III CZ 36/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 36/09
POSTANOWIENIE
Dnia 4 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa R.U.
przeciwko „Z.” S.A. i "C.” S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 4 września 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej "C.” S.A.
na postanowienie Sądu Okręgowego w N.
z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od pozwanej "C.” S.A. na rzecz
powoda kwotę 1100 zł (tysiąc sto zł) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2008 r. Sąd Rejonowy w N. oddalił powództwo
R.U. przeciwko Z. S.A. oraz C. S.A. o odszkodowanie i rentę.
W częściowym uwzględnieniu apelacji powoda Sąd Okręgowy w N.
orzeczeniem z dnia 27 listopada 2008 r. zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w
ten sposób, że zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 41 753 zł tytułem
odszkodowania oraz kwoty po 600 zł miesięcznie tytułem renty uzupełniającej, a w
pozostałej części powództwo oddalił. Oddalił także apelację w pozostałym zakresie
i zażalenie pozwanego C. dotyczące orzeczenia o kosztach oraz orzekł o kosztach
postępowania za obie instancje.
Wyrok Sądu Okręgowego został zaskarżony przez pozwane C. z wyraźnym
zaznaczeniem, że zaskarżeniem objęty jest cały wyrok, a zatem także
rozstrzygnięcie oddalające pozostałą część żądania. W związku z tym wartość
przedmiotu zaskarżenia określono na kwotę 74 990 zł.
Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił tę skargę,
stwierdzając, że przedmiotem zaskarżenia pozwanego może być tylko orzeczenie
uwzględniające powództwo, a jego wartość – zgodnie z art. 19 § 1 i art. 22 k.p.c. –
wynosi łącznie kwotę 48 953 zł, a więc poniżej kwoty stanowiącej próg
dopuszczalności skargi kasacyjnej określony w art. 3982
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu pozwanego C. S.A. podniesiono, że świadomie zostało
zaskarżone orzeczenie Sądu drugiej instancji w całości, a więc także w części
oddalającej powództwo skierowane przeciwko niemu. W ocenie skarżącego,
orzeczenie oddalające powództwo, „pomimo pozornej korzystności dla
pozwanego”, jest niezgodne z jego stanowiskiem procesowym kwestionującym
samą zasadę żądania. Tymczasem Sąd Okręgowy przyjął, że roszczenia powoda
zasługują co do zasady na uwzględnienie, lecz są tylko wygórowane. W związku z
tym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
przysługującym – w określonych przez ustawę wypadkach – od sentencji
orzeczenia, a nie od uzasadnienia. Tymczasem ze skargi wniesionej przez
pozwane C. wynika, że nie podważa ono orzeczenia o częściowym oddaleniu
3
powództwa (pkt 1. III sentencji wyroku Sądu Okręgowego w N.), które jest zgodne z
żądaniem procesowym, lecz uzasadnienie rozstrzygnięcia w tym zakresie,
kwestionując przyjęte przez Sąd motywy. W ten sposób doszło do naruszenia
zasad zaskarżalności oraz ominięcia granic określonych w art. 3982
§ 1 k.p.c., co
należy uznać za nadużycie prawa procesowego.
Trzeba przy tym zważyć, że kwestionowane przez skarżącego motywy nie
mają wpływu na ocenę zakresu powagi rzeczy osądzonej, jak też nie zachodzą
jakiekolwiek inne przyczyny, które świadczą o rzekomym „pokrzywdzeniu” strony
pozwanej; w zaskarżonym zakresie powództwo zostało oddalone, a więc zapadł
wyrok w pełni zgodny z żądaniem strony pozwanej, a w pozostałym wprawdzie
uwzględnione, ale w części, która nie podlega skardze kasacyjnej.
Z tych względów, skoro kodeks postępowania cywilnego nie dopuszcza
skargi kasacyjnej od uzasadnienia, a w części, w której skarga taka jest ze względu
na przedmiot niewyłączona, nie zostało spełnione wymaganie określone w art. 3982
§ 1 k.p.c., należało zaskarżone zażaleniem postanowienie uznać za trafne.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 w związku z art. 391 § 1 i art.
39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa R.U.
przeciwko „Z.” S.A. i "C.” S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 4 września 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej "C.” S.A.
na postanowienie Sądu Okręgowego w N.
z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i zasądza od pozwanej "C.” S.A. na rzecz
powoda kwotę 1100 zł (tysiąc sto zł) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2008 r. Sąd Rejonowy w N. oddalił powództwo
R.U. przeciwko Z. S.A. oraz C. S.A. o odszkodowanie i rentę.
W częściowym uwzględnieniu apelacji powoda Sąd Okręgowy w N.
orzeczeniem z dnia 27 listopada 2008 r. zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w
ten sposób, że zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 41 753 zł tytułem
odszkodowania oraz kwoty po 600 zł miesięcznie tytułem renty uzupełniającej, a w
pozostałej części powództwo oddalił. Oddalił także apelację w pozostałym zakresie
i zażalenie pozwanego C. dotyczące orzeczenia o kosztach oraz orzekł o kosztach
postępowania za obie instancje.
Wyrok Sądu Okręgowego został zaskarżony przez pozwane C. z wyraźnym
zaznaczeniem, że zaskarżeniem objęty jest cały wyrok, a zatem także
rozstrzygnięcie oddalające pozostałą część żądania. W związku z tym wartość
przedmiotu zaskarżenia określono na kwotę 74 990 zł.
Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy odrzucił tę skargę,
stwierdzając, że przedmiotem zaskarżenia pozwanego może być tylko orzeczenie
uwzględniające powództwo, a jego wartość – zgodnie z art. 19 § 1 i art. 22 k.p.c. –
wynosi łącznie kwotę 48 953 zł, a więc poniżej kwoty stanowiącej próg
dopuszczalności skargi kasacyjnej określony w art. 3982
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu pozwanego C. S.A. podniesiono, że świadomie zostało
zaskarżone orzeczenie Sądu drugiej instancji w całości, a więc także w części
oddalającej powództwo skierowane przeciwko niemu. W ocenie skarżącego,
orzeczenie oddalające powództwo, „pomimo pozornej korzystności dla
pozwanego”, jest niezgodne z jego stanowiskiem procesowym kwestionującym
samą zasadę żądania. Tymczasem Sąd Okręgowy przyjął, że roszczenia powoda
zasługują co do zasady na uwzględnienie, lecz są tylko wygórowane. W związku z
tym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
przysługującym – w określonych przez ustawę wypadkach – od sentencji
orzeczenia, a nie od uzasadnienia. Tymczasem ze skargi wniesionej przez
pozwane C. wynika, że nie podważa ono orzeczenia o częściowym oddaleniu
3
powództwa (pkt 1. III sentencji wyroku Sądu Okręgowego w N.), które jest zgodne z
żądaniem procesowym, lecz uzasadnienie rozstrzygnięcia w tym zakresie,
kwestionując przyjęte przez Sąd motywy. W ten sposób doszło do naruszenia
zasad zaskarżalności oraz ominięcia granic określonych w art. 3982
§ 1 k.p.c., co
należy uznać za nadużycie prawa procesowego.
Trzeba przy tym zważyć, że kwestionowane przez skarżącego motywy nie
mają wpływu na ocenę zakresu powagi rzeczy osądzonej, jak też nie zachodzą
jakiekolwiek inne przyczyny, które świadczą o rzekomym „pokrzywdzeniu” strony
pozwanej; w zaskarżonym zakresie powództwo zostało oddalone, a więc zapadł
wyrok w pełni zgodny z żądaniem strony pozwanej, a w pozostałym wprawdzie
uwzględnione, ale w części, która nie podlega skardze kasacyjnej.
Z tych względów, skoro kodeks postępowania cywilnego nie dopuszcza
skargi kasacyjnej od uzasadnienia, a w części, w której skarga taka jest ze względu
na przedmiot niewyłączona, nie zostało spełnione wymaganie określone w art. 3982
§ 1 k.p.c., należało zaskarżone zażaleniem postanowienie uznać za trafne.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 w związku z art. 391 § 1 i art.
39821
k.p.c.