Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2012 r.

na rozprawie

sprawyz wniosku A. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji wnioskodawcy A. D.

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt III U 506/11

oddala apelację

Sygn. akt III AUa 663/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją z dnia
11 kwietnia 2011 r. odmówił wnioskodawcy A. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Za podstawę wydania decyzji tej treści organ rentowy wskazał, że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 7 kwietnia 2011 r. wnioskodawca nie został uznany za niezdolnego do pracy.

Od powyższej decyzji wnioskodawca wniósł odwołanie w którym domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty oraz podniósł, że jego całkowita niezdolność do pracy datuje się od 1998 r. – cierpi na epilepsje i jest niezdolny do pracy na otwartym rynku pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z tych samych przyczyn, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2012 roku oddalił odwołanie.

Rozpoznając odwołanie Sąd ustalił, że wnioskodawca A. D. ur. (...) ma wykształcenie wyższe licencjackie, matematyczno - informatyczne. Ukończył również studia podyplomowe o kierunku zarządzanie bhp. Pracował w zakładach pracy chronionej jako sprzedawca, operator składu DTP w (...) oraz jako pomocnik informatyka – pracownik administracyjny w Urzędzie Gminy w N.. Od lipca 2010 r. jest zatrudniony w Spółce (...) w T. w dziale marketingu.

W 1989 r. wnioskodawca uległ wypadkowi komunikacyjnemu i przeszedł dwie operacje czaszki.

Wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca złożył w dniu 15.05.1998 r.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy przy stwierdzeniu padaczki, stanu po operacji krwiaka podtwardówkowego (obustronnego) i encefalopatii pourazowej.

Decyzją z dnia 24.06.1998 r. organ rentowy przyznał mu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 30.06.2000 r.

Decyzja z dnia 25.10.2000 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, którą pobierał do 31.03.2011 r.

W dniu 10.02.2011 r. złożył kolejny wniosek i rentę. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 2.03.2011 r. wnioskodawca został uznany za częściowo niezdolnego do pracy przy stwierdzeniu padaczki pourazowej z charakteropatią, upośledzenia odżywienia.

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21.03.2011 r. wnioskodawca został uznany za zdolnego do pracy przy stwierdzeniu stanu po przebytym urazie czaszkowo – mózgowym trepanopunkcji krwiaków przymózgowych (1989), nieokreślonych zaburzeniach psychicznych spowodowanych uszkodzeniem mózgu i choroby somatycznej w wywiadzie, padaczki w wywiadzie.

Celem zweryfikowania orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS Sąd rozpoznając odwołanie wnioskodawcy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych neurologa, chirurga, psychiatry i psychologa.

Biegli w opinii z dnia 5.07.2011 r. stwierdzili u wnioskodawcy przebyty uraz czaszkowo – mózgowy z obustronnymi krwiakami podtwardówkowymi, padaczkę pourazową w wywiadzie, zespół pourazowy oraz jako choroby współistniejące stan po złamaniu kciuka prawego palca IV prawej dłoni z wydolna funkcją chwytną i manipulacyjna dłoni i uznali wnioskodawcę za nadal niezdolnego do pracy.

Według biegłych psychologa i psychiatry niezdolność do zatrudnienia jest spowodowana zaburzeniami pamięci, nastroju, koncentracji, męczliwości. Biegli w zakresie neurologii i ortopedii nie stwierdzili niezdolności do zatrudnienia.

W związku z zarzutami Zastępcy Przewodniczącego Komisji Lekarskiej ZUS w R. do opinii biegłych psychiatry i psychologa Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego psychiatry i neurologa, którzy uznali wnioskodawcę za zdolnego do pracy przy stwierdzeniu padaczki pourazowej w wywiadzie oraz, że sprawność umysłowa badanego nie jest ograniczeniem w zakresie zdolności do pracy, zaś symptomy nieprawidłowej osobowości jak i stany emocjonalne mogą być ograniczeniem w sposobie społecznego funkcjonowania, a tym samym możliwości podjęcia pracy . W związku z zarzutami wnioskodawcy do opinii biegłych Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych psychiatry i psychologa, neurologa i specjalisty medycyny pracy.

W opinii z dnia 7.03.2012 r. biegły z zakresu neurologii i medycyny pracy stwierdził u wnioskodawcy padaczkę w wywiadzie i uznał wnioskodawcę za zdolnego do pracy. Podniósł, że stwierdzone u wnioskodawcy schorzenie może stanowić przeciwwskazanie do pracy na wysokości, w charakterze kierowcy, w godzinach nocnych na stanowiskach samodzielnych, ale jest zdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

W opinii psychiatryczno – psychologicznej z dnia 9.02.2012 r. biegli z zakresu psychiatrii i psychologii uznali wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

Biegli stwierdzili u wnioskodawcy cechy osobowości nieprawidłowej i wynikające z zaburzonego procesu integracji osobowości oraz w wyniku doznanego urazu mózgu.

Nie stwierdzili zaburzeń sfery poznawczej w stopniu dyskwalifikującym opiniowanego z możliwości wykonywania pracy.

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie opinie biegłych, którzy uznali wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

W szczególności za najbardziej miarodajną Sąd uznał opinie sporządzoną przez biegłych z listy Sądu Okręgowego w Rzeszowie neurologa i specjalistę medycyny pracy oraz biegłego psychiatrę, którzy w sposób szczegółowo uzasadnili swoje stanowisko pod katem oceny niezdolności wnioskodawcy przy uwzględnieniu jego kwalifikacji.

Biegli odnieśli się również do dotychczas wydawanych opinii sądowo - lekarskich i orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

W ocenie Sądu biegli w sposób wyczerpujący wskazali przesłanki uzasadniające uznanie wnioskodawcy za zdolnego do pracy i Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania treści sporządzonych w sprawie opinii.

Sąd uznał, że skoro wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy to nie przysługuje mu prawo do renty.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia wskazał art. 12 i 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 34, poz. 353 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu wnioskodawca zaskarżył apelacją do Sądu II instancji w którym generalnie zakwestionował zaskarżony wyrok jako krzywdzący i zarzucił, że w badaniu biegłego neurologa brak jest badania encefalograficznego. Natomiast badanie takie z dnia 27.04.2012 r. wykazuje pogorszenie stanu zdrowia. Apelujący podniósł również, że z powodu zaburzeń charakterologicznych jest niezdolny do pracy oraz, że pracuje w Zakładzie Pracy (...) gdyż nie otrzymał pracy na wolnym rynku pracy.

Wnosił o dopuszczenie dowodu z innego zespołu biegłych i przyznanie prawa do renty.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja wnioskodawcy jest nieuzasadniona i jako taka podlega oddaleniu .

Wbrew zarzutom apelacji zaskarżony wyrok jest trafny i odpowiada przepisom prawa .

Sąd I instancji należycie wyjaśnił istotne okoliczności sprawy związane ze stanem zdrowia wnioskodawcy i jego zdolnością do pracy zgodnie z kwalifikacjami , dokonał ustaleń zgodnych z zebranym materiałem dowodowym oraz wydał trafny i zgodny z prawem wyrok .

W sprawie wnioskodawcy zostały wydane opinie przez 3 zespoły biegłych lekarzy sądowych i Sąd uznał za miarodajne – te opinie którymi wnioskodawca został uznany za zdolnego do pracy .

Sąd I instancji nie uznał za wiarygodną, opinii biegłych psychologa i psychiatry z dnia 5.07.2011 r. , co do częściowej niezdolności wnioskodawcy do pracy jako sprzecznej z pozostałymi opiniami .

W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd I instancji należycie ocenił zebrany materiał dowodowy i prawidłowo uznał za miarodajną opinię biegłego psychologa i psychiatry z dnia 9.02.2012r., która zawiera szczegółową analizę wyników badań psychologicznych , psychiatrycznych , oparta została na dokumentacji medycznej , odnosi się do wydanych w sprawie orzeczeń lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS oraz opinii biegłych psychologa i psychiatry z dnia 5.07.2011 r.

W wydanej opinii biegli wyjaśnili z jakiego powodu nie podzielają opinii lekarza orzecznika oraz opinii psychologa i psychiatry z dnia 5.07.2011 r.

Jest to opinia fachowa i zupełna a jej konkluzja o zdolności wnioskodawcy do pracy jest szczegółowo uzasadniona i dlatego należy uznać , że ma przewagę nad opinią biegłego psychiatry i psychologa z dnia 5.07.2011 r.

Nie bez znaczenia w sprawie pozostaje fakt , że opinia ta jest zgodna z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS , która została poprzedzona opinią lekarza psychiatry – konsultanta ZUS , który w wydanej opinii (k. 172-173) uznał wnioskodawcę za zdolnego do pracy .

Również ustalenia Sądu I instancji poczynione na podstawie opinii trzech biegłych neurologów oraz ortopedy są prawidłowe . Biegli ci jako lekarze właściwej specjalizacji do schorzeń wnioskodawcy nie stwierdzili u wnioskodawcy niezdolności do pracy .

Według opinii biegłego neurologa z dnia 5.07.2011 r. brak jest potwierdzenia występowania napadów padaczkowych , brak badań EEG oraz odstawienie leków stanowiły podstawę do uznania wnioskodawcy za zdolnego do pracy .

Pozostałe opinie biegłych sądowych neurologów z dnia 7.10.2011 r. i z dnia 14.03.2012 r. są również zgodne ze sobą co do rozpoznania padaczki tylko w wywiadzie i braku niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami .

Nie bez znaczenia dla oceny wszystkich wydanych w sprawie opinii jest również ocena biegłego z zakresu medycyny pracy (k. 42-46), który uznał za zasadne opinie wydane w sprawie , którymi wnioskodawca został uznany za zdolnego do pracy .

Opinia biegłego uwzględnia wywiad zawodowy , wyższe wykształcenie wnioskodawcy na kierunku matematyczno – fizycznym ukończone studia podyplomowe w zakresie BHP i zatrudnienie wnioskodawcy w charakterze pracownika administracyjnego .

Dołączony do apelacji przez wnioskodawcę wynik badania EEG z dnia 27.04.2012r. został oceniony przez biegłego neurologa , który w opinii uzupełniającej z dnia 26.09.2012r. stwierdził , że wynik ten nie ma wpływu na treść wydanej opinii , gdyż nie koreluje z obrazem klinicznym . Biegły stwierdził również , że wnioskodawca zdolny jest do pracy na otwartym rynku pracy .

W ocenie Sądu Apelacyjnego opinia uzupełniająca biegłego neurologa wydana w oparciu o aktualny wynik badania EEG potwierdziła trafność dotychczasowych opinii biegłych lekarzy specjalistów neurologów o zdolności wnioskodawcy do pracy .

Odmienne twierdzenia wnioskodawcy o dalszej niezdolności do pracy nie zasługują na uwzględnienie gdyż są sprzeczne z opiniami biegłych lekarzy właściwych specjalizacji do schorzeń wnioskodawcy i brak podstaw do ich podważenia .

W ocenie Sądu Apelacyjnego stan zdrowia wnioskodawcy został należycie wyjaśniony i oceniony i brak podstaw do poddawania go kolejnym szczegółowym badaniom . Sąd nie jest bowiem obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy ( por. wyrok SN z dnia 19 marca 1977 r. I UKN 45/97 ) .

Przedłożona w toku postępowania apelacyjnego nowa dokumentacja medyczna z Poradni Neurologicznej z dnia 12.04.2012 r. jak również orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 15.10.2012 r. nie mogą być przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu , gdyż Sąd ocenia stan zdrowia wnioskodawcy na datę wydania decyzji .

Zauważyć też należy , że orzeczenie wnioskodawcy o niepełnosprawności z dnia 6.09.2011 r. było przedmiotem oceny biegłych ( k. 27 ) .

Jeżeli stan zdrowia wnioskodawcy uległ pogorszeniu i na to wskazuje aktualna dokumentacja medyczna to może wystąpić do organu rentowego z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty .

Stosownie do art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227 ) prawo do renty , które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy , podlega przywróceniu , jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy .

W wyniku przeprowadzonych badań lekarskich nie stwierdzono u wnioskodawcy niezdolności do pracy .

W takiej sytuacji nie przysługuje mu prawo do renty .

Z tych przyczyn brak jest podstaw do uwzględnienia apelacji i dlatego na mocy art. 385 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji wyroku .