IV CZ 57/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 57/09
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Krzysztof Strzelczyk
ze skargi powoda o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 stycznia 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa M.W.
przeciwko Agencji Mienia Wojskowego
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 września 2009 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i przyznaje adwokatowi W.W. od Skarbu
Państwa Sądu Apelacyjnego kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta)
zł, powiększoną o stosowną stawkę podatku od towarów i usług,
tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
powodowi z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2009 r. odrzucił skargę
powoda M.W. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
wyrokiem tegoż Sądu z dnia 26 stycznia 2006 r., oddalającym apelację skarżącego
od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 21 września 2005 r., oddalającego
powództwo przeciwko Agencji Mienia Wojskowego o zapłatę. Sąd Apelacyjny
stwierdził, że powołanie się przez skarżącego na pismo pozwanej Agencji z dnia 27
listopada 2001 r., mające – w jego ocenie – wskazywać na fakt popełnienia
przestępstwa przez osobę prowadząca przetarg, nie może być uznane za oparcie
skargi na ustawowej podstawie wznowienia postępowania, o której mowa w art.
403 § 2 k.p.c. Powództwo M.W. zostało oddalone wyłącznie z tej przyczyny, że nie
udowodnił on rozmiaru poniesionej szkody. Sądy obu instancji uznały natomiast, że
zachowanie pozwanego, polegające na nie dopuszczeniu powoda do przetargu,
było działaniem oczywiście bezprawnym. Okoliczność podniesiona w skardze
i mający ją potwierdzać dowód nie mogą mieć zatem wpływy na wynik sprawy.
Niezależnie od powyższego Sąd Apelacyjny wskazał, że powód uchybił
również terminowi do wniesienia skargi, gdyż o powołanym w niej piśmie dowiedział
się z końcem 2006 r., zaś skargę wniósł 25 lutego 2009 r.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie,
zarzucając Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 403 § 2 i art. 407 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zasadniczą przyczyną odrzucenia skargi powoda było stwierdzenie przez
Sąd Apelacyjny, że nie została ona oparta na ustawowej podstawie wznowienia
postępowania.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje zapatrywanie, zgodnie
z którym, samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający
przepisom art. 401-403 k.p.c. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie
wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa
nie zachodzi. Skarga o wznowienie postępowania podlega więc odrzuceniu także
3
wtedy, gdy wskazana w niej podstawa faktycznie nie występuje (zob. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 7 lipca 2005 r., IV CO 6/05; z dnia 21
września 2007 r., V CZ 88/07, niepubl.; z dnia 16 października 2007 r., V CO 27/07,
niepubl.; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2007 r., III CSK 56/07, niepubl.).
Do poglądu tego, aprobowanego przez skład orzekający, nawiązał Sąd Apelacyjny
w zaskarżonym postanowieniu, stwierdzając, że jakkolwiek skarżący powołał się na
podstawę wznowienia postępowania przewidzianą 403 § 2 k.p.c., to oczywiste jest,
że podstawa ta w rzeczywistości nie występuje.
Wbrew odmiennemu zapatrywaniu skarżącego, ocenę tę, biorąc pod uwagę
przesłanki, na których została oparta, trzeba uznać za trafną. Nie ulega bowiem
wątpliwości, że podniesiona w skardze okoliczność faktyczna została przesądzona
w postępowaniu przed Sądami obu instancji na korzyść skarżącego. Nie może ona
mieć wpływu na wynik sprawy, skoro na treści zaskarżonego wyroku zaważyło
jedynie niewykazanie przez skarżącego poniesionej szkody. Podniesiony
w zażaleniu zarzut obrazy art. 403 § 2 k.p.c. całkowicie pomija, że wskazana
w skardze podstawa wznowienia w żaden sposób nie odnosi się do tej istotnej
przesłanki rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku.
Zamierzonego skutku nie mógł też odnieść zarzut naruszenia art. 407 § 1
k.p.c. Stwierdzenie, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie
wznowienia postępowania czyni zbędnym rozważanie, czy ten środek zaskarżenia
wniesiony został w terminie.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39414
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji, rozstrzygając o kosztach postępowania
zażaleniowego w oparciu o art. 108 § 1 k.p.c. oraz § 19, § 6 pkt 7 i § 13 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokacki oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Krzysztof Strzelczyk
ze skargi powoda o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 stycznia 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa M.W.
przeciwko Agencji Mienia Wojskowego
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 września 2009 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie i przyznaje adwokatowi W.W. od Skarbu
Państwa Sądu Apelacyjnego kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta)
zł, powiększoną o stosowną stawkę podatku od towarów i usług,
tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
powodowi z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2009 r. odrzucił skargę
powoda M.W. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym
wyrokiem tegoż Sądu z dnia 26 stycznia 2006 r., oddalającym apelację skarżącego
od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 21 września 2005 r., oddalającego
powództwo przeciwko Agencji Mienia Wojskowego o zapłatę. Sąd Apelacyjny
stwierdził, że powołanie się przez skarżącego na pismo pozwanej Agencji z dnia 27
listopada 2001 r., mające – w jego ocenie – wskazywać na fakt popełnienia
przestępstwa przez osobę prowadząca przetarg, nie może być uznane za oparcie
skargi na ustawowej podstawie wznowienia postępowania, o której mowa w art.
403 § 2 k.p.c. Powództwo M.W. zostało oddalone wyłącznie z tej przyczyny, że nie
udowodnił on rozmiaru poniesionej szkody. Sądy obu instancji uznały natomiast, że
zachowanie pozwanego, polegające na nie dopuszczeniu powoda do przetargu,
było działaniem oczywiście bezprawnym. Okoliczność podniesiona w skardze
i mający ją potwierdzać dowód nie mogą mieć zatem wpływy na wynik sprawy.
Niezależnie od powyższego Sąd Apelacyjny wskazał, że powód uchybił
również terminowi do wniesienia skargi, gdyż o powołanym w niej piśmie dowiedział
się z końcem 2006 r., zaś skargę wniósł 25 lutego 2009 r.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie,
zarzucając Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 403 § 2 i art. 407 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zasadniczą przyczyną odrzucenia skargi powoda było stwierdzenie przez
Sąd Apelacyjny, że nie została ona oparta na ustawowej podstawie wznowienia
postępowania.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje zapatrywanie, zgodnie
z którym, samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający
przepisom art. 401-403 k.p.c. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie
wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa
nie zachodzi. Skarga o wznowienie postępowania podlega więc odrzuceniu także
3
wtedy, gdy wskazana w niej podstawa faktycznie nie występuje (zob. m.in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 7 lipca 2005 r., IV CO 6/05; z dnia 21
września 2007 r., V CZ 88/07, niepubl.; z dnia 16 października 2007 r., V CO 27/07,
niepubl.; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2007 r., III CSK 56/07, niepubl.).
Do poglądu tego, aprobowanego przez skład orzekający, nawiązał Sąd Apelacyjny
w zaskarżonym postanowieniu, stwierdzając, że jakkolwiek skarżący powołał się na
podstawę wznowienia postępowania przewidzianą 403 § 2 k.p.c., to oczywiste jest,
że podstawa ta w rzeczywistości nie występuje.
Wbrew odmiennemu zapatrywaniu skarżącego, ocenę tę, biorąc pod uwagę
przesłanki, na których została oparta, trzeba uznać za trafną. Nie ulega bowiem
wątpliwości, że podniesiona w skardze okoliczność faktyczna została przesądzona
w postępowaniu przed Sądami obu instancji na korzyść skarżącego. Nie może ona
mieć wpływu na wynik sprawy, skoro na treści zaskarżonego wyroku zaważyło
jedynie niewykazanie przez skarżącego poniesionej szkody. Podniesiony
w zażaleniu zarzut obrazy art. 403 § 2 k.p.c. całkowicie pomija, że wskazana
w skardze podstawa wznowienia w żaden sposób nie odnosi się do tej istotnej
przesłanki rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku.
Zamierzonego skutku nie mógł też odnieść zarzut naruszenia art. 407 § 1
k.p.c. Stwierdzenie, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie
wznowienia postępowania czyni zbędnym rozważanie, czy ten środek zaskarżenia
wniesiony został w terminie.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39414
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji, rozstrzygając o kosztach postępowania
zażaleniowego w oparciu o art. 108 § 1 k.p.c. oraz § 19, § 6 pkt 7 i § 13 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokacki oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).