IV CZ 45/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 45/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa "M." Spółki z o.o.
przeciwko B.Z. i A.Z.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 maja 2009 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w O. postanowieniem z dnia 10 lutego 2009 r., na podstawie
art. 1302
§ 3 k.p.c., odrzucił apelację powódki wniesiona przez jej zawodowego
pełnomocnika (adwokata), stwierdzając, że nie została od niej uiszczona należna
opłata, bowiem zamiast kwoty 658 zł uiszczona została kwota 558 zł.
Rozpoznając zażalenie, zawierające wniosek o uchylenie tego
postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powołane w zażaleniu okoliczności nie stanowią argumentów
usprawiedliwiających wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako
bezzasadnego. Postanowienie Sądu Okręgowego zgodne jest z aktualnym stanem
prawnym. Jest okolicznością bezsporną, że pełnomocnik skarżącej, mimo że ciąży
na nim ustawowy obowiązek uiszczenia należnej opłaty od apelacji podlegającej
opłacie stosunkowej, takiej opłaty nie uiścił. Nie jest bowiem „opłatą należną” opłata
w wysokości niższej, niż opłata obliczona od wartości przedmiotu zaskarżenia.
Okoliczność, że Sąd bezzasadnie wezwał pełnomocnika skarżącej do uiszczenia
dodatkowo kwoty 142 zł (nota bene przewyższającej różnicę między kwota
uiszczoną, a kwotą należną) nie sanuje braku w postaci nieuiszczenia należnej
opłaty. Skutkiem nieuiszczenia od apelacji, wniesionej przez adwokata, należnej
opłaty sądowej jest odrzucenie apelacji (art.1302
§ 3 k.p.c.). W świetle
przytoczonych regulacji prawnych, zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie
i dlatego należało orzec, jak wyżej (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 13 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa "M." Spółki z o.o.
przeciwko B.Z. i A.Z.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 maja 2009 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w O. postanowieniem z dnia 10 lutego 2009 r., na podstawie
art. 1302
§ 3 k.p.c., odrzucił apelację powódki wniesiona przez jej zawodowego
pełnomocnika (adwokata), stwierdzając, że nie została od niej uiszczona należna
opłata, bowiem zamiast kwoty 658 zł uiszczona została kwota 558 zł.
Rozpoznając zażalenie, zawierające wniosek o uchylenie tego
postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powołane w zażaleniu okoliczności nie stanowią argumentów
usprawiedliwiających wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako
bezzasadnego. Postanowienie Sądu Okręgowego zgodne jest z aktualnym stanem
prawnym. Jest okolicznością bezsporną, że pełnomocnik skarżącej, mimo że ciąży
na nim ustawowy obowiązek uiszczenia należnej opłaty od apelacji podlegającej
opłacie stosunkowej, takiej opłaty nie uiścił. Nie jest bowiem „opłatą należną” opłata
w wysokości niższej, niż opłata obliczona od wartości przedmiotu zaskarżenia.
Okoliczność, że Sąd bezzasadnie wezwał pełnomocnika skarżącej do uiszczenia
dodatkowo kwoty 142 zł (nota bene przewyższającej różnicę między kwota
uiszczoną, a kwotą należną) nie sanuje braku w postaci nieuiszczenia należnej
opłaty. Skutkiem nieuiszczenia od apelacji, wniesionej przez adwokata, należnej
opłaty sądowej jest odrzucenie apelacji (art.1302
§ 3 k.p.c.). W świetle
przytoczonych regulacji prawnych, zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie
i dlatego należało orzec, jak wyżej (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).