
sądowych w obu instancjach. Jego sytuacja materialna i rodzinna nie zmieniła się
od 2008 r., kiedy to otrzymał zwolnienie od kosztów. Można zatem było
przypuszczać na podstawie postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 25 listopada
2008 r. w sprawie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, a więc po zakończeniu
postępowania apelacyjnego, że zwolnienie od kosztów obejmuje także wniesienie
skargi kasacyjnej. Nie wiedząc jednak, czy tak jest, została uiszczona opłata
podstawowa, a ponieważ strona nie może domyślać się takich kwestii, oczekiwała
na ewentualne wezwanie do uzupełnienia opłaty.
Na zażalenie, odpowiedź przedstawiła Prokuratoria Generalna RP wnosząc
o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie można podzielić stanowiska skarżącego. Z tego między innymi powodu
wniesienie skargi kasacyjnej wymaga działania profesjonalnego, mającego
odpowiednie uprawnienia pełnomocnika, aby wszelkie czynności, również
o charakterze formalnym były prawidłowo wykonane. Wiadomo zaś, że ze
złożeniem pisma procesowego, zawierającego skargę kasacyjną wiąże się
3
wniesienie należnej opłaty. Dlatego nie potrzeba tu żadnych domysłów, tylko
poczynienia takich czynności, które albo będą wykonaniem tej powinności, albo
skorzysta się z uprawnienia do zwolnienia od kosztów sądowych w postępowaniu
kasacyjnym. Skarżący tego nie uczynił, dlatego pod pretekstem opłacenia skargi
kwotą 30 złotych wobec należności opiewającej na kwotę maksymalną nie może
teraz wykazywać braków, o których stanowi art. 3986
§ 1 w zw. z art. 3984
§ 2 zd. 1
k.p.c. Jak podnosi ponadto w swym stanowisku Prokuratoria Generalna, wątpliwe
jest powoływanie się przez skarżącego na art. 3986
§ 1 i 2 k.p.c. oraz art. 3984
§ 2
k.p.c. dla uzasadnienia obowiązku sądu do wezwania do usunięcia braków skargi
w postaci nakazania prawidłowego jej opłacenia, skoro w powołanym art. 3984
§ 2
zd. 1 k.p.c. nie wymienia się opłat sądowych jako elementów, którym powinna
odpowiadać skarga kasacyjna. Według zaś art. 3986
§ 2 k.p.c. skarga nieopłacona
podlega odrzuceniu, co słusznie uczynił Sąd Apelacyjny. Z kolei, z zażalenia
wynika, że pełnomocnik powoda doskonale znał stanowisko Sądu Najwyższego,
zawarte w uchwale siedmiu sędziów SN z dnia 5 czerwca 2008 r. (III CZP 142/07,
OSNC 2008, nr 11, poz. 122), dotyczące, wbrew twierdzeniom zażalenia, istoty
przedmiotowej kwestii.
Dlatego odrzucenie skargi było uzasadnione na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.,
a zażalenie na postanowienie w tej sprawie podlega oddaleniu na podstawie art.
385 k.p.c. w zw. z art. 39821
i 3941
§ 3 k.p.c. Nie obciążenie strony powodowej
kosztami postępowania kasacyjnego nastąpiło na podstawie art. 102 k.p.c. w zw.
z art. 39821
i 391 § 1 k.p.c.