IV CSK 376/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 376/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa W.S.
przeciwko Szpitalowi Klinicznemu […]
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 listopada 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt [...],
1. odrzuca skargę kasacyjną;
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Jako podstawy skargi kasacyjnej wskazano na art. 19 ust. 1 pkt 1, 2 i 3
ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej i na art. 32 ustawy
z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w zakresie prawa
materialnego, oraz na art. 233 i art. 382 k.p.c., w zakresie prawa procesowego.
Zauważyć trzeba, że, zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie
mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Nie budzi
wątpliwości, że powołane w skardze podstawy z zakresu prawa procesowego są
w świetle tej regulacji niedopuszczalne. Skarżąca zarzuca bowiem Sądowi
Apelacyjnemu wadliwą ocenę dowodów (uznanie na podstawie zgromadzonych
w sprawie dowodów, że przyczyną zarażenia skarżącej nie były zaniedbania
szpitala i nieprawidłowe działanie lekarzy). Jeżeli chodzi o materialnoprawną
podstawę skargi kasacyjnej, to potencjalnie zarówno art. 19 ustawy o zakładach
opieki zdrowotnej, jak i art. 32 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty mogą
prawidłową podstawą. Jednakże skarżąca, wbrew temu, co twierdzi w skardze, nie
zarzuca dokonania ich wadliwej wykładni czy zastosowania, lecz nieprawidłową
ocenę stanu faktycznego (wynikającą z oceny dowodów) co do poprawności
funkcjonowania szpitala, w którym skarżąca była hospitalizowana, a także wadliwą
interpretację dowodu - oświadczenia skarżącej o zgodzie na wykonanie zabiegu
medycznego. Mimo że skarżąca złożyła stosowne oświadczenia o wyrażeniu zgody
na dokonanie zabiegów operacyjnych, to w skardze podnosi, że nie była właściwie
poinformowana o możliwych powikłaniach, a zatem jej zgoda nie spełnia
niezbędnych standardów tzw. „zgody uświadomionej". Niewątpliwie trzeba
stwierdzić, że kwestia tego, jakie wymagania co do uzyskania zgody od pacjenta
statuują powołane przepisy jest problemem z zakresu ich wykładni, jednakże w tej
sprawie w skardze nie powołuje się tych kwestii, a jedynie wadliwe zinterpretowanie
przez Sąd Apelacyjny złożonych przez skarżącą oświadczeń o wyrażeniu zgody na
zabieg medyczny. Powoduje to, że niniejsza skarga jest niedopuszczalna, podlega
zatem odrzuceniu na podstawia art. 3986
§ 3 k.p.c.
3
Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powódki kosztami
postępowania kasacyjnego.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa W.S.
przeciwko Szpitalowi Klinicznemu […]
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 listopada 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt [...],
1. odrzuca skargę kasacyjną;
2. nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Jako podstawy skargi kasacyjnej wskazano na art. 19 ust. 1 pkt 1, 2 i 3
ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej i na art. 32 ustawy
z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w zakresie prawa
materialnego, oraz na art. 233 i art. 382 k.p.c., w zakresie prawa procesowego.
Zauważyć trzeba, że, zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie
mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Nie budzi
wątpliwości, że powołane w skardze podstawy z zakresu prawa procesowego są
w świetle tej regulacji niedopuszczalne. Skarżąca zarzuca bowiem Sądowi
Apelacyjnemu wadliwą ocenę dowodów (uznanie na podstawie zgromadzonych
w sprawie dowodów, że przyczyną zarażenia skarżącej nie były zaniedbania
szpitala i nieprawidłowe działanie lekarzy). Jeżeli chodzi o materialnoprawną
podstawę skargi kasacyjnej, to potencjalnie zarówno art. 19 ustawy o zakładach
opieki zdrowotnej, jak i art. 32 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty mogą
prawidłową podstawą. Jednakże skarżąca, wbrew temu, co twierdzi w skardze, nie
zarzuca dokonania ich wadliwej wykładni czy zastosowania, lecz nieprawidłową
ocenę stanu faktycznego (wynikającą z oceny dowodów) co do poprawności
funkcjonowania szpitala, w którym skarżąca była hospitalizowana, a także wadliwą
interpretację dowodu - oświadczenia skarżącej o zgodzie na wykonanie zabiegu
medycznego. Mimo że skarżąca złożyła stosowne oświadczenia o wyrażeniu zgody
na dokonanie zabiegów operacyjnych, to w skardze podnosi, że nie była właściwie
poinformowana o możliwych powikłaniach, a zatem jej zgoda nie spełnia
niezbędnych standardów tzw. „zgody uświadomionej". Niewątpliwie trzeba
stwierdzić, że kwestia tego, jakie wymagania co do uzyskania zgody od pacjenta
statuują powołane przepisy jest problemem z zakresu ich wykładni, jednakże w tej
sprawie w skardze nie powołuje się tych kwestii, a jedynie wadliwe zinterpretowanie
przez Sąd Apelacyjny złożonych przez skarżącą oświadczeń o wyrażeniu zgody na
zabieg medyczny. Powoduje to, że niniejsza skarga jest niedopuszczalna, podlega
zatem odrzuceniu na podstawia art. 3986
§ 3 k.p.c.
3
Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powódki kosztami
postępowania kasacyjnego.