Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r.

na rozprawie

sprawyz wniosku W. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o emeryturę

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 9 maja 2012 r. sygn. akt IV U 1138/11

u c h y l a zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie.

Sygn. akt III AUa 666/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. decyzją z dnia 8 czerwca 2011 roku odmówił wnioskodawcy W. R. prawa do emerytury.

Za podstawę wydania decyzji tej treści organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 roku nie wykazał wymaganego przepisami 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy nie uznał służby wojskowej od 21 kwietnia 1970 r. do 17 kwietnia 1973 r. jako pracy w szczególnych warunkach oraz okresu od 1.10.1983 r. do 28.02.1991 r. na stanowisku zastępcy kierownika
w (...) S..

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury i podniósł, że sporne okresy winny zostać uwzględnione jako praca w szczególnych warunkach, co oznacza, że wykazał wymagane 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie
z tych samych przyczyn, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie wyrokiem z dnia 9 maja 2012 roku oddalił odwołanie.

Rozpoznając odwołanie Sąd ustalił, że W. R. ur. (...) w dniu 31 maja 2011 roku złożył wniosek o emeryturę dołączając do niego świadectwo pracy z dnia 31 maja 2011 roku w którym stwierdzono, iż wnioskodawca był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w S. w okresie od 5 lipca 1967 r. do 31 maja 2011 r.

Fakt pozostawania w zatrudnieniu w dniu składania wniosku o emeryturę wnioskodawca potwierdził także przed Sądem na rozprawie w dniu 9 maja 2012 r.

Na podstawie zeznań wnioskodawcy Sąd ustalił, że w dniu 3 listopada 2011 r. zatrudnił się ponownie w (...) Spółka z o.o. w S., gdzie nadal pracuje.

W ocenie Sądu sam fakt, że wnioskodawca w dniu złożenia wniosku
o emeryturę jak i od 3 listopada 2011 roku nieprzerwanie pozostaje w zatrudnieniu w (...) Sp. z o.o. w S. na podstawie umowy o pracę oznacza, że nie spełnia jednego z warunków określonych art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do przyznania prawa do emerytury.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia wskazał również przepis art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 9.05.2012 r. wnioskodawca zaskarżył apelacją do Sądu II instancji
w której zarzucił błędną wykładnię art. 184 ustawy emerytalnej w części dotyczącej rozwiązania stosunku pracy w sytuacji kiedy warunek ten został spełniony, gdyż równocześnie z rozwiązaniem umowy o pracę złożył wniosek do ZUS.

Wnioskodawca złożył wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu apelacji oraz jej uzupełnieniu podniósł, że spełnił wszystkie warunki do przyznania mu prawa do emerytury, gdyż rozwiązał stosunek pracy i wykazał wymagany okres 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Podkreślił również, że z zaskarżonej decyzji wynika, że ma uznany staż pracy od 1.03.1991 r. do 31.12.1991 r. od 1.01.1992 r. do 31.10.1992 r., od 2.02.1998 r. do 31.12.2008 r. na stanowisku kierownika, kierownika sekcji technicznej, kierownika.

Powyższe uzasadnia wniosek apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest uzasadniona i skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Przedmiotem sporu w sprawie była ocena uprawnienia W. R. do emerytury w obniżonym wieku ze względu na zatrudnienie w szczególnych warunkach na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U.
z 2009 r., Nr 153, poz. 1227).

Prawo do emerytury, zgodnie z powołaną podstawą prawną przysługuje ubezpieczonemu – mężczyźnie urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 r. po ukończeniu 60 lat, o ile przed dniem 1 stycznia 1999 r. spełni warunki stażowe – a to wykaże łączny staż ubezpieczenia wynoszący co najmniej 25 lat, w tym
15 lat wykonywania stale i w pełnym wymiarze pracy w warunkach szczególnych oraz który nie przystąpił do OFE i rozwiązał stosunek pracy. Podkreślenia wymaga, iż prawo do tej emerytury przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia warunki określone w tym przepisie - niezależnie od tego, kiedy osiągnął przewidziany ustawą wiek emerytalny.

W postępowaniu przed Sądem I instancji wnioskodawca przyznał fakt pozostawania w zatrudnieniu na podstawie stosunku pracy po uprzednim jego rozwiązaniu.

Do wniosku o emeryturę złożonego w dniu 31 maja 2011 r. dołączył świadectwo pracy z którego wynikało, że w stosunku pracy pozostawał do dnia 31 maja 2011 roku.

Sąd nie oceniał czy wnioskodawca spełnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, co wynika z uzasadnienia wyroku tylko rozstrzygnięcie swe oparł na pozostawaniu wnioskodawcy w stosunku pracy w dacie złożenia wniosku o emeryturę jak i począwszy od dnia 3 listopada 2011 roku.

Taka wykładnia z art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 100 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczeń w niej określonych powstaje z dniem spełniania wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa.

Oznacza to, że w dniu rozwiązania stosunku pracy w przypadku spełniania pozostałych warunków określonych art. 184 ustawy emerytalnej ubezpieczony spełnia warunki do nabycia prawa do emerytury.

W stanie faktycznym sprawy wnioskodawca w dacie złożenia wniosku o emeryturę w dniu 31.05.2011 r. wykazał, ze rozwiązał stosunek pracy. Zatem takiej sytuacji zachodziła podstawa do badania pozostałych warunków do nabycia prawa do emerytury.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego okoliczność, że po rozwiązaniu stosunku pracy wnioskodawca wykonywał prace na podstawie kolejnego stosunku pracy, nie wpływa na możliwość nabycia przez niego uprawnień emerytalnych na podstawie art. 184 ustawy emerytalnej, w sytuacji spełnienia pozostałych warunków do jej nabycia.

Potwierdzenie tego stanowiska znajduje uzasadnienie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2009 r. I UK 16/09 z którego tezy wynika, iż okoliczność, że po rozwiązaniu stosunku pracy, za to w dacie złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca wykonuje pracę nauczyciela na podstawie kolejnego stosunku pracy nie wpływa na możliwość nabycia przez niego uprawnień emerytalnych na podstawie art. 88 ust. 1 ustawy z 1982 r. – Karta Nauczyciela.

Podkreślić należy, że powyższy pogląd zachowuje swoją aktualność również w odniesieniu do emerytury określonej art. 184 ustawy emerytalnej, gdyż warunkiem konstrukcyjnym tej umowy jest rozwiązanie stosunku pracy.

Zatem uzasadniony jest zarzut apelacji, że wnioskodawca spełnia warunek rozwiązania stosunku pracy określony art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej.

Dlatego też, w toku procesu wtórnego rzeczą Sądu I instancji, będzie ustalenie czy spełnia pozostałe warunki określone w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS do przyznania prawa do emerytury.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 386 § 4 kpc.