I CZ 34/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CK 98/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 34/09
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa M. Ś.
przeciwko „PZ C. Polska” S.A.
i Skarbowi Państwa - Ministrowi Skarbu Państwa
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lipca 2009 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 listopada 2008 r.,
1) oddala zażalenie;
2) nie obciąża powódki kosztami postępowania
zażaleniowego na rzecz strony pozwanej.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 lipca 2008 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację
powódki M. Ś. od wyroku Sądu Rejonowego w W.
Postanowieniem z dnia 17 października 2008 r. Sąd ten zwolnił powódkę
z obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej od powyższego wyroku
częściowo, tj. ponad kwotę 1000 zł, oddalając wniosek w pozostałej części,
a następnie postanowieniem z dnia 21 listopada 2008 r. odrzucił zażalenie powódki
na to postanowienie. Nieopłacona skarga kasacyjna powódki została odrzucona na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. postanowieniem z dnia 21 listopada 2008 r. W jego
uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że wniesienie przez powódkę zażalenia na
postanowienie z dnia 17 października 2008 r. w przedmiocie częściowego
zwolnienia od uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej nie wpłynęło na bieg terminu
do uzupełnienia jej braków formalnych. Postanowienie to nie podlegało zaskarżeniu
(art. 3941
§ 1 do 3 k.p.c.) i nie wymagało uzasadnienia, podlegało natomiast
natychmiastowemu wykonaniu.
W zażaleniu, którego zakresem objęte zostało powyższe postanowienie oraz
postanowienie o odrzuceniu zażalenia powódki na postanowienie o częściowym
oddaleniu wniosku o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej skarżąca zarzuciła
naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 394 § 1 k.p.c. w zw. z art. 102 i art. 101
u.k.s.c. przez niewłaściwe zastosowanie i błędne uznanie, iż od postanowienia
dotyczącego oddalenia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w całości nie
przysługuje zażalenie, a przez to powódka była zobowiązana uiścić opłatę sądowa
w wysokości 1000 zł od skargi kasacyjnej bez rozpoznania w/w zażalenia. Nadto
podnosiła, że brak uzasadnienia do zaskarżonego postanowienia odrzucającego
zażalenie powódki jako niedopuszczalne uniemożliwia ustosunkowanie się do
motywów jego wydania.
Wnosiła o uchylenie obu postanowień i przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
3
Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenie
w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych jako niedopuszczalne.
Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem powódka, które odrzucone zostało przez
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r.
Przedmiotem rozpoznania pozostaje obecnie przedstawione Sądowi
Najwyższemu przez Sąd Okręgowy zażalenie powódki na postanowienie z dnia
21 listopada 2008 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Zażalenie jest nieuzasadnione.
W sprawie niewątpliwy jest fakt nieuiszczenia przez powódkę opłaty od
skargi kasacyjnej, którego skarżąca nie kwestionuje w zażaleniu. Jak trafnie
wskazał Sąd Okręgowy, na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie
odmowy zwolnienia od kosztów sądowych nie przysługuje zażalenie do Sądu
Najwyższego (post. SN z dnia 28 września 1999 r., II CK 98/99, nie publ.).
Zaskarżenie przez powódkę postanowienia o częściowej odmowie
zwolnienia od opłaty należnej od skargi kasacyjnej niedopuszczalnym z mocy
ustawy zażaleniem nie miało wpływu na bieg terminu do jej uiszczenia, który
upłynął bezskutecznie. Nieopłacona skarga podlegała więc odrzuceniu na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy może przy rozpoznawaniu zażalenia na postanowienie
odrzucające skargę kasacyjną z powodu nieuiszczenia należnej od niej opłaty,
badać zasadność odmowy zwolnienia od niej, jednak może to uczynić tylko na
wniosek skarżącego zawarty w zażaleniu (art. 39821
k.p.c. w zw. z art. 380 k.p.c.).
Wniosku takiego nie zawiera rozpoznawane zażalenie, zaś samo zawarte w nim
twierdzenie o bezzasadności odmowy zwolnienia powódki od tej opłaty nie może
wywołać skutku określonego w art. 380 k.p.c.
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu stosownie do art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na
podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa M. Ś.
przeciwko „PZ C. Polska” S.A.
i Skarbowi Państwa - Ministrowi Skarbu Państwa
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lipca 2009 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 listopada 2008 r.,
1) oddala zażalenie;
2) nie obciąża powódki kosztami postępowania
zażaleniowego na rzecz strony pozwanej.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 lipca 2008 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację
powódki M. Ś. od wyroku Sądu Rejonowego w W.
Postanowieniem z dnia 17 października 2008 r. Sąd ten zwolnił powódkę
z obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej od powyższego wyroku
częściowo, tj. ponad kwotę 1000 zł, oddalając wniosek w pozostałej części,
a następnie postanowieniem z dnia 21 listopada 2008 r. odrzucił zażalenie powódki
na to postanowienie. Nieopłacona skarga kasacyjna powódki została odrzucona na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. postanowieniem z dnia 21 listopada 2008 r. W jego
uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że wniesienie przez powódkę zażalenia na
postanowienie z dnia 17 października 2008 r. w przedmiocie częściowego
zwolnienia od uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej nie wpłynęło na bieg terminu
do uzupełnienia jej braków formalnych. Postanowienie to nie podlegało zaskarżeniu
(art. 3941
§ 1 do 3 k.p.c.) i nie wymagało uzasadnienia, podlegało natomiast
natychmiastowemu wykonaniu.
W zażaleniu, którego zakresem objęte zostało powyższe postanowienie oraz
postanowienie o odrzuceniu zażalenia powódki na postanowienie o częściowym
oddaleniu wniosku o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej skarżąca zarzuciła
naruszenie art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 394 § 1 k.p.c. w zw. z art. 102 i art. 101
u.k.s.c. przez niewłaściwe zastosowanie i błędne uznanie, iż od postanowienia
dotyczącego oddalenia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w całości nie
przysługuje zażalenie, a przez to powódka była zobowiązana uiścić opłatę sądowa
w wysokości 1000 zł od skargi kasacyjnej bez rozpoznania w/w zażalenia. Nadto
podnosiła, że brak uzasadnienia do zaskarżonego postanowienia odrzucającego
zażalenie powódki jako niedopuszczalne uniemożliwia ustosunkowanie się do
motywów jego wydania.
Wnosiła o uchylenie obu postanowień i przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
3
Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenie
w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych jako niedopuszczalne.
Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem powódka, które odrzucone zostało przez
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r.
Przedmiotem rozpoznania pozostaje obecnie przedstawione Sądowi
Najwyższemu przez Sąd Okręgowy zażalenie powódki na postanowienie z dnia
21 listopada 2008 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Zażalenie jest nieuzasadnione.
W sprawie niewątpliwy jest fakt nieuiszczenia przez powódkę opłaty od
skargi kasacyjnej, którego skarżąca nie kwestionuje w zażaleniu. Jak trafnie
wskazał Sąd Okręgowy, na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie
odmowy zwolnienia od kosztów sądowych nie przysługuje zażalenie do Sądu
Najwyższego (post. SN z dnia 28 września 1999 r., II CK 98/99, nie publ.).
Zaskarżenie przez powódkę postanowienia o częściowej odmowie
zwolnienia od opłaty należnej od skargi kasacyjnej niedopuszczalnym z mocy
ustawy zażaleniem nie miało wpływu na bieg terminu do jej uiszczenia, który
upłynął bezskutecznie. Nieopłacona skarga podlegała więc odrzuceniu na
podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy może przy rozpoznawaniu zażalenia na postanowienie
odrzucające skargę kasacyjną z powodu nieuiszczenia należnej od niej opłaty,
badać zasadność odmowy zwolnienia od niej, jednak może to uczynić tylko na
wniosek skarżącego zawarty w zażaleniu (art. 39821
k.p.c. w zw. z art. 380 k.p.c.).
Wniosku takiego nie zawiera rozpoznawane zażalenie, zaś samo zawarte w nim
twierdzenie o bezzasadności odmowy zwolnienia powódki od tej opłaty nie może
wywołać skutku określonego w art. 380 k.p.c.
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu stosownie do art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na
podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
md