II CZ 56/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 56/09
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Jan Katner
SSA Barbara Trębska
w sprawie z powództwa H. - Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko "P." - Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 listopada 2009 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 maja 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie;
zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.800
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 maja 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki – H. Spółki z o.o. od wyroku tego Sądu z dnia 11 grudnia 2008
r. Sąd Apelacyjny stwierdził, że według zwrotnego poświadczenia odbioru
zaskarżony wyrok z uzasadnieniem doręczony został pełnomocnikowi powódki w
dniu 20 lutego 2009 r. a skarga kasacyjna od tego wyroku została wniesiona w dniu
21 kwietnia 2009 r. (data oddania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora
publicznego), a więc po upływie terminu przewidzianego w art. 3985
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na wymienione postanowienie powódka zarzuciła naruszenie
art. 3985
§ 1 k.p.c. i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Skarżąca
podniosła, że skarga kasacyjna wniesiona została w terminie, albowiem zaskarżony
wyrok z uzasadnieniem pełnomocnik powódki, radca prawny L.B. otrzymała w dniu
24 lutego 2009 r., z adnotacją o jego wpływie do jej kancelarii w dniu 23 lutego
2009 r.; przesyłka została odebrana w czasie nieobecności w kancelarii
pełnomocnika powódki przez, przebywającą w niej w celu skorzystania z
materiałów do obrony pracy magisterskiej, studentkę prawa A.A., którą nie łączył
żaden stosunek prawny z pełnomocnikiem powódki i, która nie była upoważniona
przez niego do odbioru pism sądowych.
Pozwana – P. Spółka z o.o. wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego na jej rzecz.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W razie niemożności doręczenia pisma sądowego pełnomocnikowi strony,
będącym adwokatem lub radcą prawnym, w prowadzonej przez niego kancelarii,
doręczenie, stosownie do art. 138 § 2 k.p.c., może być dokonane do rąk osoby
urzędującej w kancelarii, upoważnionej do odbioru pism (zob. np. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2000 r., I CKN 1259/99 (Biul. SN 2000, nr 6,
s. 10).
Jak wynika ze zwrotnego poświadczenia odbioru zaskarżonego wyroku
z uzasadnieniem (k. 610), otrzymanie przesyłki adresowanej do pełnomocnika
powódki radcy prawnego L.B. zostało potwierdzone podpisem „A.A.” z dodatkiem
3
„sekretarka” i opatrzone pieczątką o treści: „Kancelaria Radcy Prawnego L.B.…”
oraz datą „20.2.09”. Na jego odwrocie doręczyciel stwierdził, ze przesyłkę odebrała
A.A. i umieścił datę doręczenia – „20.2.09”. Wskazuje to na doręczenie przesyłki do
rąk osoby czynnej w kancelarii radcy prawnego, upoważnionej do odbioru pism.
Było to doręczenie dokonane w myśl art. 138 § 2 k.p.c. Doręczenie takie oparte jest
na domniemaniu, że pismo sądowe dotarło do rąk adresata. Domniemanie takie
może być obalone, m.in. przez wykazanie, że osoba, która przyjęła pismo sądowe i
potwierdziła jego odbiór, nie była upoważniona do odbioru pisma (postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 4 września 1970 r., I PZ 53/70, OSNCP 1971, nr 6, poz.
100 i z dnia 9 lutego 2006 r., V CZ 2/06, niepubl.).
Skarżąca nie obaliła jednakże domniemania skuteczności doręczenia
zaskarżonego wyroku z uzasadnieniem w dniu 20 lutego 2009 r. jej pełnomocnikowi
radcy prawnemu L.B.
Twierdzeniu skarżącej o „przypadkowej” obecności w kancelarii radcy
prawnego A.A. i nie upoważnieniu jej do odbioru pism sądowych, popartego
oświadczeniem złożonym przez A.A., przeczy nie tylko potwierdzenie odbioru
zaskarżonego wyroku z uzasadnieniem ze wskazaniem, że odbioru dokonała
„sekretarka” i opatrzenie tego potwierdzenia odbioru pieczątką kancelarii radcy
prawnego i podpisem osoby, która odebrała przesyłkę. W taki sam sposób
potwierdzony został także w dniu 21 maja 2009 r. odbiór adresowanej
do pełnomocnika powódki przesyłki zawierającej postanowienie o odrzuceniu skargi
kasacyjnej (k. 636). Trudno przyjąć, że także i wówczas obecność A.A. w kancelarii
radcy prawnego nie była związana z wykonywaniem czynności na rzecz radcy
prawnego i że mimo braku upoważnienia do odbioru pism sądowych A.A. odebrała
takie pismo. O praktyce radcy prawnego L.B. dotyczącej odbioru pism sądowych
kierowanych na adres jej kancelarii świadczą także wcześniejsze doręczenia pism
sądowych. Potwierdzenia odbioru tych pism były dokonywane w taki sam sposób
jak odbiór zaskarżonego wyroku z uzasadnieniem, z tą tylko różnicą, że odbioru
pism nie potwierdziła A.A., ale inna osoba (np. k. 510, 547, 577, 578).
Powołanie się przez skarżącą na zaświadczenie Poczty z dnia 8 czerwca
2009 r. stwierdzające, że nie zostało złożone pełnomocnictwo na nazwisko A.A. do
4
odbioru korespondencji nadchodzącej pod adresem kancelarii radcy prawnego
L.B., świadczy jedynie o braku pełnomocnictwa do odbioru przesyłek w lokalu
urzędu pocztowego. Do odbioru pism sądowych stosownie do art. 138 § 2 k.p.c. nie
jest potrzebne pisemne pełnomocnictwo. Udzielenie takiego pełnomocnictwa może
być dokonane w sposób dorozumiany.
Z przytoczonych względów zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie
i należało je oddalić (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 108
§ 1 zd. pierwsze w zw. z art. 98 § 1 i 3 i art. 99 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 i § 6
pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Jan Katner
SSA Barbara Trębska
w sprawie z powództwa H. - Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko "P." - Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 listopada 2009 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 maja 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie;
zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.800
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 maja 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki – H. Spółki z o.o. od wyroku tego Sądu z dnia 11 grudnia 2008
r. Sąd Apelacyjny stwierdził, że według zwrotnego poświadczenia odbioru
zaskarżony wyrok z uzasadnieniem doręczony został pełnomocnikowi powódki w
dniu 20 lutego 2009 r. a skarga kasacyjna od tego wyroku została wniesiona w dniu
21 kwietnia 2009 r. (data oddania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora
publicznego), a więc po upływie terminu przewidzianego w art. 3985
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na wymienione postanowienie powódka zarzuciła naruszenie
art. 3985
§ 1 k.p.c. i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Skarżąca
podniosła, że skarga kasacyjna wniesiona została w terminie, albowiem zaskarżony
wyrok z uzasadnieniem pełnomocnik powódki, radca prawny L.B. otrzymała w dniu
24 lutego 2009 r., z adnotacją o jego wpływie do jej kancelarii w dniu 23 lutego
2009 r.; przesyłka została odebrana w czasie nieobecności w kancelarii
pełnomocnika powódki przez, przebywającą w niej w celu skorzystania z
materiałów do obrony pracy magisterskiej, studentkę prawa A.A., którą nie łączył
żaden stosunek prawny z pełnomocnikiem powódki i, która nie była upoważniona
przez niego do odbioru pism sądowych.
Pozwana – P. Spółka z o.o. wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego na jej rzecz.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W razie niemożności doręczenia pisma sądowego pełnomocnikowi strony,
będącym adwokatem lub radcą prawnym, w prowadzonej przez niego kancelarii,
doręczenie, stosownie do art. 138 § 2 k.p.c., może być dokonane do rąk osoby
urzędującej w kancelarii, upoważnionej do odbioru pism (zob. np. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2000 r., I CKN 1259/99 (Biul. SN 2000, nr 6,
s. 10).
Jak wynika ze zwrotnego poświadczenia odbioru zaskarżonego wyroku
z uzasadnieniem (k. 610), otrzymanie przesyłki adresowanej do pełnomocnika
powódki radcy prawnego L.B. zostało potwierdzone podpisem „A.A.” z dodatkiem
3
„sekretarka” i opatrzone pieczątką o treści: „Kancelaria Radcy Prawnego L.B.…”
oraz datą „20.2.09”. Na jego odwrocie doręczyciel stwierdził, ze przesyłkę odebrała
A.A. i umieścił datę doręczenia – „20.2.09”. Wskazuje to na doręczenie przesyłki do
rąk osoby czynnej w kancelarii radcy prawnego, upoważnionej do odbioru pism.
Było to doręczenie dokonane w myśl art. 138 § 2 k.p.c. Doręczenie takie oparte jest
na domniemaniu, że pismo sądowe dotarło do rąk adresata. Domniemanie takie
może być obalone, m.in. przez wykazanie, że osoba, która przyjęła pismo sądowe i
potwierdziła jego odbiór, nie była upoważniona do odbioru pisma (postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 4 września 1970 r., I PZ 53/70, OSNCP 1971, nr 6, poz.
100 i z dnia 9 lutego 2006 r., V CZ 2/06, niepubl.).
Skarżąca nie obaliła jednakże domniemania skuteczności doręczenia
zaskarżonego wyroku z uzasadnieniem w dniu 20 lutego 2009 r. jej pełnomocnikowi
radcy prawnemu L.B.
Twierdzeniu skarżącej o „przypadkowej” obecności w kancelarii radcy
prawnego A.A. i nie upoważnieniu jej do odbioru pism sądowych, popartego
oświadczeniem złożonym przez A.A., przeczy nie tylko potwierdzenie odbioru
zaskarżonego wyroku z uzasadnieniem ze wskazaniem, że odbioru dokonała
„sekretarka” i opatrzenie tego potwierdzenia odbioru pieczątką kancelarii radcy
prawnego i podpisem osoby, która odebrała przesyłkę. W taki sam sposób
potwierdzony został także w dniu 21 maja 2009 r. odbiór adresowanej
do pełnomocnika powódki przesyłki zawierającej postanowienie o odrzuceniu skargi
kasacyjnej (k. 636). Trudno przyjąć, że także i wówczas obecność A.A. w kancelarii
radcy prawnego nie była związana z wykonywaniem czynności na rzecz radcy
prawnego i że mimo braku upoważnienia do odbioru pism sądowych A.A. odebrała
takie pismo. O praktyce radcy prawnego L.B. dotyczącej odbioru pism sądowych
kierowanych na adres jej kancelarii świadczą także wcześniejsze doręczenia pism
sądowych. Potwierdzenia odbioru tych pism były dokonywane w taki sam sposób
jak odbiór zaskarżonego wyroku z uzasadnieniem, z tą tylko różnicą, że odbioru
pism nie potwierdziła A.A., ale inna osoba (np. k. 510, 547, 577, 578).
Powołanie się przez skarżącą na zaświadczenie Poczty z dnia 8 czerwca
2009 r. stwierdzające, że nie zostało złożone pełnomocnictwo na nazwisko A.A. do
4
odbioru korespondencji nadchodzącej pod adresem kancelarii radcy prawnego
L.B., świadczy jedynie o braku pełnomocnictwa do odbioru przesyłek w lokalu
urzędu pocztowego. Do odbioru pism sądowych stosownie do art. 138 § 2 k.p.c. nie
jest potrzebne pisemne pełnomocnictwo. Udzielenie takiego pełnomocnictwa może
być dokonane w sposób dorozumiany.
Z przytoczonych względów zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie
i należało je oddalić (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 108
§ 1 zd. pierwsze w zw. z art. 98 § 1 i 3 i art. 99 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2 i § 6
pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).