Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 73/09
POSTANOWIENIE
Dnia 24 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z wniosku S. P.
przy uczestnictwie M. P., J. Z., B. P. i M. R.
o częściowy dział spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 czerwca 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki M. R.
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 10 września 2008 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i oddala wniosek adwokat A. Ż. o
zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 września 2008 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
apelację uczestniczki M. R. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 21
listopada 2007 r.
Od postanowienia Sądu Okręgowego skargę kasacyjną wniosła
uczestniczka M. R. zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1
k.p.c. „przez zaniechanie zbadania istotnych dla sprawy okoliczności zgodnie z
wymogiem art. 227 k.p.c., przez co orzekł bez należycie wszechstronnego
rozpoznania okoliczności faktycznych istotnych dla wyniku sprawy”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Treść tego przepisu
wskazuje, że wprawdzie dopuszczalne jest oparcie skargi kasacyjnej na podstawie
naruszenia przepisów postępowania, jednak z wyłączeniem zarzutów dotyczących
ustalenia faktów lub oceny dowodów, choćby naruszenie odnośnych przepisów
mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd Najwyższy w postanowieniu z 23
września 2007 r., III CSK 13/05 (OSNC 2006, nr 4, poz. 76) wyjaśnił, że skarga
kasacyjna oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny
dowodów, niewskazująca na inne naruszenia prawa, jest niedopuszczalna jako
nieoparta na ustawowej podstawie.
Skarga kasacyjna wniesiona przez uczestniczkę oparta została wyłącznie na
zarzutach dotyczących ustaleń i oceny dowodów, tj. na zarzucie obrazy art. 233
k.p.c. i art. 227 k.p.c., i z tego względu podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Skarga kasacyjna uczestniczki podlega odrzuceniu także z tego względu, że
wskazana przez nią wartość przedmiotu zaskarżenia, opiewająca na kwotę 51 955
zł, jest niższa od wyznaczonej przez art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c. minimalnej wartości
przedmiotu zaskarżenia, która warunkuje dopuszczalność skargi kasacyjnej
w sprawach o dział spadku. W postanowieniu z dnia 21 stycznia 2003 r., III CZ
153/02 (OSNC 2004, nr 4, poz. 60) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że w sprawach o dział
spadku wartość przedmiotu zaskarżenia nie może przekraczać wartości udziału
należącego do uczestnika wnoszącego kasację. Tylko wyjątkowo, gdy uczestnik
podważa samą zasadę podziału albo gdy zaskarża rozstrzygnięcie dotyczące
roszczeń dochodzonych z tytułu posiadania rzeczy wspólnej lub tytułem zwrotu
3
pożytków albo rozliczenia nakładów, wartość zaskarżenia może być wyższa niż
wartość jego udziału. Tymczasem uczestniczka w skardze kasacyjnej sama
określiła wartość swego udziału w spadku na kwotę 51 955 zł, co w oczywisty
sposób nie spełnia wymagania art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3986
§ 2
w związku z art. 3983
§ 3 i art. 5191
§ 4 pkt 3 k.p.c.
Wniosek pełnomocnika uczestniczki o zwrot kosztów pomocy prawnej
udzielonej z urzędu został oddalony ze względu na wniesienie skargi kasacyjnej
oczywiście niedopuszczalnej i opartej na wadliwych podstawach. Taka czynność
nie może być uznana za świadczenie pomocy prawnej z urzędu (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC
2008, nr 3, poz. 41).

III CSK 73/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia