Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 32/09
POSTANOWIENIE
Dnia 22 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi strony powodowej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 4 czerwca 2008 r., w sprawie z powództwa Wyższej Szkoły Humanistycznej
w G.
przeciwko D. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 maja 2009 r.,
I. odrzuca skargę;
II. zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę
120 (sto dwadzieścia) zł z tytułu zwrotu kosztów
postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Strona powodowa Wyższa Szkoła Humanistyczna wniosła skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w
G. z dnia 4 czerwca 2008 r. Zaskarżonym skargą wyrokiem Sąd odwoławczy,
uwzględniając apelację pozwanej D. M., zmienił wyrok Sądu Rejonowego z dnia 16
stycznia 2008 r. zasądzający na rzecz strony powodowej żądaną przez nią kwotę i
oddalił powództwo.
W odpowiedzi na skargę strona pozwana domagała się oddalenia skargi
i zasądzenia kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna, gdyż została skonstruowana w wadliwy
sposób. Środek ten dotknięty jest licznymi nieusuwalnymi brakami zasadniczych
elementów konstrukcyjnych, o których mowa w art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c.
Każdy tego rodzaju brak stanowi samodzielną i wystarczającą podstawę do
odrzucenia skargi (por. np. postanowienie SN z dnia 19 października 2006 r.,
IV CNP 86/06, niepubl. i postanowienie SN z dnia 16 lutego 2007 r., V CNP 8/07,
niepubl.)
W skardze nie wskazano przepisu prawa, z którym zaskarżony skargą wyrok
jest, zdaniem strony skarżącej, niezgodny (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
Przytoczenie podstaw skargi nie jest równoznaczne ze spełnieniem tego obowiązku
i nie może go zastąpić. Oba te wymagania są wyraźnie przez ustawodawcę
odróżniane, a zatem muszą być spełnione w sposób niezależny i odrębny
(por. m.in. postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r., l CNP 12/06, niepubl. oraz
postanowienie SN z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, niepubl.).
Skarga nie spełnia ponadto wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. Wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nadal nie jest możliwe stanowi jeden
z nieodzownych elementów tego szczególnego środka procesowego. W skardze
wskazano jedynie, że ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia stronie od
3
wskazanego wyroku Sądu Okręgowego nie przysługuje skarga kasacyjna.
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury odniesienie się wyłącznie do
wskazanego środka zaskarżenia nie może być uznane za zadośćuczynienie
obowiązkowi wynikającemu z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Na skarżącym spoczywa
obowiązek przeanalizowania wszelkich przewidzianych prawem środków
procesowych, które mogłyby ewentualnie wchodzić w rachubę przy wzruszeniu
wymienionego wyroku (np. skargi o wznowienie postępowania) i przedstawienia w
tym zakresie stosownych wniosków (por. postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005
r., l CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 7 i z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05,
OSNC 2006. nr 7-8, poz. 140).
Skarga dotknięta jest jeszcze jedną zasadniczą wadą. W skardze nie
uprawdopodobniono wyrządzenia szkody spowodowanej wydaniem zaskarżonego
obecnie orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). W tym zakresie powódka
ograniczyła się do stwierdzenia, że szkoda taka wiąże się z pozbawieniem jej
możliwości uzyskania kwoty, której zapłaty dochodziła w procesie zakończonym
wyrokiem Sądu odwoławczego z dnia 4 czerwca 2008 r. Stwierdzenie to nie czyni
zadość wskazanemu wymaganiu. Powołanie się na prawomocne oddalenie
powództwa bez przedstawienia dalszej przekonującej jurydycznej argumentacji
mogącej przemawiać za tym, że szkoda określona przez stronę skarżącą została jej
rzeczywiście wyrządzona oraz bez wskazania odpowiednich środków mających
uwiarygodnić to twierdzenie, samo w sobie nie jest wystarczające do spełnienia
obowiązku przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Należy mieć na uwadze,
że nieuwzględnienie powództwa nie może być utożsamiane z wyrządzeniem
stronie szkody, której rozmiary odpowiadają wartości określonych w pozwie
roszczeń. Konieczne są zatem - jak wskazano - dalsze szczegółowe wyjaśnienia,
bez których o uprawdopodobnieniu poniesienia szkody przez stronę skarżącą
w ogóle mowy być nie może. Stanowisko to zostało już wielokrotnie wyrażone
w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. m.in. postanowienie SN z dnia
13 listopada 2007 r., III BP 7/07, OSNP 2009, nr 1-2, poz. 11 oraz postanowienie
SN z dnia 23 października 2008 r., V CNP 26/09, niepubl.). Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jako środek procesowy
o szczególnym charakterze musi spełniać wysokie wymagania, które zostały
4
postawione jej przez ustawodawcę. W celu umożliwienia zadośćuczynienia tym
wymaganiom sporządzenie i wniesienie skargi zostało objęte przymusem
adwokacko-radcowskim (art. 871
k.p.c.). W konsekwencji wszelkie uchybienia
w zakresie konstruowania poszczególnych elementów skargi nie podlegają
usunięciu na podstawie art. 4246
§ 2 k.p.c.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji,
na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania ze skargi orzeczono na podstawie (odpowiednio)
art. 98 § 1 i 3 oraz art. 108 § 1 k.p.c.
jz

IV CNP 32/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia