I CNP 53/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 53/09
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie ze skargi B. I. – następcy prawnego E. M. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w W. z dnia 9 lutego 2007 r.,
wydanego w sprawie
z wniosku C. K.
przy uczestnictwie E. M. B., J. B., C. K., L. K. i T. R.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lipca 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
B. I., występując jako następca prawny uczestniczki postępowania E. M. B.,
w dniu 27 maja 2008 r. wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2006 r.,
oddalającego apelację E. M. B. od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia
18 października 2004 r., którym stwierdzone zostało, że C. K. i E. K. nabyli przez
zasiedzenie własność nieruchomości opisanej w tym postanowieniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. Stosownie do art. 4246
§ 1 k.p.c. termin do wniesienia skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wynosi dwa lata
i biegnie od dnia uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia. Ponieważ
postanowienie zaskarżone przez B. I. jest postanowieniem sądu drugiej instancji,
uprawomocniło się z chwilą jego wydania (art. 363 § 1 k.p.c.). Skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia wniesiona zatem
została po upływie terminu. Do biegu tego terminu podlega bowiem wliczeniu czas,
w którym skargę mogła wnieść poprzedniczka prawna skarżącej.
2. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna m.in. zawierać wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.) Skarga wniesiona prze B. I. nie zawiera tego elementu
Powyższe okoliczności powodują, że na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
skarga wniesiona przez B. I. podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy.
Według art. 4248
§ 2 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia podlega także odrzuceniu, m.in. jeżeli zmiana
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych była możliwa.
Od postanowienia zaskarżonego przez B. I. przysługiwała skarga kasacyjna (art.
5191
§ 1 k.p.c.). Zmiana zaskarżonego orzeczenia była zatem możliwa w drodze
zaskarżenia go skargą kasacyjną. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że uczestniczka
postępowania E. M. B. skargę taką wniosła i postanowieniem Sądu Najwyższego z
dnia 14 grudnia 2006 r. została ona odrzucona.
3
Sąd Najwyższy postanowił zatem, jak w sentencji.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie ze skargi B. I. – następcy prawnego E. M. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w W. z dnia 9 lutego 2007 r.,
wydanego w sprawie
z wniosku C. K.
przy uczestnictwie E. M. B., J. B., C. K., L. K. i T. R.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lipca 2009 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
B. I., występując jako następca prawny uczestniczki postępowania E. M. B.,
w dniu 27 maja 2008 r. wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2006 r.,
oddalającego apelację E. M. B. od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia
18 października 2004 r., którym stwierdzone zostało, że C. K. i E. K. nabyli przez
zasiedzenie własność nieruchomości opisanej w tym postanowieniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
1. Stosownie do art. 4246
§ 1 k.p.c. termin do wniesienia skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wynosi dwa lata
i biegnie od dnia uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia. Ponieważ
postanowienie zaskarżone przez B. I. jest postanowieniem sądu drugiej instancji,
uprawomocniło się z chwilą jego wydania (art. 363 § 1 k.p.c.). Skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia wniesiona zatem
została po upływie terminu. Do biegu tego terminu podlega bowiem wliczeniu czas,
w którym skargę mogła wnieść poprzedniczka prawna skarżącej.
2. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna m.in. zawierać wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.) Skarga wniesiona prze B. I. nie zawiera tego elementu
Powyższe okoliczności powodują, że na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
skarga wniesiona przez B. I. podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy.
Według art. 4248
§ 2 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia podlega także odrzuceniu, m.in. jeżeli zmiana
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych była możliwa.
Od postanowienia zaskarżonego przez B. I. przysługiwała skarga kasacyjna (art.
5191
§ 1 k.p.c.). Zmiana zaskarżonego orzeczenia była zatem możliwa w drodze
zaskarżenia go skargą kasacyjną. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że uczestniczka
postępowania E. M. B. skargę taką wniosła i postanowieniem Sądu Najwyższego z
dnia 14 grudnia 2006 r. została ona odrzucona.
3
Sąd Najwyższy postanowił zatem, jak w sentencji.
md