V CZ 38/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 38/09
POSTANOWIENIE
Dnia 10 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M.K.
przeciwko J.J. i P. S.A.
o zadośćuczynienie, odszkodowanie i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 września 2009 r.,
zażalenia pozwanego J.J. na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 16 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie; zasądza od pozwanego J.J. na rzecz
powoda kwotę 1200 (tysiąc dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 16 czerwca 2009 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego J.J., wniesioną od wyroku tego sądu z dnia 26 marca 2009
r., ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczona w tej skardze była niższa
od wartości przedmiotu sporu i jednocześnie była niższa od pułapu określonego w
art. 3982
§ 1 k.p.c. decydującego o dopuszczalności skargi.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany J.J. podnosił naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż w sprawie wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż 50.000 zł. W uzasadnieniu zażalenia skarżący stara się wykazać, że
wartość przedmiotu zaskarżenia we wniesionej skardze przekracza wskazany
w art. 3982
§ 1 k.p.c. próg dopuszczalności skargi kasacyjnej, częściowo
powtarzając argumentację zawartą w skardze. Ostatecznie wnosił o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przyjęcie wniesionej skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie powód dochodził od obu pozwanych trzech roszczeń
majątkowych: a) zadośćuczynienia (w wysokości 60.000 zł); b) odszkodowania
(w rozmiarze 1.775,70); c) oraz ustalenia odpowiedzialności obu pozwanych,
w tym – wnoszącego zażalenie (w wysokości 5.000 zł, k. 220 akt sprawy) za skutki
wypadku powoda na przyszłość. Ostatecznie powód określił wartość przedmiotu
zaskarżenia na kwotę 66.775,70 zł (k. 220 akt sprawy). W wyniku rozpatrzenia
wniesionej przez powoda i pozwanego J.J. apelacji sąd drugiej instancji podwyższył
zasądzone od tego pozwanego świadczenie (z kwoty 20.472,70 zł do kwoty
30.746,89 zł) i utrzymał rozstrzygnięcie w przedmiocie ustalenia odpowiedzialności
obu pozwanych na przyszłość. Oddalił natomiast żądanie powoda w pozostałym
zakresie. Wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną nie mogła zatem
przewyższać ostatecznie zasądzonej należności na rzecz powoda, tj. kwoty
30.746,89 (roszczenie a i b), powiększonej o kwotę 5.000 zł (wartość roszczenia
c). Nie może być zatem brana pod uwagę wartość przedmiotu zaskarżenia
wskazana w skardze kasacyjnej w wysokości 50.000 zł z argumentacją prawną
3
prezentowaną w zażaleniu w odniesieniu do zgłoszonego przez powoda trzeciego
roszczenia majątkowego, tj. ustalenia odpowiedzialności obu pozwanych za skutki
wypadku.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie pozwanego
jako nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39815
). O kosztach
postępowania zażaleniowego orzeczono stosownie do art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M.K.
przeciwko J.J. i P. S.A.
o zadośćuczynienie, odszkodowanie i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 września 2009 r.,
zażalenia pozwanego J.J. na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 16 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie; zasądza od pozwanego J.J. na rzecz
powoda kwotę 1200 (tysiąc dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 16 czerwca 2009 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego J.J., wniesioną od wyroku tego sądu z dnia 26 marca 2009
r., ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczona w tej skardze była niższa
od wartości przedmiotu sporu i jednocześnie była niższa od pułapu określonego w
art. 3982
§ 1 k.p.c. decydującego o dopuszczalności skargi.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany J.J. podnosił naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż w sprawie wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż 50.000 zł. W uzasadnieniu zażalenia skarżący stara się wykazać, że
wartość przedmiotu zaskarżenia we wniesionej skardze przekracza wskazany
w art. 3982
§ 1 k.p.c. próg dopuszczalności skargi kasacyjnej, częściowo
powtarzając argumentację zawartą w skardze. Ostatecznie wnosił o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przyjęcie wniesionej skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie powód dochodził od obu pozwanych trzech roszczeń
majątkowych: a) zadośćuczynienia (w wysokości 60.000 zł); b) odszkodowania
(w rozmiarze 1.775,70); c) oraz ustalenia odpowiedzialności obu pozwanych,
w tym – wnoszącego zażalenie (w wysokości 5.000 zł, k. 220 akt sprawy) za skutki
wypadku powoda na przyszłość. Ostatecznie powód określił wartość przedmiotu
zaskarżenia na kwotę 66.775,70 zł (k. 220 akt sprawy). W wyniku rozpatrzenia
wniesionej przez powoda i pozwanego J.J. apelacji sąd drugiej instancji podwyższył
zasądzone od tego pozwanego świadczenie (z kwoty 20.472,70 zł do kwoty
30.746,89 zł) i utrzymał rozstrzygnięcie w przedmiocie ustalenia odpowiedzialności
obu pozwanych na przyszłość. Oddalił natomiast żądanie powoda w pozostałym
zakresie. Wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną nie mogła zatem
przewyższać ostatecznie zasądzonej należności na rzecz powoda, tj. kwoty
30.746,89 (roszczenie a i b), powiększonej o kwotę 5.000 zł (wartość roszczenia
c). Nie może być zatem brana pod uwagę wartość przedmiotu zaskarżenia
wskazana w skardze kasacyjnej w wysokości 50.000 zł z argumentacją prawną
3
prezentowaną w zażaleniu w odniesieniu do zgłoszonego przez powoda trzeciego
roszczenia majątkowego, tj. ustalenia odpowiedzialności obu pozwanych za skutki
wypadku.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie pozwanego
jako nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39815
). O kosztach
postępowania zażaleniowego orzeczono stosownie do art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1
k.p.c.