Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 198/09
POSTANOWIENIE
Dnia 27 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta R.
przy uczestnictwie M.P. i Gminy Miasta R.
o rozgraniczenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 października 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki M.P.
od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i orzeka, że każdy uczestnik ponosi
koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.
2
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania M.P. wniosła skargę kasacyjną od postanowienia
Sądu Okręgowego w G. z dnia 17 lutego 2009 r. zarzucając temuż Sądowi rażące
naruszenie przepisu art. 286 i 287 k.p.c. przez zaniechanie powołania innego
biegłego, mimo istotnych zastrzeżeń uczestniczki do opinii biegłego sądowego, a w
tym przede wszystkim oparcie opinii na danych niezgodnych ze stanem
rzeczywistym, oraz rażące naruszenie przepisów postępowania - art. 233 § 1 i 2
k.p.c. przez błędną ocenę okoliczności faktycznych oraz dowolne i błędne ustalenia
przez przyjęcie zupełnie bezpodstawnie, że były podstawy do rozgraniczenia -
ustalenia granicy między nieruchomościami w sposób ustalony orzeczeniem Sądu
Rejonowego w R., podczas, gdy nie było ku temu podstaw, a były wręcz podstawy
do odmiennych ustaleń.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna będąca nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, a zarazem
kwalifikowanym pismem procesowym powinna, w szczególności zawierać
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
Skarżący powinien zatem wskazać, że opiera skargę na podstawie naruszenia
przepisów prawa materialnego lub naruszenia przepisów postępowania (art. 3983
§ 1 k.p.c.) i w ramach tak określonych podstaw sformułować odpowiednie zarzuty.
Skarga, która nie czyni zadość powyższym wymaganiom dotknięta jest brakiem
nieusuwalnym i podlega odrzuceniu a limine (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie została oparta na ustawowych
podstawach. Skarżąca formułując zarzuty w ramach drugiej podstawy kasacyjnej
zakwestionowała ustalenia faktyczne i ocenę dowodów dokonaną przez Sąd drugiej
instancji. W szczególności skarżąca zakwestionowała wiarygodność i moc
dowodową opinii biegłego A.S. Zważyć jednak należy, że w świetle wyraźnego
brzmienia art. 3983
§ 3 k.p.c. formułowanie takich zarzutów jest niedopuszczalne.
W postępowaniu kasacyjnym kontroli podlega postępowanie dowodowe
przeprowadzone przez Sąd drugiej instancji, a zarzuty formułowane pod adresem
tego Sądu mogą dotyczyć wyłącznie ewentualnych uchybień, których dopuścił się
3
Sąd na etapie dopuszczania lub przeprowadzania dowodów. Ocena wyników
postępowania dowodowego usuwa się spod kontroli kasacyjnej, podobnie jak
ocena ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę faktyczną zaskarżonego
rozstrzygnięcia. Skarżąca nie podnosi takich zarzutów, które w sposób
dopuszczalny obnażałyby błędy Sądu Okręgowego popełnione na etapie
postępowania dowodowego. Twierdzenie natomiast, że Sąd dopuścił się obrazy art.
286 i art. 287 k.p.c. jest całkowicie gołosłowne i zmierza w istocie do
zakwestionowania oceny dowodów i dokonanych przez sąd ustaleń faktycznych.
Tak sformułowane zarzuty nie mieszczą się w ramach ustawowych podstaw
kasacyjnych, a wobec niepodniesienia przez skarżąca takich zarzutów, które
mieściłyby się w ramach zakreślonych przez ustawę podstaw skargę należy uznać
za pozbawioną jednego z elementów konstrukcyjnych (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 2 i art. 3983
§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji,
rozstrzygając o kosztach postępowania kasacyjnego zgodnie z art. 520 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c.