II CNP 23/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 23/09
POSTANOWIENIE
Dnia 21 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 maja 2009 r.,
skargi B.B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. akt [...],
wydanego w sprawie z wniosku E.Z. i P.Z.
przy uczestnictwie B.B.
o ustanowienie drogi koniecznej,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od B.B. na rzecz E.Z. i P.Z. kwotę 180 zł (sto
osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. jednym z kreatywnych wymagań skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykazanie
przez skarżącego, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Jak wskazał Sąd Najwyższy
wymaganie to jest spełnione, jeżeli skarżący w wyodrębnionym wywodzie prawnym
dokona analizy prawnej w zakresie możliwości wzruszenia zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych i w sposób wyczerpujący wywiedzie
oraz wykaże, że nie było i nie jest to możliwe (porównaj między innymi orzeczenia
z dnia 17 sierpnia 2005 r. I CNP 5/05, OSNC 2006/1/17 i z dnia 27 stycznia 2006 r.
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140). Dlatego nie jest wystarczające jedynie
stwierdzenie, jak uczynił to skarżący, że zaskarżone orzeczenie nie podlega
wzruszeniu w drodze innych środków prawnych, bowiem brak ustawowej podstawy
do złożenia skargi o wznowienie postępowania, a nadto orzeczenie to nie podlega
zaskarżeniu skargą kasacyjną.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. odrzucił skargę i zasądził od skarżącego na rzecz P. i E.Z. koszty
postępowania, zgodnie z ich wnioskiem zawartym w odpowiedzi na skargę (art. 98
w zw. z art. 108 § 1, art. 42412
i art. 39821
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 maja 2009 r.,
skargi B.B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. akt [...],
wydanego w sprawie z wniosku E.Z. i P.Z.
przy uczestnictwie B.B.
o ustanowienie drogi koniecznej,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od B.B. na rzecz E.Z. i P.Z. kwotę 180 zł (sto
osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. jednym z kreatywnych wymagań skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest wykazanie
przez skarżącego, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Jak wskazał Sąd Najwyższy
wymaganie to jest spełnione, jeżeli skarżący w wyodrębnionym wywodzie prawnym
dokona analizy prawnej w zakresie możliwości wzruszenia zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych i w sposób wyczerpujący wywiedzie
oraz wykaże, że nie było i nie jest to możliwe (porównaj między innymi orzeczenia
z dnia 17 sierpnia 2005 r. I CNP 5/05, OSNC 2006/1/17 i z dnia 27 stycznia 2006 r.
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140). Dlatego nie jest wystarczające jedynie
stwierdzenie, jak uczynił to skarżący, że zaskarżone orzeczenie nie podlega
wzruszeniu w drodze innych środków prawnych, bowiem brak ustawowej podstawy
do złożenia skargi o wznowienie postępowania, a nadto orzeczenie to nie podlega
zaskarżeniu skargą kasacyjną.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. odrzucił skargę i zasądził od skarżącego na rzecz P. i E.Z. koszty
postępowania, zgodnie z ich wnioskiem zawartym w odpowiedzi na skargę (art. 98
w zw. z art. 108 § 1, art. 42412
i art. 39821
k.p.c.).